Sallie Ford & The Sound Outside: rock met vleugje Tom Waits

Sallie Ford & The Sound Outside spelen nieuwerwetse swing en rootsrock die knipoogt naar Buddy Holly, Dick Dale en Tom Waits. Op hun debuut zingen ze over foute popsterren, ranzige restaurantjobs, verkleurde polaroids en scherpe seks.

"Mijn eerste liedje schreef ik over een jongen die een semester bij mij in de klas zat, Miles. Hij ging dood," vertelt Sallie Ford in het AB-café. Ze oogt leuk in een retrokleedje en heeft een hoornen Koning Boudewijn-bril op. Ford is van Asheville, Noord-Carolina. Ze studeerde viool, pa is poppenspeler en ma muzikante, haar zussen doen muziektheater en tapdans. "Ik was de rare van het stel, wat verlegen. Ik kleurde mijn haar en deed Donald Duck na. Vreemd dat ik alsnog op een podium ben gaan staan." Na een zomer trekken door Europa verkastte ze in 2006 naar Portland aan de Oostkust en ontmoette er na een paar open mic-optredens gitarist Jeffrey Munger, drummer Ford Tennis en contrabassist Tyler Tornfelt.

Had je meteen de sound die je in gedachten had?
Sallie Ford: Ik wilde zeker iemand die 'zingende zaag' kon. (Lacht) Ik had geen idee, ik zocht gewoon mensen om mee te spelen. Ik ben erg sociaal en samen kunst maken is plezanter dan in je eentje depri-songs schrijven op je appartement. Het klikte met die drie. Een heerlijk toeval. De volgende plaat wordt nog een stuk smeriger. Ik doe geen cocktailjazz.

Je muzikale helden zijn Tom Waits, The Beatles, Cat Power maar ook Squirrel Nut Zippers.
Ford: Een paar mensen van de groep woonden in Asheville. Midden jaren 1990 speelden ze hun eigen potje zigeunerswing en jazz. Katherine Whelan zong fantastisch, de perfecte mix van oud en nieuw. De stem is echt mijn favoriete instrument. Het is natuurlijk, 't is je eigen lijf. Je moet je muzikale gevoel niet vertalen via je vingers naar de toets van je viool. Die stem is daar gewoon.

Je noemt je zangstijl belting.
Ford: Ik ga met mijn borststem voluit voor de hoge noten. Dat voelt heel krachtig. Het was lang oefenen maar de toon staat er. Met whisky en sigaretten kon het allicht sneller maar daar doe ik niet aan mee. (Lacht) Ik heb een stressy kantje maar als ik zing ben ik gelukkig.

Dirty radio opent met 'I swear', een sneer naar foute popsterren en media die elk risico schuwen. "What have these people done to music?"
Ford: Het is echt erg soms. Ik speel niet op veilig, ik wil edgy muziek maken. Wat vuilbekkerij moet kunnen, toch. De onafhankelijke radio's draaien ons hoor, die zijn niet tuk op formats. En we hebben de David Letterman Show gedaan op tv. Niet heel Amerika staat stijf van conservatisme.

Waarom trok je eigenlijk naar Portland?
Ford: Ik wilde weg van huis en ik hoorde goeie dingen over die stad. Mensen zijn milieubewust en artistiek, er wordt gefietst, rondom zijn veel boerderijen. Het is mijn nieuwe thuis. Anderzijds, er valt nauwelijks internationale cultuur te beleven en het stikt er van de hipsters, blanke progressieve twintigers die over alles een mening hebben. Misschien ga ik naar New York. Ik zie wel. Nu ik op toer ben, moet ik nergens wonen.

Jullie toerbusje heet Bessie?
Ford: Naar Bessie Smith. Onze vorige van heette Bertha, zo wilden mijn ouders me oorspronkelijk noemen. Vreselijk! Ik heb wel iets met B's. (Lacht) Mijn mobylette thuis noem ik Billie. Naar Holiday, klopt.

Sallie Ford & The Sound Outside
wanneer: 6 december 2011 om 20.00 uur
tickets: 9 / 12 / 15 euro
------------------