Raketkanon: noise-rockkwartet schiet met scherp

Je zou Raketkanon laatdunkend een allegaartje kunnen noemen, samengesteld uit wat brokstukken van andere groepen, maar dan vat je de essentie niet. Dit noise-rockkwartet vuurt geen losse flodders af, zo bewijst het heerlijk intense 'Rktkn #1'.

Met zijn volle zwarte baard, zijn vaste job als architect en zijn tv-loze bestaan lijkt Jef Verbeeck een man van duidelijke keuzes. Huizen bouwen mag dan zijn officiële beroep zijn, monumentale gitaarriffs scoren doet hij het liefst. Vandaar dat hij heel zijn jonge leven gesleten heeft in bandjes: eerst in de hardcore- en de metalscene, nu bij Raketkanon. En daar lijkt hij net als zanger Pieter-Paul Devos (zie ook Kapitan Korsakov), drummer Pieter De Wilde (Raveyards) en bass synth-speler Lode Vlaeminck (Tomàn) zijn plek gevonden te hebben. "Deze nummers zijn een synthese van alles wat we in het verleden hebben gedaan," zegt hij. "Maar we zijn geen metalheads, stonerrockfans of wat dan ook. Niemand hier denkt in genres. Raketkanon is echt de som van de muzikanten. Pieters drumstijl is heel intens. Ik speel doodgraag gitaarriffs. Pieter-Pauls unieke vocalen, met al de effecten erbij, gebruiken we als een extra instrument. En ook het basgeluid kleurt bewust buiten de lijnen, want Lode speelt op van die oude synths met veel knoppen. Het resultaat is een plaat die we ook zelf zouden kopen."

Was jij eerst niet de zanger van de groep?
Jef Verbeeck: Ja, maar ik zing niet zo graag terwijl ik gitaar speel. We maken heftige muziek en daar wil ik graag bij bewegen. Dat gaat niet zo goed als je ook achter de micro moet staan. Pieter-Paul had hetzelfde probleem bij Kapitan Korsakov, maar hij wou graag in een band spelen waar hij zich enkel op de zang moest concentreren.Er doen nog tien anderen mee op jullie debuut. Wie zijn Herman, Louis, Judith, Henri, Eva, Laura, Anna, Helen, Pjotr en Lena?
Verbeeck: Ha, het idee om alle tracks een voornaam te geven als titel is ontstaan in de studio. Het klinkt misschien wat cheesy, maar we hadden echt het gevoel dat die nummers daar herboren werden, en daarom wilden we ze een naam geven.

Alsof het kinderen waren.
Verbeeck: Ja. Toen we de ruw gemixte songs beluisterden, riep er altijd wel iemand: 'Wat vind je van Herman? Of Louis?' Qua karakter sluiten de voornamen min of meer aan bij de songs. Een Laura klinkt bevoordeeld heel anders dan een Herman.
En de groepsnaam, Raketkanon?
Verbeeck: Voor ons heeft dat iets heftigs én naïefs, zoals twaalfjarige gastjes die een clubje oprichten en besluiten: 'We noemen ons Raketkanon!' Raket zou een flauwe naam geweest zijn, Kanon ook, maar zet ze samen en je krijgt vuurwerk.

Zoals mag blijken uit de gebalde liveshow?
Verbeeck: Ja, nu spelen we shows van zo'n 35 minuten. Langer zou met onze huidige set te vermoeiend zijn, voor ons én voor ons publiek. Het is de bedoeling dat we alles eruit hebben gegooid op dat halfuur.

Uit die passie en intensiteit kun je niet anders dan afleiden dat elke muzikant zich thuisvoelt in de band.
Verbeeck: Ja, enorm. We spelen vanuit de buik, los van genres of wat dan ook, en dat ongelimiteerde voel je inderdaad. Iedereen steekt veel energie in de band en voor ons is het geen hobby. Het is een keuze. Ik hoef niet van mijn muziek te kunnen leven, dus hoef ik ook geen compromissen te sluiten. Men zegt ons soms: 'Maar de muziek die jullie maken is toch niet geschikt voor iedereen?' Moet dat dan?

Raketkanon
wanneer: 16 januari 2013, 20.30 uur
tickets: gratis
--------------