William Christie: muzikaal aperitief voor Watteau

Met 'Antoine Watteau (1684-1721). De Muziekles' pakt Bozar begin februari weer uit met een groots opgezet transversaal project. Een ambitieus en veelzijdig gebeuren, zoals we dat van het grootste kunstenhuis van ons land gewend zijn, met een overzichtstentoonstelling, verschillende concerten (waarvan eentje met kaarslicht), lezingen en ontmoetingen rond de figuur van schilder Antoine Watteau.

Weinig schilders hadden zo'n uitgesproken interesse in de podiumkunsten van zijn tijd als hij. Watteau geldt dan ook als de vader van de zogenaamde fêtes galantes: intieme taferelen in somptueuze openluchtlocaties, waar piekfijn uitgedoste dames en heren vreugdevol genieten van dans, muziek en theater. Titels van werken als La leçon de musique, Le concert amoureux en L'accord parfait benadrukken het belang van muziek voor Watteau. Zijn 'taal' is er een van veelal allegorische en gesofisticeerde theatrale codes, die voor de 21ste-eeuwse kijker geen vaste prik zijn en dus extra duiding vragen.

De curator van de tentoonstelling is een oude bekende: dirigent en klavecinist William Christie. Hij is tevens de spilfiguur in een reeks van acht thematische concerten die de geraffineerde sfeer van Watteau's doeken oproepen. Naar aanleiding van de expo en de bijhorende concerten brengen Harmonia Mundi en het Paleis voor Schone Kunsten ook een dubbel-cd uit, De muziek van Watteau. Met muziekstukken die verband houden met het werk van Watteau. En met muziek die de sfeer oproept van de salons van Pierre Crozat, een van zijn mecenassen. Via hem kwam Watteau niet alleen in contact met de muziek, maar kreeg hij ook de kans om de uitvoerders en hun instrumenten te bestuderen.

Muziek à la française
Christie zelf opent de muzikale feestelijkheden met zijn Arts Florissants, nog voor de tentoonstelling van start gaat. Het concert (met voorafgaand een gesprek met de maestro) biedt een fraaie staalkaart van Watteau's muzikale collega's ten tijde van de Régence - de tijd na de regering van Lodewijk XIV, de Zonnekoning. Componisten als Louis Couperin, Marc-Antoine Charpentier, Michel Lambert en (de zo goed als onbekende) Elisabeth Jacquet de la Guerre zetten de Franse muziek stevig op de kaart.

Die 'Franse school' was een rechtstreeks gevolg van de cultuurpolitiek van Louis XIV, die een 'eigen' muziekcultuur wou. De Franse koning, en veel hovelingen met hem, vond immers de Italiaanse muziek in zijn geheel veel te pathetisch en de intriges van de opera's te complex. Maar de grootste gruwel waren hen de castraten: "l'horreur des femmes et la risée des hommes," schreef de dichter en librettist Pierre Perin in 1659.

20.00, €25/26, Koninklijk Conservatorium Brussel, Regentschapsstraat 30, Brussel, www.bozar.be