ManManMan: baardapen met een grote boodschap
"Ik bedenk verhalen en personages. Bart gaat graag voor de grap," vertelt Walter Janssens. "Als we allebei op kruissnelheid zitten, is het de max. We hebben een groot kwajongensgehalte."
Het duo debuteerde in 2002 met straatanimatie in een caravan op de Gentse Feesten, eindigde tweede in de Nekka-finale van 2003 en won cabaretfestivals in Zwolle en Den Bosch. Hun 'Polonaise sur place' werd vorig jaar verkozen tot het nieuwe Nederlandse filelied en tussenin verscheen Zot van liefde, een cd met nummers uit hun shows We zijn niet mooi maar we bestaan! en ManManMan zkt. vrouw.
Aap is jullie derde voorstelling. Is ze ook de beste?
Walter Janssens: Ja. Zoals elke popgroep dat van zijn laatste plaat zegt. De eerste keer gingen we voor de lach en de absurde conflicten tussen man en vrouw die worstelen met de liefde en het leven. Nummer twee had wat moeite met een klare lijn. Nu valt alles perfect samen. Het verhaal is grappig maar het is ook goed, met een duidelijk begin en een mooi einde.
Waarover zingen jullie?
Janssens: We vertellen de belevenissen van twee boerenzonen die in de jaren 1950 als scheutist vertrekken naar Congo, met goede intenties om de zwartjes te gaan opvoeden. Dat is een paternalistisch gegeven dat ook nu nog leeft. De blanke is het centrum van het universum, alle andere mensen moeten geleerd worden hoe de wereld werkt. Afrikanen zijn animisten, maar wij stelden: één God is beter! We hebben ze omgekocht met wat kralen en ze hadden het aan hun been, ze zijn dat beginnen te geloven.
Is het toeval dat Aap samenvalt met vijftig jaar Congolese onafhankelijkheid?
Janssens: Ja. Mijn grootvader was daar in die tijd werfleider, hij bouwde bruggen en zo. Daar komt het idee vandaan. De lotgevallen van pépé leiden in mijn hoofd een eigen leven, zegt mijn ma. Ik heb een prachtige foto van hem met drie negerinnen. Ik heb er zeker familie. En ik las over een missiepater die rondreed in de brousse op een Harley Davidson, die had een aap als huisdier. (lacht) Ik heb ook een geadopteerde Afrikaanse dochter. We zijn haar gaan halen in een weeshuis in Ethiopië. Ze zou het daar veel moeilijker gehad hebben, maar het is wel waanzin om zo'n bruin kind tussen blanken te planten. Je voelt dat ze zo haar best doet om hier te gedijen.
Bart en ik mengen verhalen, Aap is een ode aan de fantasie. We zijn zelf verrast welke kanten de voorstelling telkens uitgaat. De maan draait rond de aarde en de aarde draait rond de mens, denkt hijzelf. De mens weet het allemaal beter en zegt dat hij afstamt van de aap, Darwin drukte ons met de neus op die feiten. Maar de aap vindt dat zever: "Als ik jullie bezig zie, kan ik niet geloven dat wij dezelfde genen hebben."
Wat zelfspot is jullie niet vreemd.
Janssens: We hadden een nummer over Leopold II en de gruwel van de kolonisatie. Dat is geschrapt, het klonk als vals engagement. We verkiezen het ridiculiseren van de condition humaine. Het menselijke ras lijdt aan hoogmoed.
En het heeft een probleem met zijn instinct?
Janssens: We zijn ons instinct wat kwijt. De mens wil monogaam zijn maar dat lukt niet altijd. Een aap vogelt met alles wat los en vast zit. Ken je dat boek How to shit in the woods, over het feit dat mensen door onze cultuur zo verworden zijn dat ze alleen nog maar kunnen op een echt toilet? Een grote boodschap in de natuur lukt niet. Een van de paters zit in de brousse, na twee weken is hij geconstipeerd en hij moet nodig. Hij kan niet. "Ontspan u," zegt de aap.
:: Aap - ManManMan
* 23 januari om 20.30 uur in CC Westrand, Kamerijklaan, Dilbeek - 02-466.20.30 - 9 / 11 / 13 euro
* 29 janauri om 20.30 uur in CC Den Blank, Begijnhof 11, Overijse - 02-687.59.59 - 8 / 10 / 12 euro
* 11 maart om 20.30 uur in CC Het Bolwerk, Bolwerkstraat 17, Vilvoorde - 02-255.46.90 - 10,5 / 12 euro
Lees meer over: Cultuurnieuws
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.