Tricyle: folk uit de grootstad

Hoe noem je het muzikaal verbond tussen een Vlaming, een Waal en een Brusselaar? Een Tricycle. Althans volgens Tuur Florizoone (accordeon), Vincent Noiret (contrabas) en Philippe Laloy (sax, dwarsfluit). Het door multicultureel Brussel geïnspireerde folktrio stelt deze week zijn langverwachte debuut-cd 'Orange for Tea' voor.

De zwart-witfoto op de cd-hoes roept een volks tafereel op uit het (Brusselse) stadsleven. Vanwaar deze keuze?
Tuur Florizoone: De foto werd gemaakt door Delphine Devillers, met wie ik nog op kot gezeten heb. Zelf was ze niet erg tevreden over het resultaat omdat het beeld nogal onscherp is. Toch vond ik dat het een speciale sfeer uitstraalde. De hond die in de boodschappentas zit, kijkt wat verbaasd rond. Dit is duidelijk niet zijn normale plaats. Ik vind dat je die gedachte kan doortrekken naar onze muziek. Er is niet alleen de ongewone combinatie van onze instrumenten, er is vooral de manier waarop we die bespelen. Zelf ga ik bijvoorbeeld nogal 'percussief' te keer op mijn accordeon, een aanpak die je niet meteen verwacht.

Is Brussel voor u een belangrijke inspiratiebron?
Florizoone: Absoluut. We wonen ook alledrie in de stad. Het fantastische aan Brussel is die culturele diversiteit. Je kan hier zowel met Marokkanen als met Irakezen of Afrikanen musiceren. Naast de artistieke en culturele kant heb je bovendien dat marginale aspect nog. Toen ik bijvoorbeeld deze zomer op het Sint-Katelijneplein speelde met Quentin Dujardin, zat er op de eerste rij een man met een hond die hem constant in het gelaat likte. Een fantastisch beeld. De mensen kijken naar ons, maar beseffen niet dat wij ook naar hen kijken. Het is heel dankbaar om muziek te kunnen spelen waarbij er geen afstand is tussen het publiek en de groep. De accordeon is bovendien een toegankelijk instrument. Twee noten zijn genoeg om bij de mensen iets los te weken. Denk maar aan al die Roemeense straatmuzikanten die je tegenwoordig in de straten hoort. Hoewel ze op een goedkoop instrument spelen, brengen ze veel gevoel over. Dat is ook uiteindelijk mijn doel. Mijn technische bagage doet er uiteindelijk niet toe, en of we nu jazz, folk of avant-garde spelen is ook van ondergeschikt belang. Ik wil muziek brengen die in de smaak valt bij mijn vrienden en bij mensen zoals die man met zijn hond.

Was de combinatie van jullie drie een vooropgezet plan?
Florizoone: De groep bestond aanvankelijk uit mezelf, Vincent en klarinettist Kurt Budé, mijn leraar in het conservatorium. Kurt moedigde me aan om me meer toe te leggen op accordeon - eigenlijk heb ik een piano-opleiding gevolgd. De combinatie klarinet-accordeon klonk heel goed, maar Kurt heeft er na een tijdje de brui aan gegeven. Ik wilde sowieso doorgaan met een blazer. Met Philippe hebben we de ideale man gevonden. Hij speelt saxofoon én fluit en dat geeft ons een specifieke klankkleur.

Je hebt een tijdje in Brazilië gewoond. Hoe ben je daar terechtgekomen?
Florizoone: Als zeventienjarige had ik mij ingeschreven voor een uitwisselingsproject. Ik heb er een jaar als vrijwilliger met straatkinderen gewerkt. Bij mijn terugkomst ging ik opnieuw studeren, maar ik ben wel op regelmatige basis blijven teruggaan. Vorig jaar hebben we ginder zelfs een kleine tournee gedaan met Tricycle. Op de cd staan trouwens een paar Braziliaans geïnspireerde nummers. Alhoewel ik wel voor traditionele samba en bossanova te vinden ben, zal ik die muziek thuis nooit opzetten. Ik heb het eerder voor iemand als Lenine. Hij vermengt traditionele Braziliaanse ritmes met hedendaagse grooves. Eigenlijk is zijn werk een vervolg op een nieuwe beweging die Chico Science tien jaar geleden op gang heeft getrokken. De Braziliaanse sien is tegenwoordig beter georganiseerd. Ook vanuit onze contreien stijgt de interesse om Braziliaanse artiesten te promoten.

De website van het Leuvense Cirkus In Beweging vermeldt jou als muziekleraar, maar je geeft ook les in jongleren?
Florizoone: Die website heeft duidelijk een update nodig. Lesgeven doe ik er niet meer. Toen ik op de Freinetschool in het Leuvense zat, heb ik mij als twaalfjarige ingeschreven in die circusschool. Ondertussen bleef ik wel bezig met muziek. Ik ben trouwens ooit nog beland in de finale van het tv-programma De Grote Prijs Bart Peeters. De circuswereld heeft me steeds geboeid, als artiest maar ook als persoon. Je staat in de meest waanzinnige toestanden op een podium. Dat kan variëren van een plaatselijke boerderij in Bokrijk tot Vorst Nationaal. Ik heb er leren improviseren.

Wat is het grote verschil tussen de cd en Tricycle live?
Florizoone: We hebben bewust zo lang gewacht met deze cd. We wilden eerst een duidelijke groepslogica ontwikkelen. Tegenwoordig brengt men al een cd uit als er nog geen sprake is van een hechte groep. Ik vind het belangrijk dat onze muziek een synthese is van compositie en improvisatie. Dat kan enkel als je al ontelbare keren hebt samengespeeld. Een cd is voor mij de kristallisatie van de optredens. We wilden er een boeiende luister-cd van maken, binnen het bereik van Tricycle. Ik speel bijvoorbeeld op een paar nummers piano en we nodigden een gastzangeres uit. Maar het verschil tussen de cd en een concert is niet even extreem als bij pakweg Manu Chao. Live bouwt hij steevast een feest, maar zijn cd's zijn netjes geproducet.

Dat de cd-voorstelling plaats heeft in samenwerking met Muziekpublique. Is dat een bewuste keuze?
Florizoone: Muziekpublique is een zwaar onderschatte organisatie die het financieel niet breed heeft. Toch slagen de organisatoren er in om onbekende, goede groepen van ver naar hier te halen, tegen lage prijzen. En ze organiseren bovendien nog heel wat andere activiteiten, zoals workshops en stages. Muziekpublique voedt muzikanten en melomanen op. Zo hebben ze mij extra gemotiveerd om accordeon te spelen. En dankzij hen heb ik kunnen spelen met o.a. Carlos Nuñes, Ialma enz. Het is geen organisatie die zoveel mogelijk geld probeert te halen uit concerten. Spijtig genoeg volgt er veel te weinig appreciatie van bovenuit. Nochtans komt men vanuit heel België naar hun evenementen, wat bewijst dat ze een uniek aanbod hebben. Dergelijke initiatieven moeten absoluut gesteund worden.

De cd Orange for Tea wordt uitgebracht bij AZ Productions. De cd-voorstelling vindt plaats op 17.12 in CC De Muze in Meise. Tricycle speelt nog op 27.2 in het Paleis voor Schone Kunsten en in het voorjaar volgt een tournee in het teken van de JazzLab Series.