The Golden Glows vieren de Vlaamse feestdag in Ukkel
Na A songbook from the 20's en A folksongbook, zetten The Golden Glows hun missie verder om folk-, country en bluesriedels die aan de basis lagen van de populaire muziek aan de vergetelheid te ontrukken.
Later dit jaar worden de prison songs die Bram van Moorhem, Jyoti Singh en Nel Ponsaers in het kader van de Alan Lomax-viering eind vorig jaar in de AB vertolkten, op cd gebrand. In 2011 moet het derde deel van hun songbook-cyclus volgen, die bestaat uit een studio-opname en een liveprogramma, gewijd aan de blues.
"Voor het liveprogramma verdiepen we ons vooral in traditionele songs, voor de cd-uitgave schrijven we voor het eerst ook origineel materiaal. Heel spannend, want moeilijk om het op niveau te krijgen van al de rest," zegt frontman Bram van Moorhem, filosoof van opleiding en in een vorig leven journalist.
Met blues kun je tegenwoordig niet echt een breed publiek bereiken.
Bram van Moorhem: Wij willen het beeld dat nu aan dat genre kleeft bijstellen. Blues is meer dan de eenzame man met een gitaar die ronddoolt van café tot café om zijn liefdesverdriet te verkondigen. Het is heus niet louter muziek voor bierdrinkende vijftigers die kwijlen op een twee uur durende gitaarsolo. Bluesmuziek kan heel expressief zijn, en heel onvoorspelbaar.
Hoe ben jij eigenlijk verslingerd geraakt aan die oude muziek?
Van Moorhem: Als liedjesschrijver ben ik mij op een bepaald moment gaan afvragen hoe ze dat vroeger deden. Ik ben dan in de jaren 1920 en '30 terechtgekomen, waar de popmuziek écht begint. Waar luisterden de mensen toen naar, welke stijlen werden er gespeeld, hoe werden liedjes gemaakt? Het viel mij op dat die nummers verrassend goed in elkaar zaten. Als je ze een beetje actualiseert zijn die nog altijd heel fijn om naar te luisteren. Veel van die songs zijn overgeleverd van generatie op generatie. Daar zitten universele waarden in vervat die nog steeds appelleren aan de mensen van vandaag. We weten nu wel dat de duivel niet echt bestaat, maar toch is hij nog steeds een krachtige metafoor.
Op je MySpace-site verwijs je naar muzieketnologen als John Jacob Niles en Francis James Child. Is de muziekgeschiedenis voor jou een obsessie?
Van Moorhem: Ik denk vaak na over hoe anno 2010 de popmuziek versplinterd is, en tot waar de wortels reiken. Hoe meer info en geschiedenis, hoe duidelijker de link wordt tussen muziekstijlen. Dat is erg interessant. Maar dat betekent misschien gek genoeg niet dat ik die oude muziek ook allemaal ga beluisteren, ik bekijk dat puur uit het perspectief van het songs schrijven. Nu, ik vind het belangrijk om de dingen waar je mee bezig bent te kunnen kaderen, maar ik ben geen purist laat staan een musicoloog. Wij willen met onze muziek in de eerste plaats vooral mensen ontroeren.
Je stipt ook Herman Melville aan als invloed. Wat heb je met deze gigant van de Amerikaanse literatuur?
Van Moorhem: Het ontbrekende puzzelstukje in The songbook of blues is Moby Dick, een complex maar heel verrijkend boek dat ik al een paar keer gelezen heb. De kern van het verhaal over kapitein Ahab en zijn strijd tegen Moby Dick, en de blues is eigenlijk dezelfde: geen liefdesverdriet, maar existentiële angst. De witte walvis kun je zien als de duivel en God tegelijk, door hem te doden wil Ahab het geheim van het leven doorgronden. Net als alle goeie kunstwerken boort het boek fundamentele waarheden aan, Melville spreekt heel treffend over de condition humaine.
In welke zin kunnen jullie de Vlaamse feestdag vieren met Engelstalige songs?
Van Moorhem: Goeie vraag! Vorig jaar hebben we ook op zo'n viering gespeeld en toen hebben we zelfs een Frans nummer gebracht. Onmiddellijk gevolgd door een Nederlands. (Lacht)
:: The Golden Glows
wanneer: 27 juni 2010 om 11.00 uur
waar: Gemeentehuis Ukkel, Vander Estplein 29, Ukkel - 02-343.46.58 - candelaershuys@vgc.be
Lees meer over: Ukkel, Cultuurnieuws
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.