Los de abajo: Zapatistische tropipunk

Los de Abajo zal op Couleur Café de hedendaagse Mexicaanse muziekscene vertegenwoordigen. De groep mixt ska met mestizorock, salsa, reggae en traditionele Mexicaanse muziek. Zelf noemen ze het tropipunk, omdat de muziek een fusie is van tropische ritmes. De punkattitude zit in hun muzikale manifesten. De activisten vechten voor wereldwijde mensenrechten, respect voor minderheden en vrije beweging.

Los de Abajo is een van die muzikale collectieven dat ervoor kiest buiten de wetten van de muziekindustrie te opereren en alles zelf te doen. Een formule die vaak uitstekend vruchten afwerpt. De bende lijkt wel de Mexicaanse erfgenaam van Mano Negra als ze al die verschillende muziekstijlen verslindt en het publiek tot een hysterische massa springende wezens transformeert. Het achtkoppige collectief uit Mexico City doet ook denken aan een semi-akoestisch Rage Against The Machine dat politieke manifesten aflevert op een waaier van uiterst dansbare muziek.

Vechten voor mensenrechten
De naam Los de Abajo komt van hun overtuiging dat sociale verandering van beneden komt, van de basis. Zelf komen ze niet uit de punkscene of de reggae-skascene. Hun muziek is de vrucht van hun politieke overtuiging en activisme. Toen de band in 1992 opgericht werd door enkele schoolvrienden, wilden ze lekker swingende muziek maken en die in het buitenland verspreiden, met de boodschap van de politieke en sociale situatie die ze in Mexico te verduren hebben. Het was een uitdaging om hun gevoelens te combineren met de kracht en warmte van Afro-Latijnse ritmes. Volgens zanger en gitarist Liber Terán hebben ze dat politiek activisme van hun ouders geërfd, die in de jaren 1960 en '70 actief waren in linkse bewegingen. Net als hun ouders sympathiseerden met Che Guevara, identificeren de mannen van Los de Abajo zich met Bob Marley, John Lennon, The Clash, Ruben Blades en de Zapatista National Liberation Army, de linkse rebellenbeweging die in Mexico vecht voor de rechten val de allerarmsten. De opstand van de Zapatisten in 1994 heeft de manier van denken van de groep definitief vorm gegeven. Sindsdien werpt de groep zich op als woordvoerder van een jeugd die teleurgesteld is in de wereld. "Onze ouders zijn opgegroeid met de hoop op een betere wereld, maar nu is er enkel wild kapitalisme, een plunderende globalisering en een imperium van consumptie," stelt toetsenspeler Carlos Cuevas. "Wij vechten om mensenrechten te globaliseren en voor respect voor minderheden."

David Byrne
Door het gebrek aan interesse van de muziekindustrie, hebben de muzikanten hun eerste album volledig zelf geproduceerd en verspreid. Via vrienden en kennissen hebben ze 20.000 exemplaren verkocht in Mexico-stad. Het is met de hulp van David Byrne dat de groep in 1998 op het internationale toneel verschenen is. Byrne was zo enthousiast over de 'punk salsa' van Los de Abajo dat hij de groep onmiddellijk tekende op zijn label Luaka Bop. Ondertussen zijn de Mexicanen al aan hun vierde album toe, LDA v The Lunatics. Na een internationale tournee met hun vorig album Cybertropic Chilango Power, winnaar van de 2003 BBC World Music Awards for the Americas, heeft de bende een heleboel nieuwe globale invloeden in de ketel geworpen. Het resultaat is een nog grotere muzikale tuttifrutti, al blijven ze hun Mexicaanse roots ook verder verkennen. Dat doen ze onder meer met het gebruik van traditionele instrumenten als de ukulele-achtige requinto en de jarana. Ze zoeken een balans tussen traditionele Mexicaanse muziekstijlen en Europese elektronica. Live geeft dat een stevig feest met ijzersterke zanglijnen die de sociale ongelijkheden van deze wereld uitbrullen op de aanstekelijke ritmes van latin blazers en opgewekte percussie die het hele publiek aan het springen brengt.

:: Los de aba op Couleur Café, fiesta
datum: 30 juni 2006 van 21.30 > 22.45 uur
meer info: zie website Couleur Café