Laika's tocht door de woestijn

'Tot in de woestijn' is een locatieproject voor jongeren van het theatergezelschap Laika dat door de 22 Brusselse gemeenschapscentra naar Anderlecht werd gehaald opdat ook hier zoveel mogelijk jongeren het te zien zouden krijgen.

Tot in de woestijn is een voorstelling over en voor jongeren, maar eigenlijk ook een beetje door jongeren.

Bij de première twee jaar geleden regisseerde Jo Roets het stuk van de Zwitser Jean-Michel Räber met een cast waarvan nog drie acteurs in opleiding in zaten. Eén van hen was Rits-student Jeroen Vander Ven - ondertussen stichtend lid van het Brusselse gezelschap Steigeisen - die de hoofdrol voor zijn rekening neemt: Asche is een jonge gast die droomt van een mooie toekomst maar er niet echt aan werkt. Hij kijkt vooral tv en hangt rond op straat, waar hij zich door zijn maten Bodo en Kalle op sleeptouw laat nemen. Tot er problemen van komen.

Kunnen we Asche een hangjongere noemen?
Jeroen Vander Ven: Ook, maar hij is vooral een dromer die niet altijd even alert is en gemakkelijk zijn vrienden volgt. Vooral Bodo heeft nogal veel macht over hem. Wanneer die racistische praat begint te verkopen tegen de Iraanse groenteboer Ali, dan gaat hij daar tegen beter weten in in mee. Hij stelt zich wel bepaalde vragen, wat blijkt wanneer hij even uit zijn rol stapt en het publiek commentaar geeft over de situatie. Maar tegen Bodo durft hij zijn mond niet open te doen en al zeker niet op te treden. Hij is trouwens ook verliefd op Bodo's liefje Sonja, maar ook dat durft hij niet te zeggen.

Is Tot in de woestijn dan een schop onder de kont van de jongeren die hun leven niet in eigen handen durven te nemen?
Vander Ven: Niet noodzakelijk. Het stuk gaat vooral over vriendschap en over hoever je iemand waar je naar opkijkt kunt volgen. Maar de auteur heeft ook aandacht voor de situatie van die jongeren in hun voorstad. De relatie met en tussen hun ouders zit ook al niet goed. Dan kan het soms snel helemaal verkeerd gaan. Maar tegelijkertijd toont het stuk ook dat iemand ondanks al die ellende toch kan proberen zijn leven opnieuw richting te geven.

Wat is er zo goed aan de tekst van Räber?
Vander Ven: Räber is zelf ook acteur en je voelt dat het een tekst is voor spelers. Je kunt er zo mee aan de slag. De dialogen liggen heel goed in de mond, er zit veel humor in, en het vertelperspectief van Asche en de vele flash forwards en flashbacks zorgen voor een goede dynamiek. Je weet niet zomaar wat er nu weer fout gelopen is en hoe het gaat aflopen.

Biedt de locatie in de garage van de Academie voor Beeldende Kunsten meerwaarde?
Vander Ven: In een theater werkt het ook, maar als je de voorstelling op locatie brengt, krijgt het die extra rauwheid en wordt het publiek meer ondergedompeld. Ik ben benieuwd wat het bij de jongeren in Anderlecht zal geven want het is een uitdagende stuk. Toen we het in Calais speelden, vroegen de jongeren ons of het moeilijk was om hen te spelen.

wanneer: 25, 27 & 28 oktober 2011 om 20.00 uur
tickets: €10
leeftijd: 12+
info: info@totindewoestijn.be
-------------