Willow debuteert met epische postpunk

Na School Is Cool en The Sore Losers heeft ook de derde laureaat van de Rock Rally 2010 zijn debuut uit. Op We the young stroomlijnt Willow de onmacht van zijn generatie in epische postpunk. tom zonderman

"We hebben onze tijd genomen om een zo goed mogelijk album te maken. Wat we nu in elkaar gebokst hebben, hadden we vlak na de Rock Rally niet gekund," zegt gitarist Nils Goddeeris in het STUKcafé in Leuven, de uitvalsbasis van de groep. "Ik denk dat je wel hoort dat we een grote sprong voorwaarts hebben gemaakt."

We the young is een episch plaatje dat barst van de dramatische popsongs die stilistisch naar de new wave van The Cure, de postpunk van Bloc Party en de postrock van Explosions In the Sky verwijzen. Een album van een jonge twintigers die een grote onmacht voelen tegenover de 'wereldproblematiek'. "We zitten een beetje in een slechte positie om in de maatschappij geworpen te worden," zegt zanger Pieter-Jan Van Den Troost.

Ik ontwaar tussen de occasionele break-up-song veel teksten die breder gaan.
Pieter-Jan Van Den Troost: Klopt, drie of vier nummers gaan over de liefde, maar de meeste songs spreken over onze generatie - vandaar ook de titel van het album. Veel van die gedachten zijn triest, maar er zit ook hoop in de plaat. We willen ook helemaal niet beleren of prediken.

'Weeping giants' is een heftige song.
Van Den Troost: Er hangt ons een gevoel van algemene malaise boven het hoofd, maar tegelijk streven we allemaal zoveel mogelijk vrijheid na. Zolang je je PlayStation nog kunt gaan kopen is het in orde. Er is een gevoel van onmacht, maar ook van berusting: het zal allemaal wel in orde komen. 'Next time', zing ik, maar 'maybe there will be no next time'. We verschuiven het probleem, niemand doet iets wezenlijks. Waarom? Misschien omdat we het niet kunnen vatten.

Moeten jullie dan niet massaal op straat komen?
Van Den Troost: De macht ligt bij de massa, inderdaad, maar we zijn het gewoon om lam te zijn en op Facebook te zitten. Iedereen is daar schuldig aan. 'Het is erg, maar zolang ik iets op Twitter post, is het oké', die gedachte heerst. 'Wasters' gaat daar ook over. We zijn een generatie waarvan van alles verwacht wordt, maar uiteindelijk doen we heel weinig. We zien alles, maar we ondergaan ook alles.

Jullie behaalden de derde plaats op de Rock Rally 2010 en wonnen ook de Publieksprijs. Goed voor 13.000 euro. Is dat geld op?
Nils Goddeeris: Die 3.000 euro van de derde stek is naar onze groepskas gegaan, de 10.000 euro mochten we spenderen in samenspraak met Poppunt. Pieter-Jan heeft zanglessen gevolgd bij David Davidse, Thomas Vanelslander heeft onze gitaartechniek wat bijgespijkerd. We zijn met dat geld ook in Schotland en Hongarije gaan spelen. Dat heeft ons nog meer doen beseffen hoe goed alles hier is omkaderd. Op dat vlak zijn we bofkonten.

Vlak na de Rock Rally zeiden jullie dat je graag met de Britse Paul Epworth wilden werken. Het is Jo Francken geworden.
Goddeeris: (Lacht) Dat toont nog maar eens hoe bleu we eigenlijk waren. We hebben dat zelfs aan onze platenfirma voorgesteld, maar die hebben ons meteen met beide voeten op de grond gezet.

aanvang: 20.00
tickets: UITVERKOCHT
------------