Boterhammen in het park : Broodje Dolfijn

"We zijn een turbobalorkest," zegt Wim Opbrouck van De Dolfijntjes. "Vermandere meets Deep Purple, Calimero, Corry Konings, Bob Marley. In één nummer. Het is een mash-up, een mix van eigen muziek en teksten van anderen." De sappigsten aller dolfijnen delen deze week boterhammen uit in het Warandepark.

Begin deze maand zette het professioneel gerunde hobbyclubje De Dolfijntjes de grote tent van het Dranouter-folkfestival op zijn kop. Hun energieke mix van folk, funk, Balkan, dance en rock in het (West-)Vlaams, Engels en Frans staat na 18 jaar eindelijk ook op cd. "We doen ook 'Bad news from the stars' van Serge Gainsbourg en een trage 'Charlie Brown' van Two Man Sound," zegt Wim Opbrouck. "Da's één van mijn dada's, carnavalshits ombouwen tot treurmarsen."
Gangmakers van de groep, Wim Opbrouck (acteur, televisiemaker, over twee jaar artistiek leider van NTGent) en Wim Willaert (acteur, "hij speelt de akkoorden op de accordeon, ik de versieringen") vonden elkaar op Studio Herman Teirlinck. "Dat was het begin. François Beukelaers vond dat we iets moesten doen met die reggae van Gainsbourg."

En dat klikte?
Wim Opbrouck: Het is een soort chemische reactie, moeilijk te benoemen. We speelden tot na sluitingstijd piano en accordeon in de kelders van de Studio. Dat kan ik alleen met Wim. Dat broederschap is blijven duren. We deden veel theater samen, met Luk Perceval, Arne Sierens, Johan Dehollander, maar die Dolfijntjes zijn voor eeuwig.

"Voor Wim (Willaert) is optreden fiësta, voor mij is het de Calvarieberg," zei u in een interview.
Opbrouck: Dat is mijn manier van concentreren. Ik ben onaanspreekbaar, moet 100 keer naar het toilet. Gisteren stonden we met negentien mensen op het podium, een Dolfijntjes XXL. Die moet je als een herder bij elkaar houden. Nu, ik ben een controlefreak. Ik zie alleen valkuilen vooraf. Het is eigenlijk een laffe truc: verwacht het ergste, dan kan het alleen maar meevallen.

Hoe voelt het als de tent ontploft wanneer u roept "Zin junder nog een bietje gelukkig hier"?
Opbrouck: Muziek spelen zou ik niet kunnen missen. Het is een groot genot als dat lukt zonder dat ge uw broek moet afsteken. Het is een sport, de mensen warm krijgen binnen je uur, met eigen songs. De bedoeling is dat het een feest wordt. We spelen altijd op leven en dood. Ik kan het ook niet anders.

U zegt over uzelf: "Ik heb geen talent om nummers te schrijven, dus pluk ik uit mijn muzikaal verleden." Viel dat talent plots uit de keukenkast?
Opbrouck: Het is gegroeid. Voor Ik val, val in mijn armen, een country-ode met Els Dottermans, vroeg ik mensen nummers te vertalen. Toen ik die versies zong, dacht ik: ik heb daar ook goesting in. Mijn eerste song was 'Into your arms' van The Lemonheads: "Recht in oe arms, ik ken een plekske waar ik kan gaan, veilig en warm." Het leek plots simpeler dan ik altijd dacht. Onze leeftijd speelt ook, de band wou niet nog eens tien jaar hetzelfde. We hebben rock-'n-roll-school gelopen: biertenten, ferry's tussen Calais en Dover, De plantage van Hanneke Groenteman, het hoofdpodium op festivals. Het was tijd voor een cd. Ook fans vroegen dat. Maar ik ben zo verzot op muziek, ik heb zoveel platen. Onze bijdrage moest dus wel de moeite zijn, en iets toevoegen aan het al zo rijk en mooi gevulde landschap.

Is het gelukt?
Opbrouck: De muziek die wij maken heeft een soort waanzin in zich waaraan anderen zich misschien niet meer wagen. In de traditie van Jonathan Richman, Ween, muzikanten die humor met kloten durven gebruiken. Zappa is een groot voorbeeld, die combineert pikantigheid met muzikaal vakmanschap.

:: De Dolfijntjes XL op Boterhammen in het Park
wanneer: 27 augustus 2008 om 12.00 uur
waar: Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, Brussel - 02-548.24.24 - info@abconcerts.be
inkom: gratis