Dirk Roofthooft: de waterafsluiter

De waterafsluiter is een korte, indringende tekst van de Franse schrijfster Marguerite Duras. Dirk Roofthooft brengt hem op de planken, maar riposteert ook met een luid arsenaal aan klanken, beelden en woorden.

"Twee gegevens waren voor het maken van deze voorstelling belangrijk," zegt Roofthooft. "Ten eerste de artistieke ontmoeting en vriendschap die ontstaan is tussen Diederik De Cock en mezelf. Hij is de geluidsontwerper en uitvoerder van bijna alle producties van Guy Cassiers. Wij toeren al tien jaar samen en hebben de gewoonte in nieuwe zalen in binnen- of buitenland altijd een soundcheck van drie of vier uur te houden, waar dan altijd discussies, analyses en commentaren uit voortvloeien. We zijn een goed op elkaar ingespeeld koppel en het werd tijd om eens iets samen te doen. Diederik regisseert nu mee en staat ook voor de eerste keer mee op het podium om drums en gitaar te spelen. Samen met Piet Rebel van Bl!ndman op saxofoon speelt hij de muziek die uitdrukt wat niet gezegd kan worden, die invalt waar ik haper, en die de gefrustreerde woordkunstenaar genadeloos de mond snoert als dat nodig is. Want de stilte is ook belangrijk."

"En ten tweede was er die tekst van Duras die ik al een jaar of vijftien erg dicht bij mij had liggen en regelmatig las. Ze schreef die naar aanleiding van een fait divers dat ze in de krant had gelezen. Het ging over een arm gezin dat in een oud stationnetje woonde dat sinds de komst van de TGV niet meer in gebruik was. Ze moesten geen huur betalen, maar wel de kosten. Daar hadden ze ook het geld niet voor en dus kwam iemand van de watermaatschappij op een dag het water afsluiten. 's Avonds hebben die ouders hun kinderen meegenomen om op het spoor van de TGV zelfmoord te plegen."

"De manier waarop Duras dat voorval dissecteert en analyseert, vond ik altijd bloedstollend mooi. Maar pas beetje bij beetje ontdekte ik dat ik het toch niet eens was met de manier waarop ze de waterafsluiter demoniseert. Alsof de waterafsluiter bijna met voorbedachten rade dat gezin wilde uitmoorden. Dus dacht ik: 'Hola mevrouw Duras, deze Waterafsluiter verdient een repliek.' En die heb ik geschreven. Drie keer zo lang als De waterafsluiter zelf. Een repliek waarin de slotsom is dat wij altijd op zoek gaan naar 'de schuldige', waardoor we alle anderen en zeker onszelf kunnen vrijpleiten. Ik vind dat het meestal veel complexer in elkaar zit dan dat. Duras gaat uit van een gebrek aan verantwoordelijkheidszin bij de waterafsluiter. Ze zegt niet dat je er niet altijd voor kiest om waterafsluiter te worden. Ze zegt niet dat hij eigenlijk ook een wateraansluiter is. Ze zegt niets over de verantwoordelijkheid van de vader of de moeder."

"We zitten als mens allemaal in een vicieuze cirkel. Als we aan de cirkel die naar onder draait ontsnappen, belanden we in een andere vicieuze cirkel waarin we het goed hebben met elkaar en waarin we een soort superioriteitsgevoel cultiveren dat ons de mensen in de neerwaartse cirkel nogal makkelijk doet veroordelen om hun beperkte beoordelingsvermogen. Ik hoop dat we een voorstelling hebben gemaakt die de zaak complexer voorstelt dan goed of slecht, schuldig of niet schuldig." michaël bellon

Dirk Roofthooft: de Waterafsluiter
wanneer: 23 april 2013 om 12.40 uur
tickets: €7
taal: NL (surtitré en FR)
------------