Spookhuisje, de rattenvanger van Brussel

Spookhuisje speelt zijn intrigerende mix van bezwerende gitaarrock, psychedelische drones en oosterse mystiek tegenwoordig zowel solo als met band. Deze week treedt hij in beide hoedanigheden op in zijn thuisstad: als eenzame busker op MusikOmetro, met band in de Bonnefooi. "Het zijn parallelle werelden."

"Op mijn veertiende begon ik gitaar te spelen," zegt de nu 35-jarige Brusselaar Raphael Absolonne, sinds drie jaar beter bekend als Spookhuisje. "Nirvana's Nevermind gaf me in 1992 de veerkracht om ermee te beginnen." Door de jaren heen ging Absolonne zijn muziek mengen met psychedelische geluiden, blues en jazz, Arabische, Indiase en Afrikaanse ritmes en roadmovie-achtige soundscapes.

"Zelf noem ik het graag free rock, omdat ik me identificeer met een vogel die vrijuit het luchtruim ingaat." Al moet hij toegeven dat zijn geluid, nu hij ook met een ritmesectie samenspeelt, ietwat anders klinkt. "Het zijn parallelle werelden. Maar met de band is het spectrum breder, neigt het palet naar powerrock en soleer ik wat meer." De eerste groepsrelease is voorzien in 2014. Solo wil hij dit jaar nog een tweede album uitbrengen. Dat zal iets rustiger en intiemer klinken dan het titelloze debuut dat in de lente verscheen.

Zaterdag sta je solo op MusikOmetro, het gratis festival in de Brusselse ondergrond. Is het de eerste keer dat je in de publieke ruimte speelt?
Raphael Absolonne: Nee. Ik haal veel inspiratie uit al wandelend spelen, met een draagbare versterker links van me en mijn gitaar rechts. Ik deed het al in New York en Parijs, maar in Brussel nog niet zo vaak.
Twee jaar geleden speelde ik in New York voor het eerst op straat. Ik werd helemaal meegezogen door de energie van die stad. Niet dat ik sindsdien systematisch aan het busken ben geslagen, maar tijdens gewone optredens durf ik wel eens buiten te beginnen, zoals eind mei tijdens de releaseshow van mijn cd. Toen ben ik begonnen op de trappen van de Beurs, terwijl het publiek al in de AB Club stond. Ik heb onderweg zelfs nog twee mensen kunnen overtuigen een ticket én een album te kopen. Vergelijk me gerust met de rattenvanger van Hameln. (Lacht)

Tijdens vroegere optredens verborg je je gezicht vaak achter doeken. Waarom deed je dat?
Absolonne: Als ik met de band speel, zal dat moeilijker zijn, omdat we naar elkaar moeten en ook willen kijken. Maar als ik alleen ben doe ik dat om makkelijker in de muziek te komen. Ik vind het nog steeds niet evident om op een podium te staan. Het is allemaal zo naakt. Soms speel ik op één snaar, heel uitgepuurd. Meestal hangt het ook af van mijn humeur, en in de zomer doe ik het minder vaak dan in de winter.

En het sluit ook aan bij de oosterse invloeden in je muziek.
Absolonne: Ja, ik heb me altijd aangesproken gevoeld tot de oosterse toonladders, tot het mystieke en het spirituele in de manier van spelen. Daarnaast is het podium ook een speelplaats voor mij, een plek waar alles kan.

Past het ook bij je karakter?
Absolonne: Ja, ik ben iemand die nogal op zichzelf is, ik ben eerder introvert dan extravert. Niet dat ik heel verlegen ben, maar op het podium zeg ik meestal niets. Toen vrienden mijn eerste album te horen kregen, vertelden ze me dat ze mij erin herkenden. Dat vond ik fijn, want het is belangrijk om zo dicht mogelijk bij jezelf je ding te kunnen doen.

Spookhuisje
wanneer: 21 september 2013 (solo, MusikOmetro), 14.00 uur
tickets: gratis
waar: metro Beurs, Brussel, www.musikometro.be

wanneer: 25/9 (band, Stoemp!), 21.00 uur
tickets: gratis
waar: Bonnefooi, Steenstraat 8, Brussel, www.bonnefooi.be, www.stoemplive.be