Cadol uit de bol

Tijdens de Brussels Jazz Marathon kon je pianist Renaud Patigny nog twee dagen uit de bol zien gaan met zijn trio, maar voor het Fête de la Musique komt hij zaal Cadol met zijn Blue Devils op zijn kop zetten. Onder de titel Still Boogyin' bracht dit gezelschap onlangs een kleurrijke cd uit waarop boogiewoogie, swamppop, ragtime, rock-'n-roll en latin een onweerstaanbare cocktail vormen.

Muziek van de duivel
Een interview met de pianist Renaud Patigny is een aaneenschakeling van anekdotes waaruit telkens zijn gedrevenheid en enthousiasme naar voren komen. Op de vraag waar hij de naam van zijn nieuwe begeleidingsgroep The Blue Devils vandaan haalde, krijgen we meteen een heel verhaal als antwoord. "Via een vriend vernam ik dat er een film bestaat met de titel The Last Of The Blue Devils. Die gaat over de hele scène van Kansas City in de jaren dertig van vorige eeuw. Grote namen waren daar toen onder anderen Count Basie, Lester Young en Jay McShann. Die laatste heb ik ook persoonlijk ontmoet naar aanleiding van een verjaardagskaart die ik hem gestuurd had. Als bedankje nodigde hij me uit voor een concert dat hij in Bern gaf. Na het optreden hebben we kennisgemaakt. Jay is echt een heel vriendelijke meneer. Vandaar dus de groepsnaam, als een soort eerbetoon aan deze grote artiest. En ook omdat boogiewoogie indertijd beschouwd werd als muziek van de duivel. Zo heb ik een vriend-muzikant uit Cincinnati (Ohio) wiens vader predikant was. Die had zijn zoon verboden thuis nog binnen te komen zolang hij die muziek speelde. De man stemde toe en beloofde dus aan zijn pa, die toen al tachtig was, dat hij zou stoppen met boogiewoogie. Wist hij veel dat zijn vader 105 zou worden (schaterlach)!"

Wie een beetje het boogiewoogiewereldje volgt, weet dat de meeste pianisten onderling nauw contact houden. Het lijkt wel een grote familie. "Dat is ook zo. Af en toe duikt er een nieuw gezicht op, maar voor de rest kennen we elkaar allemaal. Er zijn in totaal zowat tweehonderd echte boogiewoogiepianisten over heel de wereld. En zoals in de beste families zijn er al eens spanningen. Maar we helpen elkaar toch vooral."

Hypnose met drie akkoorden en twaalf maten
We vroegen Patigny wat boogiewoogie nu eigenlijk precies is. "Je kunt het het best omschrijven als een versie van blues, maar met een hoger tempo. Het is vooral dansmuziek die heel vrolijk klinkt en die ook een ongelooflijke stuwkracht en energie bezit. Dat er zoveel vreugde in schuilt, is volgens mij te verklaren door het feit dat de kleurlingen deze muziek creëerden om hun zware bestaan draaglijk te maken. Het is natuurlijk zo dat alles grotendeels gebaseerd is op slechts drie akkoorden en twaalf maten. Maar dat is juist de grote kracht. Door die beat en dat ritme die constant blijven, heeft boogie iets hypnotisch. Volgens de grote pianist Axel Zwingenberger bestond er misschien ook in Europa ooit zo iets dergelijks, maar is dat verloren gegaan door een steeds meer intellectuele aanpak. In Afrika daarentegen is die sensatie van ritme en dat hypnotische van de beat nog steeds aanwezig, en daar ligt ook de bron van boogiewoogie. Door dat primitieve lijkt het dan wel alsof je steeds hetzelfde nummer speelt, in tegenstelling tot het rijke aanbod in jazz en klassiek. Je moet dus veel studeren om het boeiend te houden en de illusie te geven dat je telkens een ander nummer speelt." Een opdracht waar Renaud Patigny op zijn nieuwste cd glansrijk in geslaagd is. Tijdens de bruisende optredens van deze duivelse pianist komt dit alles bovendien nog meer tot zijn recht.

:: Renaud Patigny, Zaal Cadol, François Delcoignestraat 25, Koekelberg - 02-600.15.82, 02-412.14.94
datum: 21 juni om 20u15
gratis inkom na reservering