Ozark Henry: 'Ik heb beslist om me te smijten'

Op Stay gold, het zevende studioalbum van Ozark Henry, heeft Piet Goddaer er een zangeres bij genomen, maar toch is hij dichter tot zijn eigen essentie doorgedrongen. "Mijn muziek is altijd al een dialoog geweest."

"'This one's for you' leek op een coverversie van mezelf," bekent de zanger een kleine drie jaar na de release van Hvelreki. Op dat album had hij, na jaren al zijn muziek zelf geproduceerd te hebben, voor het eerst alles uit handen gegeven. De single, die Ultratop-gewijs zijn hoogst scorende ooit zou worden, kwam uit een poel van liedjes die hij samen met andere songschrijvers had gemaakt en was eigenlijk voor Robbie Williams bedoeld, maar Goddaers producer, Youth, wilde absoluut dat hij het nummer zelf uitbracht. "Hij had hetzelfde al eens meegemaakt met Richard Ashcroft van The Verve, die hij uiteindelijk ook overtuigde om 'Bitter sweet symphony' op te nemen. Je kent het vervolg: het werd zijn grootste hit ooit, maar ook hij heeft er zich nooit mee kunnen identificeren. Ik herkende de intrinsieke popkwaliteiten van 'This one's for you' wel, maar het stond te ver van wie ik echt was. Achteraf bekeken vond ik Hvelreki best een goede plaat, maar ik vind het nog steeds raar dat mijn naam erop staat."

Tijdens de opnames stelde Goddaer vast dat de manier van werken van Youth niet eens zo verschillend was van die van hem. "Alleen maakte hij totaal andere keuzes. Het was leerrijk om de hele rit met hem uit te doen. Maar ik heb toch vooral beseft dat mijn buikgevoel toen juist zat. Nu weet ik zeker dat ik makkelijker achter iets kan staan waar heel de wereld tegen is, maar wat ik oké vindt, dan achter iets waar iedereen dol op is, maar waarin ik niet geloof. In het verlengde van Hvelriki ben ik ook met een echte rock-'n-rollband het podium opgeklauterd, terwijl ik zo on-rock-'n-roll ben als maar zijn kan. Maar door die ervaring werd ik me plots wel heel erg bewust van mijn eigen spelregels." Zo is meteen ook het grotere verhaal van opvolger Stay gold geschetst: blijf trouw aan jezelf.

Het lef van de atleet
Voor Ozark Henry betekent dat: licht koppelen aan donkerte. "In muziek is de lichtheid veel frisser als er zwaarte onder hangt. Het heeft me altijd geboeid om die twee compositorisch te verbinden. Die spanningsboog, die dualiteit is op Stay gold meer dan ooit aanwezig. Ik probeer de twee uitersten zoals een fotograaf in één en hetzelfde frame te vangen." Een extra component om dat te bereiken vond Goddaer bij zangeres Amaryllis Uitterlinden. Ze is te horen op de single 'I'm your sacrifice', maar ook op de rest van de plaat en tijdens de komende tournee is er een prominente rol voor haar weggelegd. "De nieuwe nummers smeekten om een tweede stem, en ook in veel oude liedjes was er al ruimte voor dialoog. Eigenlijk is mijn muziek altijd al een dialoog geweest: als ik teksten schrijf, leg ik die vast als een soort van commentaar, op wat ik meemaak, op wat ik om me heen zie, maar ook op zichzelf. En commentaar kun je makkelijk herleiden tot een dialoog."

"Bovendien zijn onze stemmen complementair," vervolgt de zanger. "Als ik naar de nieuwe plaat luister, lijkt het alsof die tweede stem er altijd geweest is. We zijn vorige herfst samen op tournee geweest met Wilco en ze vond direct haar plaats in de groep."

Goddaer wilde in de eerste plaats een plaat maken waarop alles weer in de juiste verhouding naast elkaar kon staan. "Als een verhaal beter verteld kon worden zonder woorden, dan liet hij ze gewoon weg, zoals in de instrumentale slotsong 'Juguetes del viento'. De titel verwijst naar een kunstwerk dat werd opgetrokken ter ere van de architect César Manrique. Hij verongelukte op Lanzarote, waar Goddaer vaak gaat fietsen. "In het bijzijn van mijn beste vrienden vind ik er, als een soort speelgoed van de wind, steeds mezelf terug. Fietsen put je fysiek uit, maakt je kwetsbaarder, zorgt ervoor dat het hart meer op de tong komt te liggen, doet je herbronnen. Je bent onderhevig aan de natuurelementen, van buitenaf, maar vooral ook van binnenuit.

In de sport houdt Goddaer daarom van de eerlijke strijd van man tot man, niet van de eeuwige wieltjeszuiger. "Daar hebben we toch geen boodschap aan? Vandaar ook mijn grote respect voor Fabian Cancellara en Tom Boonen, grote kampioenen die altijd al hun kaarten op tafel gooien en daardoor ook op een eervolle manier kunnen verliezen. Ik vond het spijtig dat Tom Boonen gevallen is in de voorbije Ronde van Vlaanderen, maar ben anderzijds wel blij dat de sterkste gewonnen heeft. Dat was twee Rondes geleden wel even anders. Toen werd er tégen Cancellara gekoerst, wilde niemand hem een drinkbus geven. Met alle respect voor Nick Nuyens, maar iedereen wist dat hij toen niet de sterkste was. Nee, geef me dan maar iemand die ervoor gaat, lef toont en risico's neemt."

De idealen van de romanticus
"Ik hou ook niet van mensen die alleen maar ventileren wat ze slecht vinden. Dat is vervelend, zoals die twee oude mopperaars van The Muppet Show. 'Wat een kutfilm, zeg!' Of: 'Slecht nummer, man!' Daar wordt niemand beter van. Ik wil opgetild worden. Dat is mijn romantische kant: op zoek gaan naar het grootsere, willen idealiseren, streven naar een intenser leven, een doel stellen dat niet bereikbaar is. Tegenwoordig lijkt er zoveel meer beschikbaar, beleefbaar en bereikbaar dan vroeger, maar het effect ervan is het tegenovergestelde, zodat je maar beter beseft dat verlangen veel leuker is dan bereiken. Dat moment is zo weer voorbij: dat weet elke atleet, maar ook elke artiest. Alles is de weg ernaartoe."
En die weg is voor Goddaer de voorbije jaren intenser geworden. In 'Plaudite, amici, comedia finita est' ("applaudisseert, vrienden, de voorstelling is voorbij", tp) grijpt hij terug naar de woorden waar elke commedia dell'arte mee eindigt, en waarmee volgens de overlevering ook Beethoven afscheid nam op zijn sterfbed. "Ik ken mensen die er plots mee geconfronteerd werden dat ze snel zouden sterven en daar toch positief mee omgingen. 'Ach, 't is allemaal zo erg niet,' klonk het. 'Ik heb een geweldig leven gehad. Sta er nu niet te veel bij stil, maar ga ook voor zo'n leven.' Dat je op zo'n moment de kracht en de luciditeit hebt om zoiets te zeggen, vind ik heel straf: al fluitend door het leven gaan, en er al fluitend weer uitstappen." Het is een van de redenen waarom de dood op Stay gold een van de meest levendige protagonisten is. "De confrontatie met de fragiliteit van het leven doet je intenser leven. Het doet je de vraag stellen: sleep of smijt ik mij? Ik heb beslist om me te smijten."

wanneer: 23/5/13, 20.00 uur
tickets: €30/33
-----------