Son Lux: vechten tegen de zwaartekracht

Geen band die zijn orkestrale pop meticuleuzer opbouwt dan Son Lux. Geen wonder, frontman Ryan Lott hanteert in alles een scalpel.

Vraag de Amerikaanse muzikant eender wat en je krijgt meteen een overpeinsde analyse. Over hoe onze speekselklieren bijvoorbeeld al een groot deel van onze vertering in gang zetten in onze mond dankzij een speciaal soort enzymen. Gewoon toen we vroegen of de maaltijd die half verorberd voor zijn neus stond niet smaakte. Maar Ryan Lott is natuurlijk in Brussel om op Bones te kauwen, na zijn tussendoortje met Sufjan Stevens onder de noemer Sisyphus zijn nieuwe album in zijn hoedanigheid van Son Lux. Lott bouwt daarop weerom nauwgezet cinematografische pop met stukjes hiphop, r&b en klassiek waarrond hij zijn filosofische kijk op het leven weeft. "Trade this heavy cage of bones for flight," zet hij ons in 'Flight' aan het denken.

"Ons lichaam is zo gemaakt dat we vastgekluisterd blijven aan de grond," vertelt Lott. "Terwijl een vogel onder meer kan vliegen omdat zijn botten hol en buigzaam zijn. Onze beenderen zijn een soort kooi, een gevangenis. Als we zouden willen vliegen, moeten we iets wat fundamenteel is aan onszelf veranderen. In die zin worden die woorden een metafoor voor ontsnappen."

"We hebben geen doel op aarde, buiten overwinnen. Ons hele zijn is erop gericht om dingen te boven te komen. Geboren worden is al meteen een overwinning, zowel voor je moeder als voor jou. Daarna komt het erop aan om te overstijgen wat je gegeven is, hoe je denkt, wat je geleerd is. Dat loskomen van jezelf is zoals het gevecht tegen de zwaartekracht."

"Onze grootste beknotting is ons beperkte bewustzijn. We zien ook letterlijk alleen wat zich voor onze ogen afspeelt. Een van de fijne dingen aan het leven is de manier om dat perifere zicht te verbeteren. Om de inherente begrenzingen van je fysieke ik en van je spirituele zelf te overwinnen. De krachten die ons tegenwerken maken ons tegelijk sterker."

"Het liedje 'Change is everything' vat de crux. Door een groep te vormen en te toeren heb ik vorig jaar heel veel geleerd over mezelf. Dat ik een performer ben, bijvoorbeeld, en niet enkel een chemicus in een muzikaal laboratorium. Na al die jaren muziek componeren zoiets intrinsieks veranderen aan jezelf, dat vond ik onwaarschijnlijk. Het doet je bloed in een andere richting stromen. Het is een soort wedergeboorte."

"Zonder metamorfose kom je nergens. Daarom heb ik mijn muziek een 'call to action, a document of personal and collective uprising' genoemd. Onze passies, onze verlangens, overtuigingen, die kunnen niet in een vacuüm bestaan. Ze hebben actie nodig, verandering."

"Mijn gitarist, Rafiq Bhatia, heeft over 'You don't know me' gezegd dat het een open brief is 'to anyone who misuses political and religious philosophies to subjugate and oppress their sisters and brothers.' Ja, wij zijn boos, heel boos. Bones is gemaakt terwijl we op tournee waren in Europa, en van op die afstand met verbazing naar de krankzinnigheid van ons eigen land keken. Martin Luther King zei ooit: niemand zal uit eigen beweging de macht opgeven. Amerika is gebouwd op ongelijkheid. Gelukkig zijn er ook lichtpunten: het geweld en het racisme in de VS hebben de laatste twee jaar veel weerklank gekregen en ogen geopend. Er is nu een groter bewustzijn."

Son Lux (artist talk: 18.00, Huis 23)

data: 19/10, 19.00

waar: Ancienne Belgique, Brussel