Muziekpublique lanceert album van Iraanse groep Shahkilid

Na het Afrika van Malick Pathé Sow kijkt Muziekpublique naar het oosten voor de release van het tweede album op zijn nieuwe label. Shahkilid is de Iraanse groep rond de 'Brusselse' percussionist Dadmehr. "Hij weet perfect welke muzikale richting hij uit wil. Voor een platenlabel is dat niet evident, maar het levert wel volstrekt unieke muziek op."

"We zijn met een label begonnen om bijzonder talentvolle muzikanten - soms zelfs van wereldniveau - te steunen. Ze kwamen niet aan de bak omdat ze niet over professioneel materiaal beschikten: opnamen, foto's en dergelijke. Of ze werden gedwongen een commerciële richting in te slaan die niet altijd hun sterkste kant is: die van dansbare, goed in het oor liggende wereldpop," zegt Peter Van Rompaey, de programmasamensteller van Muziekpublique. Dat laatste is het geval van de Senegalees Malick Pathé Sow, die op zijn vorige albums de wat makkelijkere Senegalese pop bracht voordat Van Rompaey hem overhaalde terug te keren naar zijn wortels. Het resultaat is het prachtige Maayo men , een staaltje van akoestische Senegalese blues.

"Een cd is meer en meer een visitekaartje geworden om optredens te versieren," zegt Van Rompaey. "Ons gaat het niet om de cd op zich, maar meer om de toekomst van de artiest. We proberen met de artiest een relatie op te bouwen die verder gaat dan het produceren van cd's of het zoeken van concerten. Ze geven les bij ons, we denken samen na over hun muziek en over samenwerkingsprojecten. De keuze voor Shahkilid vertrekt vanuit zijn tombakspeler, Dadmehr, een bijzonder virtuo­ze muzikant van wereldklasse die bij ons lesgeeft en in Brussel woont. Dadmehr weet heel goed welke richting hij muzikaal uit wil, wat geen evidente keuze is voor organisatoren of platenlabels, maar wel volstrekt unieke muziek oplevert."

Wat is er dan zo bijzonder aan Shahkilid?
Peter Van Rompaey: "De resolute keuze voor improvisatie, vergelijkbaar met wat je in de jazz hebt, maar dan vanuit de Iraanse traditie, aangevuld met invloeden van westerse improvisatie. Zoiets kun je alleen als je als muzikant heel sterk in je schoenen staat. Het vraagt een voortdurende alertheid en veel durf - je kunt op je bek gaan -, maar het maakt ook dat de muziek enorm levendig en spannend is. Voorts zijn er de prachtige klanken van de instrumenten: de Iraanse ney , een fluit met een bijzonder menselijke klank, de tar , een luit die de muzikant Shahram Mirjalali zelf gemaakt heeft, de heerlijke symbiose met de cello."

Iran lijkt wel een andere planeet, met alle commotie rond president Ahmadinejad, de nucleaire dreiging en de war on terror.
Van Rompaey: "Er is ook een ander Iran, dat van een enorm ontwikkeld land met een van de grootste beschavingen ter wereld. Het is geen toeval dat er in Brussel zoveel Iraanse tandartsen, artsen en architecten werken. Iran is helemaal niet het achterlijke land zoals we ons dat misschien inbeelden. En er is nu de groene beweging die verandering wil in Iran."

Is de muziek van Shahkilid wel toegankelijk voor een Belgisch publiek?
Van Rompaey: "Hoewel de keuze voor improvisatie op het eerste gezicht ontoegankelijk lijkt, kiest Shahkilid bewust voor beluisterbare muziek. Uiteraard is het geen popmuziek. We mikken op het publiek dat houdt van muzikanten als Anouar Brahem of onze eigen Karim Baggili. Bovendien proberen we - net als met Malick Pathé Sow - ook buiten België een publiek te bereiken."

Welke andere artiesten heeft uw label in het vizier?
Van Rompaey: "We willen niet veel producties uitbrengen: gemiddeld één cd per jaar. We denken op dit moment aan de Balkangroep Zongora en de Berberzanger Khalid Izri. Er zijn nog een heel aantal andere artiesten die in aanmerking komen, maar we streven diepgang en kwaliteit na: zowel wat de opname betreft als in de opvolging. Met Malick Pathé Sow trokken we naar de BBC, het Womad-festival (World of Music, Arts and Dance, een van de grootste wereldmuziekfestivals ter wereld, BT) , en hij zat ook in de top twintig van de World Music Charts Europe voor het hele jaar 2009."

Hoeveel wereldmuziektalent telt Brussel nu in feite?
Van Rompaey: "Er is veel talent, maar er gaat ook veel talent verloren. We gebruiken de troeven en de capaciteiten van onze inwoners onvoldoende. Dat geldt voor muziek en cultuur, maar ook voor andere domeinen. Ik ontmoet regelmatig hoogopgeleiden - dokters, biologen, ... - die noodgedwongen in een bar of een nachtwinkel werken of ergens schoonmaken, terwijl ze ons land zoveel zouden kunnen bijbrengen. Zo zijn er ook een pak muzikanten die niet of onvoldoende aan de bak komen om van hun muziek te leven, die soms stoppen met spelen, in het commerciële circuit van het Arabische cabaret terechtkomen, ..."

"Toch benijden heel wat steden ons. Als organisator is het geweldig interessant om zo veel gemeenschappen in je stad te hebben. Vorige maand was ik op de Wereldmuziekdag Nederland in Utrecht, waar een selectie van de beste wereldmuziekacts uit Nederland op het programma stond. Het was me vrij snel duidelijk dat wij in Brussel en zeker in België gemiddeld een veel hoger niveau halen. Ik ben er ook van overtuigd dat een heel pak artiesten van bij ons internationaal poten­tieel heeft, maar dan moeten ze ook begeleid en gesteund worden."

:: Cd-voorstelling van Shahkilid op zaterdag 6 februari om 20 uur in Théâtre Molière, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3, 1050 Elsene. Kaartjes kosten 10 euro. Meer info op 02-217.26.00 of www.muziekpublique.be