Producer Ethan Johns stapt zelf het podium op

Een van de fraaiste singer-songwritersplaten van het prille muziekjaar is gemaakt door een producer. Het was twintig jaar geleden dat Ethan Johns (1969) zijn eigen songs met een publiek gedeeld had. “Maar nu ik de smaak te pakken heb, ga ik het blijven combineren met mijn studiowerk,” belooft hij ons.

Hij maakte zopas een plaat met folkzangeres Laura Marling, ging onlangs nog een plukje gitaar meespelen bij Ryan Adams, en wanneer we hem opbellen is hij druk bezig aan een album van Tom Jones en praat hij enthousiast over nieuw werk van Paul McCartney.

Om maar aan te geven dat Johns' curriculum als producer, engineer en mixer niet minder dan indrukwekkend is. Het waren trouwens zijn collega's-muzikanten die hem de verlossende por in de rug gaven om eindelijk naar voor te treden met zijn eigen composities. Zo geeft Johns ook zelf toe: "Laura vond een liedje die ik voor haar in de studio gespeeld had zo mooi dat ze me prompt uitnodigde voor een gastoptreden in de Royal Festival Hall. Daar heb ik de smaak te pakken gekregen. Ook al was het twee decennia geleden dat mijn eigen songs nog op een podium weerklonken, ik had er direct een goed gevoel bij. Ik ben sowieso veen fan van live muziek. Ook in de studio zie ik muzikanten graag samenspelen."

Je schrijft al liedjes sinds je elfde. Waarom duurde het zo lang voor je publieke outing als singer-songwriter?
Ethan Johns: Ik had het te druk en amuseerde me te goed met de platen van anderen. Als je kan werken met topartiesten, dan laat je dat niet zomaar vallen voor een solo-uitstapje. Die oude nummers waren trouwens niet bedoeld voor een publiek. Ze waren ook heel persoonlijk. Ik hoefde ze niet zo nodig te delen.

Was je achtergrond als producer handig om deze plaat te maken?
Johns: Ze deed me vooral beseffen dat ik deze plaat niet zelf kon producen. Het beste dat ik voor mezelf kon doen was uit mijn eigen weg gaan staan, en de verantwoordelijkheid die ik meestal zelf opneem toe te vertrouwen aan vrienden-muzikanten. Ik heb heel bewust gekozen met wie ik wilde werken, om vervolgens geen enkele instructie meer te geven. Al de mensen met wie ik samenwerk zijn op hun manier ook op zoek naar een zekere waarheid of authenticiteit. Daar vertrouwde ik op. Zo kan ik me volledig focussen op 'het singer-songwriter zijn'.

Hoe was het trouwens om samen te werken met je pa, die in de jaren 1970 tijdens je jeugd klassieke albums inblikte van o.a. Steve Miller Band, The Who en Eric Clapton en nu ook jouw album mixte?
Johns: Fantastisch dat ik deze ervaring met hem kon delen! Ook hem gaf ik carte blanche. Het was een beetje alsof ik hem vroeg een schilderij te maken. Als kind ben ik me trouwens nooit bewust geweest dat er mensen bij ons over de vloer kwamen die in de ogen van anderen beroemd waren. Het waren gewoon vrienden van mijn pa, en ze waren allemaal gepassioneerd met muziek bezig. Dat is mijn grote geluk geweest.

Mag ik je trouwens feliciteren met de prachtige, middeleeuws aandoende illustraties die het cd-boekje sieren?
Johns: Dank je, ik ben er even trots op als op mijn liedjes. Ze zijn van de hand van de IJslandse artieste Erla María Árnadóttir en geven een extra dimensie aan de luisterervaring. In mijn teksten zit veel symboliek, veel geschiedenis ook. De plaatjes kunnen de mensen helpen om de veelgelaagde songs te interpreteren, als een tarotkaart. Ze doen inderdaad wat denken aan middeleeuwse houtkervingen, aan de illustraties van Chaucer's The Canterbury Tales, maar zijn tegelijk hedendaags. Ik wilde vooral iets tijdloos uitbrengen, iets dat ook voor de komende generaties nog relevant kan zijn, en daarvoor moet je een half oog op het verleden gericht houden. Ook al vertoef ik vaak in state-of-the-art studio's en maak ik gebruik van de nieuwste technologieën, ik wil me niet voor de gek laten houden door de gedachte dat iets beter is omdat het modern is.

20.00, €12