Marni Jazz Festival voor fijnproevers

Tijdens deze tiende editie van Marni Jazz staat de sopraansax centraal. Met Fabrice Alleman hebben ze meteen de gedroomde ambassadeur op de affiche. Zijn recente cd Obviously scoort overal zeer goed en de daaropvolgende concerten waren telkens een ware belevenis. Dit wordt de topper van het festival.

We spreken af ten huize Alleman. Het is er een drukte van jewelste. De saxofonist heeft net een week stage achter de rug. Terwijl hij uitpakt, maakt zijn vrouw de koffers klaar om later op de middag met vakantie te vertrekken. Improviseren is nu eenmaal de rode draad in het leven van een jazzmuzikant. En af en toe duiken er verrassingen op.

Zoals dat telefoontje van een paar dagen geleden. "Ik kreeg iemand aan de lijn die vroeg of ik interesse had om mijn project met strijkers van drie jaar geleden nog eens uit te voeren in het operagebouw van Hanoi, Vietnam. Van een buitenkans gesproken! Vijfentwintig strijkers, acht blazers en mijn eigen ritmesectie, ik krijg volledige vrijheid. Als de rest allemaal even vlot verloopt, hoop ik het hele programma ginder zelfs te kunnen opnemen."

Third Stream
De Third Stream-beweging, waarbij klassiek en jazz vermengd worden, staat weer volop in de mode. Denken we maar aan recente cd's van BJO, Brad Mehldau en Joshua Redman. Bij Alleman is het geen modegril of eenmalige uitdaging maar het natuurlijk vervolg van zijn klassieke achtergrond. "Van meet af aan speelde ik met symfonische orkesten. Ik was zelfs goed op weg om directeur van een conservatorium te worden. Uiteindelijk koos ik voor jazz maar de link is gebleven. Ik weet zelfs niet of je mijn strijkersproject als third stream kan bestempelen. De stukken werden hiervoor niet speciaal gecomponeerd. Er waren een aantal eigen nummers die ik gewoonweg een nieuwe dimensie wilde geven door toevoeging van strijkers. Het is niets cerebraals, de simpele melodieën blijven de basis. Het is ook niets nieuws voor mij. Op cd's als Sides Of Life en de duo-cd met Paolo Loveri werkte ik ook al met strijkers.

In Marni komt Alleman met zijn nieuwste cd Obviously onder de arm. Naast pianiste Nathalie Loriers en bassist Reggie Washington treffen we in de groep tevens twee jongeren aan, drummer Lionel Beuvens en gitarist en ster in wording Lorenzo Di Maio. Miles Davis trok ook continu jeugdige muzikanten aan om aan te sluiten bij de nieuwe lichting. "Met dat verschil dat ik Lionel en Lorenzo al opvolg sinds hun jeugd. Lorenzo gaf ik zelfs les aan de academie. Bij Lionel kwam ik indertijd aan huis omdat zijn vader gevraagd had hun familiegroep met hemzelf en zijn twee kinderen wat in goede banen te leiden. Voor deze cd vond ik dat Lionel en Lorenzo klaar waren om mee in dit avontuur te stappen."

Stomende concerten
Alleman schatte dat perfect in want eerder dit jaar waren er reeds enkele stomende concerten waaronder eentje in de Jazzstation waar Di Maio getuigde van meesterlijke vaardigheden. "Hij voelt zich duidelijk op zijn plaats. Melodie en groove staan centraal en tijdens de solo's gaat hij nooit de cerebrale kant op. Dat geldt trouwens voor iedereen in de groep. Er is een voortdurende interactie. De cd werd ook in die zin opgenomen en opgebouwd. Net als in de hoes zitten er heel wat kleuren in, over elkaar heen geschakeerd. Live kan je dat ganse palet dan weer verder uitwerken."

Alhoewel Alleman niet wil spreken van een conceptalbum geeft hij toe dat er achter Obviously wel een hele ideeënwereld steekt. "Het is natuurlijk niet toevallig dat een van de titels Hope For The World luidt. Het is een oproep voor een normaal tijdsbesef zonder continue stress, op het gewone ritme van de dag met een ochtend, een middag en een avond. Vandaar ook de driedelige suite Morning, The Afternoon en The Evening. In het verlengde daarvan is er Regards Croisés. Je ontmoet dagelijks mensen zonder dat er echt contact ontstaat, gewoon omdat er geen tijd is."

In 2011 ontving Fabrice Alleman de Sabam-prijs in de categorie 'Gevestigde Waarde'. Of het hem concreet iets opbracht? "Het is een mooie erkenning. Het bewijst dat er mensen geïnteresseerd zijn in wat ik doe. Alleen zou er ook een buitenlands vervolg moeten komen. We zijn in ons land veel te bescheiden. Zo dikwijls hoor ik in het buitenland verwonderde reacties als men verneemt dat het om een Belgische productie gaat. Cultuur is een economische hefboom en moet veel meer geëxporteerd worden. Belgen zijn echter te nederig en ontbreken een imago op dat gebied."

Festival voor fijnproevers

Marni Jazz is een typisch festival voor fijnproevers. De organisatoren pakken nooit uit met ronkende internationale namen die deel uitmaken van een internationaal festivalcircuit. Wel kan je hier telkens genieten van kleine maar fijne concerten waarbij originaliteit en kwaliteit de rode draad vormen. Opmerkelijk is tevens het juiste evenwicht tussen gevestigde waarden en aanstormend jong talent, meestal zelfs in eenzelfde groep.

Vrouwen aan de macht is het bijlange nog niet in jazz. Potentieel is er echter meer dan voldoende. Neem nu de juffrouw die de festivalaffiche siert (een ontwerp van jazztekenaar Pieter Fannes), Jennifer El Gammal. Met haar Uzivati Trio tast ze de grenzen af tussen jazz en muziek uit het Oosten. Ze heeft echter ook een exuberant kantje en maakt deel uit van een Brusselse fanfare. Voor Marni Jazz mag het allemaal wat uitbundiger zijn en neemt ze de hele bende van Jour De Fête op sleeptouw.

Het wordt zeker uitkijken naar de combinatie van beeldenstormers Aka Moon met de Estse pianist Kristjan Randalu. We kennen ondertussen de kwaliteiten van Fabrizio Cassol en zijn twee compagnons Michel Hatzigeorgiou en Stéphane Galland om de meest uiteenlopende culturen en tradities met elkaar te vermengen maar het blijft toch telkens afwachten hoe toegankelijk de uitwerking is.

De groep Gansan met gastfluitist Pierre Bernard garandeert op haar beurt een innovatieve crossover tussen wereldmuziek, jazz en hedendaags met links die reiken van Afrika tot Brazilië.

Het Fatik Trio met sopraansaxofonist Mathieu Robert nodigt voor de gelegenheid een extra topsopraansaxofonist uit, Pierre Vaiana.

De jazzrockfunk van Cruz Control is de ideale afsluiter van dit eclectisch festival.

12 > 14 & 19 > 21/9, 20.00, €5 > 17, Théâtre Marni, Vergniesstraat 25, Elsene, 02-639.09.82. www.theatremarni.com
Fabrice Alleman, 14/9, 20.00, €10/12/15