Lonely Drifter Karen: 'Het leven is één grote tegenstelling'

Met Grass is singing bracht Lonely Drifter Karen een feeëriek schijfje uit op het Brusselse label Crammed Discs. Denk aan een kruising tussen de imaginaire werelden van Kurt Weill, Devendra Banhart en Pascal Comelade. Agenda sprak met zangeres Tanja Frinta en pianist-producer Marc Melià Sobrevias.

In haar prille jeugdjaren genoot de Oostenrijkse zangeres van theaterstukken en musicals in gezelschap van haar ouders, maar al vlug zorgde ze voor een gezond tegengewicht door een meidenpunkgroep op te richten. Na een tijdje zag ze het toch niet meer zo zitten in haar geboorteland en begon ze rond te trekken. Eerst naar Zweden, vervolgens naar Barcelona. Daar kwam ze met Marc Melià Sobrevias in contact. Tanja Frinta: "Ik was op zoek naar de gepaste persoon om mijn nummers de juiste inkleuring te geven. Ik hield onmiddellijk van wat hij deed, vooral de Kurt Weill-accenten in zijn werk trokken me enorm aan." Hoe groot was zijn invloed als producer? "Het is zeker niet zo dat ik de nummers van Tanja volledig herwerkt heb," antwoordt Marc Melià Sobrevias. "Aanvankelijk zorgde ik gewoon voor wat extra invullingen maar geleidelijk aan gingen we ook samen componeren. Dat we allebei een zwak hadden voor muzikaal theater en Kurt Weill zorgde al heel snel voor de juiste vibes."

De wereld draait door
Als we erop wijzen dat de muziek op Grass is singing duidelijke parallellen vertoont met de circuswereld waar achter de humor ook heel wat tristesse verborgen zit, kijkt Sobrevias even nadenkend op maar antwoordt dan: "Zelf had ik die link nog niet gelegd, maar je hebt gelijk. Bij ons is er ook die mengeling van vrolijkheid en melancholie." Dat we door de kleurrijke hoes en de sound ook aanknopingspunten vinden met de neofolk van Devendra Banhart en zijn volgelingen vindt de zangeres enigszins terecht, zij het met een duidelijk onderscheid. "Wat de hoes betreft, wilden we alleszins zeker iets dat visueel opviel. Wanneer ik een nummer schrijf, denk ik daar ook onmiddellijk beelden bij. We zijn echter geen hippieband. Natuurlijk kennen we de platen van Devendra, maar hij klinkt toch wel heel Amerikaans terwijl wij meer onze eigen Europese accenten naar voor brengen."

De cd opent met een songtitel die duidelijk een statement is, 'This world is crazy'. "Dat is toch zo," verduidelijkt Sobrevias. "Twee uur geleden waren we nog in Barcelona en nu geven we hier in Brussel een interview." Frinta gaat verder. "Dat nummer heb ik geschreven toen we van het hectische Barcelona op het vredige Mallorca terechtkwamen. Op zo een rustige plek leer je plots heel wat relativeren. Je beseft dan dat vele zaken dikwijls op de verkeerde manier uitvergroot worden."

In de teksten vinden we enerzijds een zinsnede als "we love to be in control" terwijl er wat verder "can't escape destiny" gezongen wordt, toch wel een contradictie. Frinta repliceert meteen. "Contradictie is waar het allemaal om draait. Het leven is een grote tegenstelling. Maar ondanks dat blijven Marc en ik echte controlefreaks, zij het elk op een ander niveau."

Meerdere plekken onder de zon
Ondertussen heeft de jonge blondine blijkbaar nog steeds geen vaste stek gevonden want in 'La hierba canta' zingt ze "couldn't find a home I could call my own". Frinta: "Dat klopt in de letterlijke betekenis van het woord. Daar tegenover staat dat ik me wel thuis voel op verschillende plaatsen. Het is vooral een gevoelservaring. Mensen hebben de neiging om in hun veilige en vertrouwde omgeving te blijven maar wie de stap zet om verder te kijken, ontdekt dat daar buiten ook plekken zijn waar je terechtkunt en waar je dezelfde waarden ontdekt."

:: Lonely Drifter Karen
wanneer: 28 augustus om 21.45 uur
waar: Feeërieën, Warandepark, Brussel
info: 02-548.24.24, info@abconcerts.be
inkom: gratis