Bart Peeters: 'We gaan fluitend naar ons werk'

Multitalent Bart Peeters - liedjesschrijver, tekenaar, entertainer, radiomaker en televisiepresentator - stond begin 2000 nog "als het schuchtere neefje van een soort Bob Dylan uit een wat achtergestelde Vlaamse gemeente te singersongwriteren." Intussen is hij klaar met een derde handvol spitse Nederlandstalige songs.

Tot die songs behoren ook 'Er is er geen een zoals jij', een nieuwe song van Raymond van het Groenewoud, de Damien Rice-cover 'Cannonball', en de ghost track 'Zonder woorden', een duet met Hannelore Bedert. De cd De hemel in het klad, een wijze combinatie van humor en romantiek, groovy wereldmuziek gespeeld met de intelligentie van een popartiest, gaat in première in de AB.

De hemel in het klad, dat is een mooie stelling...
Bart Peeters:... maar een slechte omschrijving van wat in principe het aards bestaan zou moeten zijn. Ik vertel niks nieuws als ik zeg dat we er op het vlak van relaties, liefde, politiek, klimaat... een potje van aan het maken zijn. Ons aards bestaan is helemaal geen voorstudie van de hemel. En er is nog iets raars aan de hand. Nederlandse vrienden horen de titel als: de klad zit in de hemel, de mottenballen zitten in het concept 'hemel'. Welke moderne mens gelooft nog dat hij na de dood met Sint-Pieter wordt geconfronteerd?

U zingt die titel in het liedje 'Sint-Franciscus'. Is geluk niet gewoon een soort van pleister die niet eens zo bijster lang plakt, voor u "de hemel in het klad", maar voor mij eerder een rat die diamanten kakt.
Peeters:

Dostojevski schreef: "Happy people have no stories". Gelukkige mensen zijn altijd gelukkig op dezelfde manier, terwijl ongelukkige mensen altijd ongelukkig zijn op hun eigen specifieke wijze. Daardoor worden ze interessant. Eigenlijk geloof ik niet in geluk. Geluk is een vorm van tevreden zijn met wat je hebt en de manier waarop je harmonieert met alles wat je omringt, maar dat is zowat het saaiste beeld van de hemel dat je kunt hebben. Ik zie geluk eerder als de pleister op de wonde. Het is een vergiftigd geschenk, net als diamanten. Die doen me denken aan een gouden kooi. En ze worden gescheten door een rat, een rat oogt niet verkwikkelijk. Kortom: geluk wens je zelfs je ergste vijand niet toe, want geluk is verveling. Geluk is als alcohol of heroïne, in kleine dosissen te verbruiken. En dan nog.

Was het een makkelijke cd om maken?
Peeters: Zeg altijd: "Moeilijk! Writer's block! Er zijn moorden begaan in de studio!" Maar dat is helaas niet zo. Het was een relaxte bevalling. De vorige plaat, Slimmer dan de zanger

, bleef onvoorzien twee jaar aandacht vangen, ook door die Nekka-Nacht. Dus bleven we toeren. Maar elke avond zeiden we aan het publiek: "We hopen dat u het niet erg vindt, maar we doen ook wat nieuwe nummers." We hebben de liedjes aan een roadtest kunnen onderwerpen. In de studio kleurt alles - door toevoeging van strijkers, stemmen en blazers, en door de arrangementen en productie - uiteindelijk wel weer anders. Zo blijf je maanden bezig. Ik verwacht nogal veel van platen. Platen zijn voor de eeuwigheid, tv-programma's en optredens niet. Ik wil niet dat er in 2058 een nummer van mij op de radio komt waarvan ik denk: die baslijn kon iets beter. Het hoeft niet perfect te zijn, in perfectie geloof ik niet. Er mogen fouten op de plaat staan. Kleuren buiten het ritme of de harmonie kan, maar dat moet dan wel bewust zijn.

U bent een familieman. Speelt u nieuwe nummers voor aan de executieve thuiscommissie?
Peeters: Eerst test ik of ze werken met mijn muzikanten, een veelzijdig clubje dat kan grooven met het flegma van The Crusaders. En ik programmeer mijn demo's met BC aka Lunaman, een Antwerpse hiphopper-vriend die vaak in Amerika werkt. This could be the beat-version! (lacht) Gewoon om zeker te zijn dat ik toevallig geen kleinkunstnummer gemaakt heb. Toevallig was mijn buurman Jan Leyers deze zomer ook aan het mixen. Zo hadden we elkaar elke dag iets te vertellen, ik over zijn Soulsister-songs en hij over mijn muziek. En ik hoor het thuisfront. Als mijn dochters op vakantie vragen of dat liedje van de dj's nog eens op mag, denk ik: 'Ah, tiens, oké!' (lacht) De hemel

is voorgelegd aan een dertigkoppige vierschaar.

