My Bloody Valentine: oorverdovende pracht

De muziekwereld veranderen met één song: er zijn veel bands die ervan dromen, maar zij die het daadwerkelijk voor elkaar krijgen, zijn op één hand te tellen. Nochtans is dat precies wat My Bloody Valentine deed toen het in 1988 de single 'You made me realise' uitbracht, het begin van het shoegazegenre.

Meticuleus plamuurden de bandleden alle gaten dicht met hun vervormde gitaren, alleen gecounterd door de dromerige, ijle vocalen van frontman Kevin Shields en Bilinda Butcher, die even later een koppel zouden worden.

In 1991 volgde de langspeler Loveless. De wazige, haast fluoroze hoes bleek bij nader inzien een onduidelijke actiefoto van elektrisch gitaargepingel te zijn en zegt eigenlijk alles: tegelijk expressionistisch en nevelig is hij een pars pro toto voor de muziek, die oorverdovend is, in volume en in pracht.

De plaat zou een blauwdruk vormen voor een hele indie-, noise-, postrock- en droompopscene, maar ook U2 zou er zijn voordeel mee doen, net zoals de carrières van pakweg Nine Inch Nails, Yo La Tengo, Mogwai en Sigur Rós er anders zouden hebben uitgezien zonder blootstelling aan de tomeloze white noise van My Bloody Valentine.

Met concerten die piekten tot boven de 120 decibels zal Joke Schauvliege geen fan zijn, al is ook zij welkom in de AB, waar de band voor het eerst in 21 jaar zijn opwachting maakt. En dat met een nieuw album in de rugzak, het voortreffelijke m b v, dat na 22 jaar de opvolger van Loveless was. Met dank aan cineaste Sofia Coppola, die Shields in 2003 uit een lange winterslaap (annex roes) haalde en enkele tracks liet schrijven voor Lost in translation. Daarna werd Shields langzaamaan opnieuw de muzikant die hij onderweg was kwijtgeraakt, zo'n beetje in de lijn van de man waarmee hij weleens werd vergeleken en die hij een belangrijke invloed noemt, Brian Wilson.

My Bloody Valentine
wanneer: 3 september 2013, 20.00 uur
tickets: €32/35
----------------