The Dodos: Frankenstein op tamboerijn

In tegenstelling tot wat hun naam doet vermoeden klinken The Dodos niet als een uitgestorven vogeltje. Op het nieuwe 'Visiter' spreiden ze gezwind hun vleugels over Amerikaanse folk, psychedelische West Coast pop en Afrikaanse percussie.

In mindere mate dan Fleet Foxes waren ook The Dodos het snoepje van het jaar in de blogosfeer. De psychedelische freakfolk met exotische invloeden van hun album Visiter zal wellicht bij een veel beperkter publiek ingang vinden, maar evengoed refereert het ongepolijste geluid van zanger-gitarist Meric Long en drummer Logan Kroeber, live aangevuld met multi-instrumentalist Joe Haener, aan oude blues- en folksongs.

"Eigenlijk luister ik vooral naar popmuziek," bekent Logan Kroeber aan de telefoon vanuit Duitsland, waar de groep uit San Francisco een tournee afwerkt met The Ruby Suns. "Meric is een grote fan van OMD, de Eighties-band. Mijn favoriet is tegenwoordig TV on the Radio. Uiteraard zijn we ook wel vertrouwd met de erfenis van blues en gospel. Ik heb pas nog Washington Phillips ontdekt, een gospelpionier uit de jaren 1920 die opnieuw te verkrijgen is op vinyl."

Jullie zijn ook beïnvloed door West-Afrikaanse muziek.
Logan Kroeber: Meric heeft zich een tijdje verdiept in het bestuderen van Ewe-drumstijlen (de Ewe is een volk uit West-Afrika, tz), en dat hoor je in onze manier van spelen. Maar die invloed zit niet aan de oppervlakte, eerder in de onderliggende structuren. We klinken dus niet als de eerste de beste highlifeband.

Tegenwoordig hoor je wel meer exotische invloeden bij bands als Yeasayer, Vampire Weekend, Iron and Wine... westerse muzikanten zijn wat uitgekeken op de traditionele pop- en rockmuziek, denk ik.

Klopt het dat jij een metalachtergrond hebt?
Kroeber: Ik heb lang in een hardrockband gedrumd, maar ik luisterde toen ook al naar de meest uiteenlopende dingen. Iemand die mij nog het meest beïnvloed heeft, is John Fahey (Amerikaanse gitaarpionier die folk en blues combineerde met exotische geluiden, tz).

Wat ik zo interessant vond aan The Dodos was dat ik met dezelfde energie kon spelen als bij die metalgroepen. De muziek is dan wel anders, maar ik ga even hard tekeer.

Waarom speel je eigenlijk zonder basdrum of cimbalen?
Kroeber: Ik heb een lage floor tom, waar ik een basdrummicrofoon voor plaats; en ondertussen heb ik ook een paar cimbalen - ik heb er geen hekel aan, maar ik vind ze te vaak gebruikt in popmuziek. Die beperkte drumkit had ik me in het begin opgelegd omdat ik op een totaal andere manier wilde drummen dan anders. Die beperkingen maken je creatiever.

Creatief met tamboerijn heb ik gezien.
Kroeber: Hm, ik heb die gewoon aan mijn schoen getapet. Het is een permanent deel van mijn lichaam geworden. Zolang ik op een podium sta verloopt dat prima. Eenmaal eraf loop ik erbij als een frankenstein. (lacht)

Meric was vroeger een kok. Wat deed jij voor je in de band zat?
Kroeber: Ik werkte in een drukkerij waar onder andere etiketten voor wijnflessen gedrukt werden. Eigenlijk was dat wel een leuke job, en het werkte inspirerend. Er waren negen persen in die shop. Op drukke dagen, als iedereen aan het werk was, hoorde je die machines elk op hun eigen ritme tekeergaan, net één grote symfonie.

Ben je verbaasd over alle aandacht die jullie te beurt valt?
Kroeber: Dit overtreft al onze verwachtingen. Toen we op Pitchfork (invloedrijk Amerikaans onlinemagazine, tz) als Best New Music de hemel in werden geprezen, sloeg de schrik me om het hart. Eigenlijk vind ik negatieve reviews veel leuker om te lezen - je kunt er nog iets van leren.

Ik wil die taak wel op mij nemen...
Kroeber: Als je dat zou willen doen!

:: The Dodos - 3.12.2008 20.30 Jennifer Gentle, 21.30 The Dodos - Vaartkapoen - Schoolstraat 76, 1080 Sint-Jans-Molenbeek- 02-414.29.07, vkconcerts@skynet.be
Tickets: 6 euro