Waarom zo'n nummer, 'Leve de deejays'?
Peeters: Het was eerst een protestlied tegen extremisme. Maar ik ben geen protestzanger, dat was belachelijk. Waar ben ik nog tegen? Ik ben ertegen dat mensen optredens van Tiësto of Laurent Garnier bespreken als: "De set was nog tighter gespeeld dan de vorige." Lulijzers! Een dj start platen, en de goeie zoals The Fucking Dewaele Brothers maken fantastische mashups in de studio. Nirvana mix je niet live met Destiny's Child, dat doen knoeiers. Uiteindelijk vond ik dj's als slachtoffer te makkelijk. Dus werd het een hommage met een Oost-Europese groovestrik rond en op het eind één zin waarmee ik ze het graf in prijs. Ik wil niet de nieuwe Wannes Van de Velde zijn: "voor mij gien Beatles en gien Stones en ook gien ploatjes van Tom Jones, op mijn mansarde." Dj's zijn een realiteit, ze horen bij de tijdgeest.

Even terug naar de familie. Wat is de rol van uw broer Stijn?
Peeters: Ik ben de clown van het circus, hij is de circusdirecteur. Stijn heeft dit Nederlandstalige avontuur mogelijk gemaakt. In 2000 ben ik veranderd van management. Rick Tubbax wilde Woestijnvis-formats verkopen in de hele wereld, ik wilde gewoon kleinere dingen doen. Stel dat ik met één avond tv in Holland evenveel zou kunnen verdienen als met een seizoen theatertoeren en ik zeg "nee". Voor een manager is dat slikken. Onze Stijn heeft dat altijd met plezier gedaan omdat hij de romantiek van het toeren kent en weet dat dat het toppunt van gezelligheid is. Musiceren met andere mensen, misschien is dat wel de ware hemel, de hemel in het net.

In de Humo-reeks 'Tussen hemel en hel' noemt u "schilderkunst het allerhoogste, met de schriftuur als goeie tweede." En de muziek?
Peeters: Die is derde hé. Voor Michael Phelps ligt zwemmen voor de hand, voor ons lijkt die gast een opperwezen. De soep is altijd groener aan de andere kant van de pot. Ik zie me niet als schrijver. Ik ben meer een Kim Gevaert, ik houd van de korte afstand en doe al eens een stommiteit aan de startblokken. Het is een godswonder dat ik me kan uitdrukken in een liedje van drie minuten. Ik heb de hoes van mijn vorige plaat getekend. Met schilderkunst bedoel ik Van Gogh of Picasso.

Vandaar het zinnetje "Ik sta alles te geven maar ik haal nooit meer dan een zeven" in 'Arbeidsongeschikt'?
Peeters: Je zult maar toevallig kunnen goochelen met muziek. Muziek is mijn speeltuin. Ik ben drummer, gitarist, percussionist. Ik kan zelfs redelijk arrangementen, harmonieën en grooves verzinnen. Alleen: ik ben Elton John niet, ik ben geen belcantozanger. Gelukkig zijn mijn favoriete zangers - Elvis Costello, Raymond van het Groenewoud, Tom Waits - dat ook niet. Dat is een hele geruststelling. Daarom dank ik in de credits het Pakistaanse zangwonder Nusrat Fateh Ali Khan. Hij stierf in 1997. Ik heb hem nog gezien op het Sfinks-festival. Als je hem hebt gehoord, dan zeg je: "Elton John is een mietje."

De plaat is er, u doet promo alom, de tournee loopt weer vol. Wordt het niet voorspelbaar?
Peeters: Helemaal niet. Misschien waren de concerten in Nederland toch een beetje greatest hits, licht voorspelbaar. Maar dat mag je daar zelfs niet toegeven want je staat in Carré! Dan ga je toch kapot van de zenuwen vlak voor je dat heiligdom betreedt! Ik zeg je met de hand op het hart: alle optredens in Carré beginnen om acht uur stipt, het onze begon om één over acht. We waren druk bezig met een spelletje tafelvoetbal, het was nog niet duidelijk wie de winnaar was. We zijn dus een minuut later begonnen, wat betekent dat we fluitend naar ons werk gaan, want het is een prachtig beroep. Die premières nu zijn wel spannend, de Ancienne Belgique is toch het grote theater van de hoofdstad. En als het parcours voorspelbaar wordt, bouw ik als eerste iets onvoorspelbaars in. Ik durf mezelf nog altijd van alles permitteren. Een keer of vier per avond ontspoort het volledig. Je mag schaamteloos omgaan met swing en emotie, zelfs met echt sentiment, als het maar goed wordt afgewisseld met grappen, grollen en onvoorziene omstandigheden.

:: Bart Peeters - 5 > 7.9.2008 5 & 6.9 (SOLD OUT!) 20.00, 7.9 15.00 - Anspachlaan 110, 1000 Brussel - 02-548.24.24, info@abconcerts.be
Tickets: 16/19 euro