Dansvoorstelling ‘Danza Permanente’ drijft op stilte

In Danza Permanente beelden vier dansers een laat strijkkwartet van Beethoven lichamelijk uit. Niets ongewoons? De choreografe DD Dorvillier vervangt de originele muziek door stilte en een compositie van de beroemde harpiste Zeena Parkins.

DD Dorvillier, geboren in Puerto Rico en wonend in New York, begeeft zich met ‘Danza Permanente’ in de voetsporen van Merce Cunningham en Twyla Tharp. Decennia geleden schreven zij al dansen op muziek die het publiek bij de uitvoering niet horen mocht.

Dorvillier: “Ik koos voor Beethovens vijftiende strijkkwartet (‘Opus 132 in A minor’ of het ‘Heiliger Dankgesang’, IS). Niet enkel omdat die partituur diep ontroert. Het is ook muziek die denkt, geluid dat zelf emoties lijkt te beleven. Mijn werk als choreografe sluit aan bij de Amerikaanse minimal art uit de jaren 1970. Met ‘Danza Permanente’ wilde ik vorm, structuur en emotie uit elkaar halen om ze afzonderlijk naar lichaam en beweging te vertalen.”

De voorstelling kwam tot stand in nauw overleg met de dansers Fabián Barba, Nuno Bizarro, Walter Dundervill en Naiara Mendioroz. Dorvillier: “We zijn dansers, geen machines, en worstelden dus enorm met de door onszelf opgelegde taak. Dat aspect komt ook in de voorstelling bovendrijven."

"Zo lag in het begin alles open: voor elke noot was elk mogelijke beweging een optie. Het eerste deel van de partituur viel het zwaarste uit. Zo kostte het drie weken om drie pagina’s te vertalen. In een reeks van intensieve residentieperiodes in Frankrijk en België vonden we de sleutel, een modus operandi."

"Zeena Parkins, met wie ik voor een tweede keer samenwerkte, droeg in grote mate aan dat vocabularium bij. Meer dan louter de nieuwe muziek aan te leveren – een spaarzame soundscape – nam ze ook verregaande choreografische beslissingen. Bijgevolg schuilt er ook veel stilte in de voorstelling of speelt het voetgestommel van de dansers een muzikale rol.”

Knipogen
‘Danza Permanente’ werd een erg fysieke en intense choreografie. “We wilden op de meest eenvoudige, directe manier de muziek zichtbaar maken,” zegt Dorvillier. “Hoewel lichamen dus strijkinstrumenten werden, draaide de dans heel anders dan verwacht uit. Bewegingen mogen wel zacht en ingehouden lijken, de dans is enorm veeleisend en uitputtend. Alle vier – in Brussel vervang ik Nuno Bizarro die van een blessure herstelt – moeten we non-stop een uur dansen en springen."

"De voorstelling bevat ook heel wat knipogen. Onze kostuums, kleurige hemden en shorts, hebben iets vrolijks en kinderlijks. Praktisch zijn ze overigens ook: in lange broek zouden we al na tien minuten in het zweet baden. Het lichtontwerp van Thomas Dunn biedt ook een kwinkslag. Zo staat een bepaalde lamp voor de eerste viool of lichten de gordijnen in een warme gloed op wanneer de emoties in Beethovens strijkkwartet toenemen. Maar die muziek krijg je dus niet te horen. Wij willen immers niet zo maar een mooi dansmoment met Beethoven bieden. We trachten aan te tonen hoeveel muzikaliteit er schuilt in pure dans – en visa versa.”

danza permanente • 17 & 18/1, 20.30, €8/12/16, kaaitheater, square Sainctelettesquare 20, Brussel/Bruxelles, 
02-201.59.59, www.kaaitheater.be

Danza Permanente

data: 17 & 18/1, 20.30

tickets: €8/12/16

waar: Kaaitheater