Trentemøller: 'Ook bij een vrolijk lied eindig ik in mineur'

In een bepaald opzicht lijkt Anders Trentemøller op het eeuwenoude cliché van de artiest die zich in alle eenzaamheid terugtrekt om zijn kunst te maken, in dit geval feeërieke popmuziek. Gelukkig komt de sympathieke Deen ook graag naar buiten. Zoals binnenkort met zijn band in de AB.

Trentemøller was in eerste instantie een eenmansproject dat later uitgroeide tot een liveact met echte bandleden en instrumenten. Toch blijft vooral de studio zijn territorium. Muziek maken is intiem en ik ben redelijk verlegen. Eigenlijk wil ik niet gestoord worden in dat proces. Dat werkt het best voor mij. Na twaalf maanden in de studio doet het wel deugd om de ideeën naar de band te brengen en feedback te krijgen. Ook de muziek naar het podium vertalen is een boeiend proces.

Je evolutie is opmerkelijk. Je begon op je eentje met een laptop, daarna werkte je met een liveband en voor Lost, je derde plaat, nodig je artiesten uit de hele wereld uit. Schuilt daar een masterplan achter?
Trentemøller: Helemaal niet eigenlijk. Ook vroeger speelde ik al in andere groepen en met verschillende instrumenten. Voor mij is dit dus niets nieuws. Met Trentemøller koos ik in eerste instantie voor techno, maar ik merkte al snel dat ik daarin te beperkt was. Ik moest dus andere wegen verkennen. Het eerste album, The last resort, was nog zeer elektronisch, maar je hoort er ook al veel instrumenten op die ik zelf speel.

Was het je eigen idee om Low, Jonny Pierce van The Drums, Kazu Makino van Blonde Redhead, Sune Rose Wagner van The Raveonettes en anderen achter de microfoon te zetten op Lost?
Trentemøller: Ik had hun stemmen inderdaad al in mijn hoofd toen ik de nummers schreef. Pas daarna heb ik het hen ook gevraagd. Dus als ze dat niet hadden gewild, dan zou dat een ramp geweest zijn. Dat was best spannend eigenlijk.

Kregen zij veel vrijheid bij het invullen van de songs?
Trentemøller: Ik heb hen redelijk laat in het proces betrokken, toen het nummer muzikaal bijna af was. Al kon er uiteraard over alles gepraat worden en schreven ze de teksten zelf. Zij zijn mijn helden dus ik wist perfect waartoe ze in staat zijn.

Kenden ze jou eigenlijk?
Trentemøller: Kazu had ik al een paar keer ontmoet op festivals, maar Low had mijn muziek nog niet gehoord. Dat hun manager blijkbaar wel fan was, hielp bij de onderhandelingen. (Lacht)

De volgende vraag is onvermijdelijk: hoe doe je dat live?
Trentemøller: Dat was een grote uitdaging. Marie Fisker zingt al een tijdje in de liveband en dus was het logisch dat zij dat ook dit keer zou doen. We zijn opnieuw de studio ingekropen en hebben alle nummers teruggebracht tot een combinatie van akoestische gitaar en stem. Van daaruit zijn we de muziek opnieuw gaan opbouwen voor de liveoptredens. Soms klinken de songs dus heel anders dan op het album.

Blijft de donkere sfeer behouden?
Trentemøller: Die melancholische vibe zit in mijn DNA. Ik heb al geprobeerd een vrolijk nummer te maken maar ik eindig altijd in mineur. (Lacht) Lost klinkt iets meer uptempo en dus zijn de concerten dat ook.

start: 20 uur

tickets: 24/27 euro