Les Nuits #2014: bring on the nights!

Deze maand kunnen we weer lekker warmdraaien voor de festivalzomer tijdens Les Nuits. Van de feeërieke Botanique tot aan het majestueuze Koninklijk Circus worden de nachten gevuld met onder meer kleurrijke wereldpop, epische gitaarlandschappen en melancholische beats. Nachtbraken was nog nooit zo spannend.

Van de feeërieke Botanique tot aan het majestueuze Koninklijk Circus worden de nachten gevuld met onder meer de kleurrijke wereldpop van tUnE-yArDs en de epische gitaarlandschappen van The War on Drugs. In de Chapiteau kun je dansen op melancholische beats van Hercules and Love Affair, BadBadNotGood doet van alles met jazz, hiphop, pop en electro in de Orangerie en Mac DeMarco komt tonen waarom hij al dan niet de "goofball prince of indierock" is. Dat is de selectie van AGENDA magazine, maar er is meer, veel meer: van The Flaming Lips tot Cat Power, van Amatorski tot School Is Cool en van Sharon Van Etten tot Son Lux.

MAC DEMARCO, vers uit de reinigingskamer

Hij wordt bestempeld als de "slacker with the heart of gold" en de "goofball prince of indierock", maar zelf noemt Vernor Winfield McBriare Smith IV zich gewoon Mac DeMarco. De 24-jarige Canadees betrekt sinds kort een optrekje in Brooklyn. Dat kan hij zich veroorloven dankzij het onwaarschijnlijke succes van 2, zijn vol ongeslepen popsongs gestanste debuut, en de kakelverse parel Salad days. "Niet dat ik in luxe baad, hoor. I live like a scumbag," lacht DeMarco. "Ik betaal amper huur, ik koop geen nieuwe kleren, ik eet goedkoop. Zo heb ik altijd geleefd, en dat wil ik zo houden. Het is leuk om nu wat meer geld te hebben, maar ik heb geen behoefte aan tierelantijntjes."

DeMarco verdient het nochtans, want niemand verblijdt ons vandaag meer met zulke trefzekere, zichzelf tegen het licht houdende indiepop. De laidback nonchalance van Pavement vermengd met de tongue in cheek van Ween en de accurate blik van Ray Davies, waarbij zijn heldere gitaarriedels steeds nadrukkelijker de wietwolken van weleer wegblazen. "Ik zit niet aan de joints!" protesteert DeMarco. "Sommige songs zijn nogal washy, maar je kunt ook een weirdo zijn zonder spul. (Lacht) Ik kan je wel bekennen dat ik, voor ik Salad days maakte, godganse dagen naar The Kinks are the village green preservation society heb zitten luisteren. 'Salad days' is gewoon een rip-off van 'Picture book', besef ik nu."

Fraaie song, net als 'Chamber of reflection', waarop DeMarco aan het stoeien slaat met synths. "Bij de gitaar grijp ik steeds naar dezelfde akkoorden. Die synths zijn nieuw en verrassend. Ik bespeel ze als een piano, zonder sequencing, heel naïef." Het idee voor 'Chamber of reflection' pikte hij op bij de vrijmetselaars. "Ze hebben een soort 'reinigingskamer' waar je alles 'achterlaat' voor je toetreedt. Ik zag veel parallellen met mijn eigen leven. Mijn kamer was tijdens de opnames van Salad days de plek om te reflecteren over mijn nieuwe bestaan als rockster." (Lacht) (TZ)

info: 18/5, 19.00, €15/18, Chapiteau

BADBADNOTGOOD, jazzkrauthiphop

Met straffe jazzbewerkingen van hiphoptracks, te horen op de studioalbums BBNG en BBNG2, had het Canadese BADBADNOTGOOD de voorbije drie jaar al een stevige lokale fanbasis opgebouwd – probeer hun versie van Kanye Wests 'Flashing lights' eens. III, hun eerste plaat die volledig bestaat uit eigen materiaal, moet voor de internationale doorbraak zorgen.

