Juweelontwerpster Isabelle Lenfant wint Modoprijs

U kent haar nog niet, maar Axelle Red, Lio, Neimo en Felix Da Housecat dragen haar juwelen al op het podium. De dertiende Brusselse jaarprijs van Modo Bruxellae, beter bekend als de Prijs voor de Ontwerper of Modoprijs, ging vorige week naar juweelontwerpster Isabelle Lenfant, die pas sinds 2006 aan het werk is.

Een zwarte trui met ruime halsuitsnijding houdt één schouder en bovenarm - diep, dieper, diepst - bloot als Isabelle Lenfant uit de badkamer komt, nadat ze de voordeur voor ons uitnodigend had opengezet. Snel steekt ze nonchalant-nerveus een sigaret op. "Met de prijs van 7.500 euro kan ik een nieuwe collectie opzetten," blaast de 37-jarige ons samen met wat sigarettenrook in het gezicht.

Haar hoekflat, vlak bij de Louizalaan, zet de toon van haar creaties: overal symbolen, verwijzigingen naar vroeger, zoals de Barcelona chairs van Mies van der Rohe, Gainsbourgiaanse désordre organisé en veel vintagedesign en zwart. Het perfecte nest voor een getekende femme fatale.

Stapels boeken, mappen en schriftjes zorgen voor een chaotische noot, maar overduidelijk wordt het pas als we het heen-en-weergeloop van de bewoonster gadeslaan: al wat ze nodig heeft, lijkt zoek, en toch vindt ze direct haar weg. Haar visueel geheugen heeft haar leven structuur en referenties gegeven; dat bewijst ook haar werk.

Niet in de doorleefde driezitklassieker van Le Corbusier mogen we zitten, wel tegen het raam, waar een grote werk- en eettafel vol carnets troont. Hier doet Lenfant voor ons doosjes vol juweelontwerpen open. Elk sieraad heeft zijn verhaal, draagt zijn quote. "Mijn ideeën worden gevoed door wat ik lees of hoor of zie, in liedjes of films. Als het sterk is en aanslaat, mij raakt, dan schrijf ik het op. Ik onthoud het door mijn plakboeken vol knipsels."

Love me
De ontwerpster ademt dankzij haar schriftjes. Ze bladert erdoor en laat ons delen in haar prentenkeuze uit magazines, kopietjes van gedichten, en vooral veel overgetikte en handgeschreven quotes die ze haalde van bekende schrijvers als Marguerite Yourcenar, Oscar Wilde en Antoine de Saint-Exupéry.

"Ik noteer direct een interessante uitspraak als ik in een tv-programma, vooral op Arte, tegenkom wat me confronteert met mijn ervaringen en gevoelens. Ik krijg van overal impulsen, zelfs van de graffititekst die op een dag aan de overkant van de straat te zien was." Ze toont een foto; de muur is nu wit.

"De slogan Love me , in rode letters met een hartje tussen, kwam ik voor het eerst in New York tegen, en sindsdien duikt die overal op. Gek, hé - of toeval? De reclame voor een whisky You will avoid criticism vond ik subliem. En op tv hoorde ik de dochter van Camus zeggen: 'La révolte c'est la vie.' Maar mijn absolute favoriet is: 'Panse' - met een a - 'avec le cœur' . Pleisters leggen op wonden, daar gaat het om in het leven." De juweelontwerpster citeert honderduit, al zegt ze er telkens bij: "Om het helemaal juist te zeggen, moet ik er mijn carnet bij halen."

Heel die vergaarbak van impressies wordt pas duidelijk als de creaties op tafel liggen. De naam Morsure secrète past bij een gepolijste zilveren pleister, om dicht tegen de hals te snoeren. Andere juwelen heten L'oubli , L'illusion , La trace , Liaison , Escapade , La solitude (een ring met stukje eruit). Hier spreekt een ervaringsdeskundige: Lenfant geeft haar littekens toe. "De rake uitdrukkingen roepen emoties op, en die zetten ons aan het denken. Met mijn juweelontwerpen wil ik hetzelfde doen. Elk juweeltje reikt een oplossing voor mijn levensvragen aan. Al wil ik dat de bezitter van het juweel er een nieuwe, eigen symboliek aan toevoegt, iets persoonlijks. Ik geef een eerste hint, een puzzelstukje. Aan jou om het sieraad verder te personaliseren."

Verwerking
We willen graag weten hoe de Ontwerpster 2009 bij deze symboolgeladen juwelen kwam. Lenfant: "Ik vond mijn draai niet in de mode (ze volgde de textielopleiding aan La Cambre, JMB) , en het leven heeft me niet gespaard. Tot ik op een dag met mijn moeder, wier juwelen gestolen waren, bij een juwelier-goudsmid passeerde. Het was bij Jean-Pierre De Saedeleer (toen aan het Stefaniaplein, nu alleen nog in Waver, JMB) . Zijn creaties betoverden mij, en De Saedeleer vroeg me om voor hem te werken. Vier jaar eerder al had ik mijn Sparadrap -ring al getekend (een zilveren ring als een pleistertje, waarvan nu ook halskettingen en armbanden bestaan, JMB) . Een totaal nieuwe wereld was het voor mij dus niet."

Bijous
Nu werkt Lenfant met kleine ateliers in België en Frankrijk waar zilver- en goudsmeden van haar ontwerpen juwelen maken, doorgaans in massief gepolijst en geoxideerd zilver, soms met (half)edelstenen. "Bijous ontwerpen was helemaal mijn ding. Ik kan er al mijn reflecties over het leven in uitdrukken, en vooral visuele antwoorden mee aanreiken op existentiële vragen. Filosofie, psychologie en poëzie houden me nu eenmaal in de ban. Het positieve en negatieve dat we in ons leven tegenkomen, willen we koesteren of verwerken; met de juwelen die naar die emoties verwijzen, denken we er vaker aan."

Alles van IL by Isabelle Lenfant is combineerbaar, en tegelijk staan de stukken op zich, of het nu verlengbare halskettingen zijn die ook als armband of als riem gedragen kunnen worden, of ringen die naast of in elkaar passen, of oorbelaccessoires die ook aan de halsketting geschoven kunnen worden. Alle themacollecties vullen universele referenties en symbolen aan: kruisjes in zilver, die schuld kwijtschelden; medicamenten - capsules, aspirines, pleisters in zilver - die de pijn verzachten; bliksemschichten in broches die verwijzen naar energie en liefdesvuurwerk, en kleine sleutels, die oplossingen aanreiken. Alles zit in een doosje met een hartverwarmende quote erop. En alles heeft zijn betekenis, en voor Lenfant "zijn plaats in het universum".

:: Het aanbod IL by Isabelle Lenfant ligt versnipperd in boetieks die zij zelf leuk vindt. Voor een uitgebreid zicht op de collectie is Collection Gallery (Lebeaustraat 17) een aanrader. Of nu, tijdelijk, in de galerie van Modo Bruxellae (Lakensestraat 99). Meer info op www.i-l.be