Zondag is dansdag in Hallen

De Hallen van Schaarbeek kiezen voluit voor heden­daagse dans als een van de pijlers. Dat was al aangekondigd toen Annick de Ville in de loop van vorig jaar de nieuwe artistieke directeur werd, en het wordt nu bevestigd door het programma dat Ida De Vos, zelf danseres en choreografe en nu dansprogrammator, samenstelde voor de tweede helft van dit seizoen. Daarin vieren de Hallen hun dertigste verjaardag.

De Hallen zien het meteen groot en ze halen een aantal gevestigde waarden naar Schaarbeek, zoals Marc Vanrunxt, de Antwerpse choreograaf die niet zo vaak te zien is in Brussel, en de Brusselaars Thierry Smits, Anne Teresa De Keersmaeker en Wim Vandekeybus.

Vandekeybus mag de nieuwe reeks Les dimanches de la danse openen, die vijf opeenvolgende zondagen (van 23 januari tot en met 13 februa­ri) in de vooravond worden georganiseerd in de intimistische Petite Halle. De bedoeling is dat u er bij een kop thee kunt kijken naar kleinere voorstellingen.

Hands van Wim Vandekeybus is er daar een van: het is in feite de onvergetelijke openingsscène van Vandekeybus' debuut What the body does not remember, waarin twee dansers een haast onnavolgbare choreo­grafie uitvoeren, zoals die wordt aangegeven door een paar 'dansende' handen.

Gebrek aan seks
Verderop in de reeks Dimanches de la danse zitten choreografieën van William Forsythe, van de Franse choreo­grafe Odile Duboc (het tweede deel van haar Trois boléros naar Ravel), Pierre Droulers (die werkt rond de schilder Balthus), Salva Sanchis (die gaat improviseren met de Brusselse saxofonist Bruno Vansina), Claudio Bernardo (die een voorstelling maakt rond de overleden zanger Jeff Buckley), de Australische Prue Lang (die vertrekt van de geschriften van de Argentijn Jorge Luis Borges), en Mark Vanrunxt (die een voorstelling maakte met het werk van de symbolistische schilder Fernand Khnopff als inspiratiebron).

Elk van deze korte voorstellingen wordt voorafgegaan door Angie, een nieuwe voorstelling in vijf delen die de jonge choreograaf van Duitse afkomst Stefan Dreher voor de Hallen maakte. Angie is opgebouwd uit de bewegingen die iemand maakt als hij of zij aan het poetsen is. In het achterhoofd speelt een theorie van Carl Gustav Jung, die in het 'eeuwige wrijven' van de schoonmaakster compensatie ziet voor een gemis aan seks, wat - zoals u misschien weet - met vergelijkbare bewegingen gepaard gaat.

Bravo
De Hallen ontvangen daarnaast in het voorjaar nog een aantal grotere producties. Zo staat de Belgische dernière-reeks van Vandekeybus' succesvoorstelling Blush eind janua­ri in de Grande Halle, met live-muziek van David Eugene Edwards van Woven Hand en 16 Horsepower.

Love supreme/Raga for the rainy season is een grote creatie van Rosas die in mei in de Hallen wordt gepresenteerd in het kader van het Kunstenfestival. Eind februari is er ook nog het Brusselse Kunstenweekend BXL BRAVO, waarvoor de Hallen alvast de Brusselse choreograaf Thierry Smits en zijn Compagnie Thor naar voren schuift. Smits' carrière begon overigens in de Hallen met de première van zijn debuut La grâce du tombeur.