Winterjazz: Too Noisy Fish zet zijn neus aan het venster

Met op de affiche namen als Mâäk (het openingsconcert), Jef Neve (solo), Sal La Rocca (die zijn nieuwe cd komt voorstellen) en het piepjonge LABtrio stelt WinterJAZZ een sterk Belgisch getinte editie voor. In de categorie te ontdekken is er het trio Too Noisy Fish.

Vlak na het verrassende optreden op het Appeltuinjazz Festival in Leuven spraken we met pianist Peter Vandenberghe, die samen met bassist Kristof Roseeuw en drummer Teun Verbruggen het trio Too Noisy Fish vormt.

Enthousiaste reacties op jullie debuut-cd, een succesrijke reeks optredens en nu als kers op de taart een JazzLab-tour met twee tussenstops in Brussel. Wat verwachten jullie hiervan?
Peter Vandenberghe: We kunnen veel spelen op korte termijn. Dat is de perfecte manier om onze cd extra te promoten want ik ben geen goede verkoper. Extra pluspunt is dat we zo de kans hebben om onze nummers verder uit te diepen. Vooral omdat ik niet alles tot de laatste noot uitschrijf. Elk lid kan nog vrij invullen. Het is de bedoeling om vlak na deze tournee een nieuwe cd op te nemen, in San Francisco nog wel, met niemand minder dan Oz Fritz, de producer van onder meer Tom Waits en Primus.

Een van jullie titels luidt 'Sick jazz'. Een statement?
Vandenberghe: De cd-titel luidt Fast easy sick, afgekort FES (Flat Earth Society), de groep waar we alle drie bij spelen. Om de cd zo gevarieerd mogelijk te laten klinken en toch een zekere coherentie te bewaren, schreef ik nummers in die drie categorieën. Met 'Sick jazz' wil ik erop wijzen dat jazz fantastische muziek is, maar dat er ook flutjazz bestaat. Er zijn veel goede muzikanten die helaas slechte muziek maken, waardoor jazz soms benepen en muf klinkt. In ons trio waken we er vooral over dat we nooit te dicht in de buurt komen van de standaardstructuren uit het genre. Wij gaan voor het eigenzinnige avontuur met zo weinig mogelijk beperkingen.

Jazz- en rockkringen reageren enthousiast.
Vandenberghe: Dat betekent dat we geslaagd zijn in ons opzet om de grenzen van de clichéjazz te overschrijden. Daartegenover staat dan weer dat men soms niet goed weet onder welke categorie onze cd moet worden geplaatst.

Net als The Bad Plus, het Brad Mehldau Trio en E.S.T. flirten jullie ook met rock via covers. Op jullie debuut is dat 'The sky is fallin'' van Queens of the Stone Age. Jullie gaan wel veel verder in de herbewerking dan anderen.
Vandenberghe: Je bent niet de eerste die deze bedenking maakt. Een trio als The Bad Plus speelt covers op een eigen specifieke manier, een format haast. Wij blazen de nummers liever op. Het spel-element primeert.

Zoals in de vervormde jazzsoul van 'Curly Wurly Napoleon' waar het lijkt of Barry White komt meezingen.
Vandenberghe: Dat was de bedoeling, al is het idee heel spontaan ontstaan. Mijn vader was vertegenwoordiger in snoepgoed. Ik ben opgegroeid tussen spekken, Curly Wurly's en Napoleons. De titel had ik snel. Tijdens het mixen bedachten we de grap met de stem. Het was de missing link om het geheel een Too Noisy Fish-cachet te geven.

Wat hebben jullie met vissen?
Vandenberghe: De paradox van de groepsnaam past bij onze muzikale visie en het is een grappig gegeven toch, vissen die te veel lawaai maken. Onze hoesfoto komt uit een boek van een professor die doceert in Oxford, maar daarnaast gepassioneerd is door exotische vissen is en er zelfs een werk over publiceerde. Dat surrealistische verhaal sloot perfect aan bij het onze.

Nog op Winterjazz...

