The Horrors: het betere zwerk

The Horrors blikten onlangs een vlammende versie in van Bowies glamrock-anthem 'Suffragette City'. Tenzij in het Suede-achtige juweeltje 'Monica Gems' valt er dan weer weinig glamrock te spotten op Skying, het album dat de Londenaars afgelopen zomer de wereld instuurden. De voormalige vogelverschrikkers duiken op hun derde en meest melodieuze langspeler frisgewassen op uit de sombere mist die ze spuiden met de fuzzy doodgraverspunk van hun debuut Strange house en de bedwelmende mash-up van krautrock en shoegaze van hun magistrale tweede cd Primary colours. Met weidse popsongs over blue skies en burning oceans drijven ze nog wat verder weg van hun vroegere doemgeluid.

Simple Minds?
"Weird dat je vindt dat we weer een totaal andere plaat hebben gemaakt," zegt gitarist Joshua Hayward, terwijl hij in Het Goudblommeke in Papier schalks van zijn bier nipt. "Het smaakt een beetje naar cider, het is wat zurig. Lekker. Die interviews zullen snel bergaf gaan, vrees ik." (Lacht) Welopgevoede lads hoor, die van The Horrors, maar ze zullen niet snel in de pas lopen. Niet met hun muziek, en niet in hun interviews. "Ik zie wel dat de texturen anders zijn, maar ik vind Skying net een voortzetting van waar we met Primary colours naartoe zijn geëvolueerd. Ik moet je dus tegenspreken." (Grijnst)

Dat de plaat minder psychedelisch is, opperen we voorzichtig. "Ben je gek? Ze is net héél psychedelisch. We zijn geobsedeerd door psychedelische muziek, gaan er overal naar op zoek," zegt Hayward, verzamelaar van obscure platen, vintage opnamemateriaal en zelf in elkaar geknutselde effectpedaaltjes. Dat ze flink aan de pillen zaten tijdens de opnames, lezen we na het interview pas. Het kan het 'open' geluid verklaren. Het moet alleszins een bezadigde roes geweest zijn, want Skying klinkt toch een stuk zachter, minder beklemmend dan zijn voorgangers. Met minder rauwe gitaren ook, zeg maar minder gitaren tout court. Wie Strange house nog eens opduikelt, hoort in de fuzz-gitaren en kregelige orgeltjes één grote ode aan sixtiespunk, Joe Meek, de cartoonrock van The Cramps en de zwartgallige kraaienpootblues van The Birthday Party. "Tja, onverlaten stoppen Strange house in het garagerockvakje, maar dan denk ik aan groepen als Black Lips. Voor mij is dat album pure no wave. Ooit al gehoord van Mars? Rauw, maar bloedmooi. Op Skying zit er overigens gitaar in elke song. Goed, ik merk dat mensen verschillende dingen in onze muziek horen. Daar is niks mis mee natuurlijk. Veel hangt af van wat je zelf meedraagt, welke muziek je opgezogen hebt. De ene zegt dat er geen gitaren te horen zijn, de andere vindt dat we rocken als de beesten. Een vriend van mij vond dat we een pure psych-plaat gemaakt hebben. Zo zie je maar."

Wat vinden ze er dan van dat er in de Britse pers, na het horen van de single 'Still life', verwezen werd naar de openbarstende new wave die Simple Minds begin jaren 1980 op albums als New gold dream de ether instuurden? "Ik ken die muziek eigenlijk niet. 'Don't you', is dat niet van Simple Minds? Onze mixer, Craig Silvey, dacht dat we zeker wel Echo & The Bunnymen-adepten waren. Echt niet. Ik heb hun debuut gekocht, Crocodiles, maar ik heb er maar één keer naar geluisterd."

Curry met Geoff
The Horrors braken vijf jaar geleden door met hun ontplofte suikerspinkapsels, regenpijpbroeken, Robert Smith-eyeliner en namen als Joshua Von Grimm, Spider Webb en Coffin Joe. Dat zwartjassenimago werd nog wat aangedikt met Chris Cunninghams videoclip voor 'Sheena is a parasite'. Opperen dat, nu ze er iets 'beschaafder' uitzien, de inhoud het heeft gehaald op de vorm, wekt doorgaans wrevel op. Zoals nu. "Het was ons nooit om excentriek zijn te doen," zegt Hayward. "Dat we er ondertussen niet meer zo bijlopen, komt omdat je als band en als mens verandert. Dat lijkt me behoorlijk normaal." "It really pisses me off," snuift toetsenist Rhys Webb, die er tegenwoordig erg androgyn uitziet. "Hoe saai om daar na vijf jaar nog altijd over door te bomen. Als jonge band vonden we het idee van de performance erg belangrijk. Dat was nieuw en spannend. Ondertussen zijn we een totaal andere groep, met compleet andere individuen en ideeën."

Individuen met een groter geloof in eigen kunnen, wat maakte dat ze zich een studio bouwden waar ze Skying inblikten en zelf produceten. Hayward: "Aha, het curryverhaal! (Lacht) Het was Geoff (Barrow, brein achter Portishead en producer van Primary colours, tz) die ons er tijdens een befaamd etentje bij een Indiër van overtuigde dat we het zelf konden. Hij vond dat we zelf genoeg ideeën hadden." "We hebben onderhand onze visie van hoe we willen klinken helemaal op punt gesteld. Niemand hoeft ons daar raad in te geven," treedt Webb bij. "Primary colours heeft ons dat vertrouwen gegeven."

"Toen we vroeger onze demo's maakten wisten we nooit wanneer het genoeg was. Geoff heeft ons geleerd wanneer iets af is," zegt Hayward. "We schrijven altijd samen. Het ene idee klimt op het andere, altijd maar hoger. Een lange manier van werken, maar het levert wel originelere songs op."Opgeblonken koper "Primary colours ontstond door wrijving," gaat Hayward verder. "In een song als 'Scarlett fields' gingen het keyboard en de gitaar met elkaar in de clinch, om je hoofd aan het tollen te brengen. Bij Skying probeerden we de sterkste melodielijn te vinden, en alles daaronder te schragen. Misschien is dat meer pop, ja."

Skying opent met het majestueuze 'Changing the rains'. Opvallend is dat zanger Faris Badwan zijn stem ronder laat klinken, zoals hij eerder deed met Cat's Eyes, zijn project met de Italiaans-Canadese sopraan Rachel Zeffira. Wat een dramatische song. Hayward: (Fluistert) "Faris ís heel dramatisch. We hebben beslist om zijn stem helemaal naar voor te mixen, ze moest de melodie dragen." En die blazers in 'Endless blue'? "Dat hadden we nooit eerder gedaan. Maar we hebben ze door synths gejaagd, onbewerkt koper vind ik strontvervelend. Net als mijn gitaar. Aanvankelijk was ik gefrustreerd, ik wilde een cleane sound, maar dat werkte niet. We hebben een zwak voor synths omdat ze geluid kunnen vervormen - 'propere' klanken zijn al gedaan, hé. 'Fantastischebacking vocal!', krijgen we dan te horen, terwijl het een gitaar is die we door een synth hebben gestuurd." (Lacht)

start: 20.00 uur
tickets: €20/23
------------