Temps d'images: spelen met perceptie
'Temps d'images' wil "een veelheid van zienswijzen bundelen," klinkt het in de perstekst. De Hallen kiezen voor een 'meervoudige aanpak', voor een programma dat erin moet slagen het kijken te vertalen naar "een aangescherpte, gevarieerde blik die de toeschouwer dwingt (de dingen) anders te ervaren." Het festival wil zich daarnaast "op het kruispunt bevinden van de kunst in haar meest hedendaagse uitdrukkingsvormen en politiek." Dit Europese festival denkt dus ook na over een grondgebied, over het aan de grenzen streng bewaakte Europa en haar actuele dagelijkse problemen zoals de sans papiers (op 1.10 organiseren de Hallen van Schaarbeek bijvoorbeeld het colloquium 'Palestine: images & politique').
'Temps d'images' trekt rond in verschillende Europese steden waaronder Rome, Lissabon, Boedapest, Talinn en Riga. Volgend jaar staat ook Montreal op het programma. Hoewel sommige evenementen in onderlinge uitwisseling geprogrammeerd werden, legt elke stad eigen accenten in het programma. In de Brusselse versie valt vooral een grote aandacht voor de podiumkunsten op. Inhoudelijk gaan verschillende voorstellingen in op de thematiek van het festival: onze manieren van kijken.
Gedanste gedachten
Neem bijvoorbeeld A quoi tu penses? (28 & 29.9), een samenwerking tussen de Franse choreograaf Dominique Boivin en de Franse schrijfster Marie Nimier. Het stuk gaat in op de vraag wat voor een proces de danser (Boivin zelf) doormaakt wanneer hij zich blootstelt aan de blik van de toeschouwer. Zijn 'gedanste gedachten' worden begeleid door projecties van Joël Calmettes en de teksten van Nimier.
De Australisch-Belgische Joanne Leighton, sinds 2006 als artieste verbonden aan de Hallen van Schaarbeek, stelt andere vragen omtrent het kijken. Voor de voorstelling The triangle project (28 & 28.9) liet ze zich inspireren door het schilderwerk van Michel Boermans, een Brusselaar die onder meer ook als scenograaf en kostuumontwerper actief is. Samen met de videokunstenaar Riaan Van Jaarsveldt en danseres Marie-Françoise Garcia vormt het collectief het podium om tot een zwart hellend vlak op een witte achtergrond. Garcia performt rond dit vierkant terwijl een camera haar bewegingen registreert. Het interval tussen het 'reële' beeld - de dans dus - en de projectie, zorgt voor tijdslus waarin interpretaties en nieuwe perspectieven ontstaan.
Een laatste erg interessante voorstelling die ingaat op de relatie tussen het beeld en de scène heet Tous les autres s'appellent Zéki (4, 5, 6 & 7.10). Voor dit project ging de regisseuse Bénédicte Liénard en haar Cinétroupe aan tafel zitten met onder meer asielzoekers, acteurs en filmmakers. Tous les autres... is in feite een vervolg op de film Pour vivre, j'ai laissé. Deze keer zijn de figuranten echter live van de partij. Het is naar verluidt een ontluisterende voorstelling die bruusk durft om te slaan van intieme taferelen naar de rauwe werkelijkheid.
Muziek en beeld
'Temps d'images' is weinig disciplinevast en biedt heel wat mengvormen. Bijzonder is ook de mix van circus en digitale kunst in Convergence 1.0 van de Franse Compagnie Adrien M (10 & 11.10). De voorstelling neemt een loopje met onze perceptie en tilt jongleren naar een hoger niveau. Dankzij elektronische technieken
zien we het ballenspel van een jongleur evolueren tot een haast grafische compositie waarin verleiding, humor en verontrusting om de bovenhand strijden.
Tot slot omarmt het festival ook een stevige portie nieuwe muziek en beeldende kunst. Het Brusselse werkhuis voor avontuurlijke muziek QO-2 verzorgde bijvoorbeeld een muzikale 'Promenade' door de binnenbuik van de Hallen (14 & 15.10), terwijl de videast Bernard Gigounon het hele festival zijn werken Dyptic One en Remèdes à l'ennui toont.
:: Temps d'images - 28.9 > 15.10.2006, Hallen van Schaarbeek, Koninklijke Sint-Mariastraat 22, 1030 Brussel - 07-22.21.99 - info@halles.be
Lees meer over: Cultuurnieuws
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.