MÂÄK + MARC DUCRET
15/1, 20.00 uur, Marni

Het Brusselse collectief Mâäk stelt tijdens het Winterjazz-festival in première zijn gloednieuwe cd voor die eerstdaags verschijnt op het Belgische kwaliteitslabel W.E.R.F. De titel van het album, Buenaventura, weerspiegelt perfect de instelling van trompettist Laurent Blondiau en co. Gewoontegetrouw wordt er weer avontuurlijk gemusiceerd. In Marni zal dat evenzeer het geval zijn, want extra gastmuzikant is niemand minder dan gitarist Marc Ducret. Hij maakt al meer dan twintig jaar furore in de avant-gardejazz. Zo speelde hij al met de legendarische Franse pianist Andy Emler, in wiens groep Blondiau momenteel ook actief is. Het internationale web van de improvisatiescene is duidelijk sterk verweven.

ELIFANTREE
19/1, 20.15 uur, Flagey

Met hun debuut-cd Love & trees (2010) trok het Finse trio Elifantree al de aandacht. De combinatie van onder andere cello, glockenspiel, harmonium, saxofoon en het uitzonderlijke stemgeluid van zangeres Anni Elif Egecioglu opent voor de luisteraar een barokke wereld à la Tim Burton. Live overtuigde de groep ons vorig jaar helemaal tijdens de Tampere Jazz Happening in Finland. Ondertussen verscheen de nieuwe cd Time out, waarop opnieuw een brok cabaretjazz te horen is. Egecioglu klinkt hier als het nichtje van Kate Bush of Nina Hagen. De kunstzinnige albumhoes en aangepaste podiumoutfit zorgen ervoor dat het ook visueel allemaal de moeite loont. Voer voor liefhebbers met een brede kijk op jazz.

LABTRIO
22/1, 20.15 uur, Flagey

Is LABtrio de toekomst van de Belgische jazz? De prille twintigers Lander Gyselinck (drums), Bram De Looze (piano) en Anneleen Boehme (contrabas) zijn alleszins goed op weg. Gyselinck maakt al een hele tijd deel uit van het Kris Defoort Trio. De Looze heeft het intimisme en de gedurfde vindingrijkheid van Craig Taborn terwijl Boehme de stille kracht is die de twee onstuimige gasten perfect in balans houdt. De drie hebben het dynamisme van jonge wolven, maar snappen ook dat overdaad schaadt. Dat ze de jongerenwedstrijd van de Brussels Jazz Marathon al wonnen (2009), was geen toevalstreffer. Ook in Avignon kaapte het trio vorig jaar de eerste prijs weg op het internationale Le Tremplin Jazz d'Avignon-concours.

THE MATTHEW HERBERT BIG BAND
26/1, 20.15 uur, Flagey

Bigbands zijn hipper maar vooral extravaganter dan ooit. Iemand die deze hausse mee in de hand werkte, is Matthew Herbert. Zijn handelskenmerk is het knutselen met de meest bizarre geluiden. Tekenend daarbij is dat hij niet als zoveel anderen wat samples op een hoop gooit en die combineert met een aantal loops, maar telkens nieuwe, volstrekt unieke bouwpakketten samenstelt. Bovendien levert hij bij zijn soms kubistische en vooral dadaïstische werkstukjes steevast een inhoudelijke meerwaarde, politiek of sociaal. De man is een heuse muzikale kameleon wiens werk boordevol verborgen verleiders zit. Maar het zijn vooral zijn concerten die het jongere volkje op de been zetten. De perfecte afsluiter voor WinterJAZZ.

Winterjazz

wanneer: 15 > 26 januari 2013
tickets: €5 > 18, festival pass: €25/30,
waar:
FLAGEY, Heilig Kruisplein, Elsene, 02-641.10.20
THEATRE MARNI, de Vergniesstraat 25, Elsene, 02-639.09.82

---------------------

Too Noisy Fish:
* 17/1, 20.15 uur, Flagey
* 31/1, 20.15 uur, CC De Meent