Bains::Connective verhuist noodgedwongen

Twaalf jaar werkte de vzw Bains::Connective met man en macht om van het verloederde badhuis in de Berthelotstraat een bruisende artistieke werkplaats te maken. Nu is het feest uit.

Ze trokken erin in 1997. Toen was eigenaar Dominique Janne, een investeerder in film en vastgoed, maar al te blij om het verlaten badhuis, dat kort dienst gedaan had als discotheek, maar inmiddels vol lag met puin en vogelpoep, ter beschikking te stellen. De afspraak was dat Bains::Connective, zoals de kunstenaars zich noemden, het modernistische gebouw gratis mochten gebruiken in ruil voor de renovatie ervan.

Ruimte na ruimte werd aangepakt. Het zwembad werd een ongewone, maar gegeerde tentoonstellingsplek, de andere lokalen werden ingericht als atelier voor beeldend kunstenaars, oefenlokaal voor dansers of muziekstudio. Vanaf 2006 werd de vzw als kunstenwerkplaats gesubsidieerd door de Vlaamse gemeenschap.

Vorig jaar begonnen de moeilijkheden. Na elf jaar zou er huurgeld betaald moeten worden, maar dat bleek hoger dan afgesproken. Bovendien ontstond er een geschil over de renovatie. Volgens Janne werd een aantal werkzaamheden niet uitgevoerd en hij trok naar de rechter om Bains uit het pand te laten zetten. Didier Annicq, voorzitter van Bains::Connective, erkent dat niet al het afgesproken werk gebeurd is. "Sommige dingen waren onmogelijk, bijvoorbeeld omdat er asbest in het gebouw zit. We wilden daarover in gesprek gaan met de eigenaar, maar we kregen nooit reactie." Uiteindelijk werd beslist dat de vzw nog zes maanden mocht blijven, tot eind deze maand.

Lange tijd had Annicq gehoopt dat de gemeente het oude badhuis zou kopen in het kader van het wijkcontract Sint-Antonius. "Maar het college was verdeeld over de kwestie. Sommigen vreesden een tweede Brass Web. Dat pand naast Wiels werd helemaal gerenoveerd, maar nu is er geen geld meer voor activiteiten in het gebouw."

Ook al omdat Janne de verkoopprijs alsmaar opdreef, werd het zwembad uiteindelijk wel opgenomen in het wijkcontract, maar met 'prioriteit 2'. Er wordt dus alleen werk van gemaakt als andere projecten niet kunnen doorgaan. De Vlaamse Gemeenschapscommissie wou aanvankelijk ook een langlopende subsidie geven voor de verdere renovatie van het gebouw, maar de gesprekken hierover met de gemeente liepen vast.

En dus moest Bains::Connective weg. Dankzij de VGC kon de vzw naar het gemeenschapscentrum Ten Weyngaert. Daar nam ze vorige week haar intrek op de eerste verdieping. "Ten Weyngaert wordt onze uitvalsbasis, maar voor de rest zullen we een nomadisch bestaan leiden. We zitten nu al in Zennestraat 17," zegt Annicq. Dat voormalige gebouw van het ministerie van Economische Zaken werd door de nieuwe privé-eigenaar tot begin volgend jaar ter beschikking gesteld van acht artistieke organisaties.

De voorzitter betreurt het gedwongen vertrek uit het badhuis. "Het pand was heel oncomfortabel - er was bijvoorbeeld geen chauffage -, maar het was een ongewoon gebouw en veel artiesten werden ertoe aangezet om er ongewone dingen te doen. De meeste ruimtes waren ook heel eenvoudig afgewerkt. Aan de muren mocht geraakt worden. Bij ons kon alles, of bijna alles. We gingen gewoon naar de Brico en kochten zelf pluggen en al de rest. Nu zal alles via de dienst Gebouwen van de VGC moeten verlopen."

Bains trekt artiesten aan die er korte of langere tijd in residentie komen en toont hun werk eens per maand aan het publiek. "Die publieksmomenten worden moeilijker. We mogen wel af en toe in de grote zaal van Ten Weyngaert, maar dat is een klassieke zaal, met zetels en een bühne. Minder leuk."

Wat er met het zwembad gaat gebeuren, is onduidelijk. Janne zegt nu eens dat hij wil verkopen, dan weer van niet. In een Franstalige krant zei hij onlangs dat hij er een groter cultureel project in wil onderbrengen. Annicq: "In elk geval, nu staat het weer leeg. Vanaf volgende week wordt het weer het stort van Vorst."