Muzikant Bent Van Looy van Das Pop als kunstenaar

Momenteel pendelt hij tussen Parijs, Londen en Gent als frontman van de Belgische popgroep Das Pop, maar Bent Van Looy is ook een uitstekend schilder. Voor hij straks eindelijk die derde plaat gaat uitbrengen - in een productie van de broertjes Dewaele nota bene - en voltijds achter zijn drumkit kruipt, vragen we hem eerst nog even hoe het met zijn ezel en penseel vergaat sinds hij afgestudeerd is aan de Sint-Lucas Hogeschool in Gent. "Het is altijd een zwaar conflict geweest tussen muziek en schilderen."

Kruip je nog vaak in je schildersstoel?
Bent Van Looy: Ik ben er nog wel mee bezig - in mijn hoofd dan toch: ik denk er veel over na. Eén schilderij per jaar krijg ik nog wel gemaakt.
Mijn werken zijn erg groot, dus dat neemt veel tijd in beslag. Ik voelde me eigenlijk altijd schuldig ten opzichte van beide media, als ik met muziek bezig was wilde ik schilderen en omgekeerd. Maar een paar jaar geleden heb ik beseft dat je voor schilderkunst niet jong hoeft te zijn en voor popmuziek wel - doorgaans toch. Dus concentreer ik me nu zonder veel schuldgevoel op muziek. Schilderen doe ik later wel.

Op PopEye, de tentoonstelling op het kruispunt van muziek en kunst die onlangs te zien was in Hasselt, was je geflankeerd door Belgische kunstenaars, maar bij Bozar hang je als enige Belg tussen een heel internationaal gezelschap. Wat vind je ervan om tussen een installatie van Yoko Ono en de bloedtekeningen van Pete Doherty geprangd te zitten?
Van Looy: Best wel indrukwekkend eigenlijk. Ik vond het vooral leuk dat ze bij Bozar überhaupt nog wisten dat ik nog schilderde. De laatste tijd ben ik zoveel bezig met Das Pop dat er nog maar weinig tijd over is voor iets anders. Ik was aangenaam verrast toen Jérôme Sans, de curator van de tentoonstelling, mij belde.

Zijn de werken die op PopEye hangen representatief voor wat je doet als schilder? Ze zijn vrij donker en nogal pornografisch van inslag.
Van Looy: Dat zijn twee werken die ik nog op school gemaakt heb. De doeken zelf had ik op school gevonden en gewoon overschilderd. Ik had geen geld om er zelf te kopen, dus ik moest er gaan 'stelen'.
Die twee schilderijen zijn niet echt representatief voor wat ik doe, maar meestal zit er wel iets donker in mijn werk. Op het eerste gezicht zal het visueel aantrekkelijk zijn en misschien zelfs grappig blijken, maar een paar seconden later zie je plots dat er meer aan de hand is.
Ik vind het leuk om mensen uit evenwicht te brengen door wat ik doe te verpakken als iets heel aantrekkelijks, maar er ook iets duister in te stoppen. Dat is veel leuker dan een eendimensionaal werk dat gewoon heel mooi is of heel donker.

Bij Bozar is er onder andere een schilderij te zien waar konijnen op figureren. Heb je iets met dieren?
Van Looy: Neen. Ik ben dat beeld ergens tegengekomen in een krant. Het is niet meteen duidelijk, maar het gaat om een illegaal genomen foto aan het begin van een wandelpark in Noord-Korea waar grote houten beelden van konijnen stonden - in Noord-Korea mag je zulke dingen helemaal niet fotograferen. Ik vond die konijnen tegelijk iets grappig en iets heel griezeligs hebben.

Er zijn heel wat bekende voorbeelden van muzikanten die schilderen, zoals Bob Dylan, Captain Beefheart of Ron Wood. Is er een reden waarom ze bekender zijn als muzikant dan als schilder of is dat gewoon toeval?
Van Looy: In het geval van Ron Wood is dat geen toeval (lacht). Een belangrijke reden is zeker dat muziek een veel toegankelijker medium is dan beeldende kunst. Daarvoor moet je al naar een museum om het te zien, terwijl muziek gewoon op de radio komt. Het is veel dwingender als kunstvorm.

Welke kunstenaar vind je wel goed?
Van Looy: Ik ben altijd fan geweest van David Hockney. Tegenwoordig ben ik nogal into Neo Rauch, een Duitse kunstenaar uit de Neue Leipziger Schule.

De vraag der vragen dan maar: hoe zit het met de nieuwe plaat van Das Pop?
Van Looy: Die is helemaal klaar. Als alles goed gaat verschijnt ze in oktober. Het wordt iets heel anders, pure pop zonder trucjes. Deze zomer staan we opnieuw op de festivals. Ik kijk ernaar uit.