Jazz Hoeilaart: Le Monde de Kota

Het jazzconcours dat voor de 28ste maal plaatsheeft aan de rand van de hoofdstad, is uitgegroeid tot een evenement met internationale weerklank. We zetten nog even de feiten op een rij en, in afwachting van een kersverse laureaat, maken we kennis met de winnaar van vorig jaar, de Franse groep Le Monde de Kota.

Alles begon in 1979. Het was de bedoeling een platform te creëren om jazzmusici van jonger dan dertig in de kijker te plaatsen. Wat begon als een Nederlands-Belgische aangelegenheid, is ondertussen uitgegroeid tot een internationaal gebeuren. Inschrijvingen komen uit alle hoeken van de wereld. Dit jaar waren er maar liefst 65 inzendingen uit 22 landen.
Er staat dan ook heel wat op het spel. Niet alleen duidt een internationale jury een winnende groep aan die een tournee door Vlaanderen aangeboden krijgt, maar er zijn ook prijzen voor de beste solist en de bekroning voor de beste uitvoeringen van Belgische werken. Onder de laureaten die het concours ooit wonnen en die ondertussen een succesrijke carrière opgebouwd hebben, vinden we Jan de Haas, Mike del Ferro, Nicolas Thys, Rosario Giu­liani, Alexi Tuomarila en Robin Verheyen. Sinds 2003 is er ook een compositiewedstrijd voor bigband. Het werk van deze finalisten wordt uitgevoerd op de openingsavond door ons eigenste Brussels Jazz Orchestra.

Poëzie in de industrie
Vorig jaar ging de Franse groep Le Monde de Kota met de palm van beste groep aan de haal. We treffen harmonicaspeler Olivier Goulet en trombonist Stéphane Montigny in een Brussels café. Samen met gitarist Julien Omé en bassist Guido Zorn vormen ze het kwartet Le Monde de Kota.
Net als het instrumentarium van de groep is ook hun naam buitengewoon. "We vonden dat het heel poëtisch klonk, wat rechtstreeks aansluit bij onze muziek. Pas naderhand vernamen we dat Kota een industriestad in Noord-India is met veel criminaliteit. Bovendien behoort het grootste deel van de bevolking er tot een kaste van muzikanten."
"De combinatie van mondharmonica, trombone, bas en gitaar is weliswaar ongewoon, maar het was zeker geen uitgekiende zet. We ontmoetten elkaar op het conservatorium en het klikte meteen. De onderlinge verstandhouding is uiteindelijk het belangrijkste als je een groep op lange termijn wilt. Overigens, het klassieke jazztrio van drum, bas en piano is evenmin een voor de hand liggende combinatie."

In residence
"Musiceren is vooral een kwestie van hard werken. We hadden daarbij het geluk dat we onmiddellijk aan de slag konden en dat we geboekt werden voor een hele reeks optredens. Bovendien kregen we een soort residentie in een club, waardoor we extra veel konden samenspelen. Zo ontplooi je jezelf veel vlugger."
"Een ander voordeel is dat we alle vier een totaal verschillende achtergrond hebben. Zelf kom ik uit de scene van fanfare, salsa en funk. Onze bassist is vooral gericht op klassiek en mainstream jazz, terwijl de gitarist eerder actief is in chanson, rock en zelfs avant-garde. Bij Olivier (Goulet, harmonica) ten slotte is het vooral de blues. Zo'n verscheidenheid is een rijkdom, maar het zorgt ook voor een gezonde spanning."

Parijs zonder Parijzenaars
Op de vraag wat Brussel betekent voor twee inwoners van Parijs, krijgen we een enthousiaste reactie. "Brussel is Parijs zonder de Parijzenaars en zonder hun slechte humeur. Alhoewel Brussel de hoofdstad van Europa is, vind je hier nog de eenvoud en het contact van de provincie terug, terwijl er cultureel en economisch heel veel gebeurt. En dan heb ik het nog niet over de lekkere frieten en het bier. Vele Parijzenaars willen hier wonen, echt waar."
"Onze deelname aan het concours in Hoeilaart (in 2005) was ook al zo'n positieve ervaring. Er heerste een enorm toffe ambiance. Alles was perfect georganiseerd en de sfeer onder de deelnemers was heel relaxed. Daarenboven werden we echt als muzikanten onthaald en van bij het begin hadden we het gevoel dat we deel uitmaakten van een ploeg. We hebben het wel anders meegemaakt in Frankrijk, waar alle groepen op een rijtje hun ding kwamen doen zonder dat er ook maar iets van samenhorigheid was. De winnaar kreeg een geldprijs en daarmee was het afgelopen. Hier komt er nog een vervolg met onder meer een tournee."

Popmuziek
De debuutplaat van de groep komt officieel pas eind september uit, maar op de cd 27th Jazz Hoeilaart Intern'l Contest Belgium 2005 staan al drie nummers die vorig jaar opgenomen werden tijdens het concours. Hier hoor je hoe de groep veel aandacht besteedt aan details en constant voor verrassende wendingen zorgt zonder een melodielijn te verliezen. "Je kunt onze stijl gerust bestempelen als Europese jazz, maar dan zonder de connotaties 'intellectualistisch', 'hermetisch' of 'elitair', want dat is meestal het beeld dat de mensen hebben. Wij zorgen steeds voor een melodie en mooie akkoorden terwijl we alles zo simpel mogelijk houden. In feite spelen wij pop en net als bij popmuziek willen we een groot publiek bereiken. Het raakt ons dan ook niet als super technisch onderlegde muzikanten beweren dat we domme muziek maken. Dat kan zo zijn vanuit hun standpunt, maar je kunt niet ontkennen dat het mooi klinkt. Ik wil zeker niet dat je eerst twee jaar naar onze muziek moet luisteren vooraleer je die begrijpt."

:: Jazz Hoeilaart Intern'l Contest, van 21 tot en met 23 september in De Bosuil, Witherendreef 1, 3090 Jezus-Eik (Overijse) - in samenwerking met het BJO en Muziekmozaïek.
Donderdag is er een concert van Nathalie Loriers en op vrijdag zijn David Linx en Diederik Wissels te gast.
Le Monde de Kota treedt op 19 september (12.30 uur) op in het Muziekinstrumentenmuseum op de Hofberg 2 in Brussel, op 23 september (18 uur) in Jazz Station, Leuvensesteenweg 193-195 in Sint-Joost en dezelfde avond als afsluiter van het wedstrijdgedeelte op Jazz Hoeilaart.