Toetsenist Matt Tavares, bassist Chester Hansen en drummer Alex Sowinski leerden elkaar kennen aan de jazz-academie in Toronto, maar delen ook een liefde voor hiphop. "Op een bepaald moment waren we al die jazz standards zo beu dat we hiphopsongs begonnen te spelen," zegt Tavares.

Hun fantasierijke smeltkroesgeluid liet ook in de rapscene gensters na: de Californische rapper-producer Tyler the Creator en Frank Ocean gaven de jongens meteen krediet, waarna ze hun jazzstudies voortijdig afbraken en voltijds inzetten op de band. "Die covers waren voor ons de beste leerschool," zegt Hansen. "Ze gaven ons de tijd en de ruimte om ons eigen geluid te vinden, en tegelijk werden we een hechte vriendengroep. Veel bands die meteen met eigen songs beginnen, klinken vaak minder origineel omdat hun geluid te opzichtig dat van andere artiesten imiteert. Die fase hebben we achter de rug."

Hun muziek omschrijven is onbegonnen werk," geeft Sowinski toe. "Het is één grote mix, een combinatie van al onze invloeden." Neem de energieke, psychedelisch aandoende single 'Can't leave the night': daarop wordt jazz niet alleen vermalen met hiphop, maar ook met krautrock en elektronicaexperimenten met veel echo, delay en reverb. De genrebalk op iTunes zegt: (Õ°¬∞ Õú ñ Õ°¬∞). "Eigenlijk was dat een vergissing. We probeerden een emoticon uit, maar in de plaats daarvan kregen we een hele reeks random karakters. Maar dat zag er even goed uit! Alsof we zeiden: trek je niets aan van het genre, geniet gewoon van de muziek." (TP)

info: 12/5, 19.30, €17/20, Orangerie

HERCULUS AND LOVE AFFAIR, tranen op de dansvloer

De Amerikaanse producer Andy Butler resideert tussen de tournees van Hercules and Love Affair en visites aan zijn voormalige thuisbasis New York al bijna drie jaar in Wenen. En dat bevalt hem, ook al is zijn Duits nog lang niet wat het zou moeten zijn, vertelt hij ons enkele weken voor de release van The feast of the broken heart. "Ik had een heel romantisch, The sound of music-achtig beeld van Mozart-town, maar trof een aantrekkelijke, moderne stad aan met een interessante jeugdcultuur en een verfijnde smaak voor dansmuziek. Het tegenovergestelde van wat Amerika nu doormaakt met de doorbraak van de vlakke, overgeproduceerde, truken-van-de-foorvariant van de elektronische muziek." Het Weense modernisme trekt zich door op de nieuwe plaat. De kleurrijke hoestekening waarop primitieve stamleden dansen tussen de palmbomen op het strand en een tafel met gebroken harten, is van een lokale schilderes. "Ze brengt mijn interesse voor hoezen van Tom Tom Club uit de jaren 1980, popart en hedendaagse cartoons, en religie, mythologie en spiritualiteit samen met mijn werkterrein, de partyscene. Het idee was om zoals op een katholieke feestdag de harten te breken en op te eten. Tegelijk is het een verwijzing naar de dansvloer als een gewijde plek, om te helen, je pijn weg te schudden, te dansen met tranen in je ogen." Butler doet opnieuw een beroep op gastzangers om zijn boodschap over te brengen. De opvallendste bijdrage komt ongetwijfeld van singer-songwriter John Grant, die het in de single 'I try to talk to you' openlijk over zijn hiv-besmetting heeft. "Vergis je niet, er zijn nog steeds rolmodellen en statements nodig. Dat heb ik ondervonden in Rusland, waar de lokale homogemeenschap in de verdrukking staat en de dansvloer haast de enige plek was waar ze zichzelf kon zijn. Ik vond het een eer en tegelijk hartverscheurend om de fans daar een blik te geven op hoe vrijheid er zou kunnen uitzien." (TP)

info: 20/5, 19.00, €20/23, Chapiteau

Les Nuits

data: 12/5 > 7/6

waar: Botanique, Koningsstraat 236, Sint-Joost-ten-Node + Koninklijk Circus, Onderrichtsstraat 81, Brussel