Terminator Trilogie: de hole-in-one van FC Bergman

"We hadden met Wandelen op de Champs-Élysées... net onze eerste echt grote voorstelling gemaakt, en die was geïnspireerd op La divina commedia van Dante Alighieri - een standaardwerk uit de wereldliteratuur dus. Ons plan was om voor een volgende productie te werken met een standaardwerk uit de filmgeschiedenis," antwoordt Stef Aerts op de vraag waarom Terminator trilogie geen trilogie is maar gewoon één voorstelling.

"We zochten een film waarmee we opgegroeid waren en die een beetje onze generatie vertegenwoordigt, en zo kwamen we uit bij de Terminator-trilogie met Arnold Schwarzenegger. We dachten in die Terminator-films wel genoeg materiaal te vinden om een soort 'staat van zijn' van een jonge mens aan het begin van de 21e eeuw te kunnen opmaken. (Droog) Dat bleek niet het geval te zijn. Er zijn nog een paar elementen uit de films in de voorstelling geslopen, maar we vonden vooral de titel mooi: de 'trilogie van het beëindigen'. Met die titel, en met de basisgedachte om een stuk te maken over iemand die zich bij het ontwaken van de 21e eeuw probeert te handhaven, zijn we dan aan de slag gegaan."

Was Schwarzenegger een jeugdheld voor jullie?
Stef Aerts: Hij was als actieheld in ieder geval een boegbeeld van de nogal op het uiterlijk gerichte jaren 1980 en '90. In onze voorstelling verschijnt hij ook even als een icoon van de succesvolle, geslaagde übermensch waar ons hoofdpersonage zich aan lijkt te willen spiegelen.

Nog een overeenkomst met Schwarzenegger is dat het hoofdpersonage weinig zegt.
Aerts: Het is inderdaad een eenzame figuur die niet spreekt, vandaar dat de voorstelling aangekondigd wordt als een woordloze monoloog.

Hoe moeilijk om te spelen is zo'n monoloog zonder woorden?
Aerts: Het is plezant en uitdagend, maar inderdaad niet gemakkelijk omdat we niet alleen geen tekst maar eigenlijk ook niet echt een verhaal of een opbouw wilden in de voorstelling. We wilden iemand laten zien die het niet meer weet, die niets meer kan en de draad van zijn leven kwijtraakt. De vraag was natuurlijk hoe we dat anderhalf uur interessant konden houden. Dat vergt een grote concentratie, ook van het publiek, maar als je je als toeschouwer kunt laten meevoeren, denk ik wel dat je samen met het hoofdpersonage in een trip kunt belanden. Ik geloof heel erg in de herkenbaarheid van die figuur. Hij is iemand die eigenlijk alles zou kunnen doen omdat hij de mogelijkheden heeft om zijn leven in te richten zoals hij dat wil. Maar hij slaat tilt op het grote palet met keuzemogelijkheden en vrijheden. Hij kan geen richting kiezen en dus blijft hij stilstaan.

Toch geen metafoor voor de situatie van FC Bergman na het grote succes van de eerste stukken?
Aerts: Ik weet niet of je die link kunt leggen. De voorstelling gaat natuurijk ook over de druk en de verantwoordelijkheid die je voelt om je leven zo succesvol mogelijk te maken, omdat dat je wordt aangepraat. Bij het maken van elke nieuwe theaterproductie voel je die druk om het nog beter te doen natuurlijk ook. Wij wilden de lat hoger leggen door een soort van soberheid op te zoeken en eens niet uit te pakken met de beeldenstorm die mensen van ons gewoon zijn.

De locaties waarop jullie spelen geven de voorstellingen wel een grotere dimensie.
Aerts: We spelen altijd op uitgestrekte, braakliggende, troosteloze terreinen. Daarin wordt die eenzame man nog kleiner dan hij al is.
Hebben die locaties al voor onverwachte momenten gezorgd?
Aerts: In extreme mate zelfs. We komen net terug van het Oerol Festival (op het Nederlandse eiland Terschelling, mb), waar we het stuk op een gigantisch grote zandplaat hebben gespeeld. Hoewel de mensen ons daar hadden verzekerd dat het niet zou gebeuren, kwam de zee op met springtij, waardoor heel ons decor onder water kwam te staan en we tot op enkelhoogte in het water moesten spelen. Dat zag er ongelooflijk uit, maar het was misschien net iets te veel van het goede.

De Antwerpse première was ook al nat.
Aerts: We hebben het weer nooit mee gehad. Sinds januari hebben we aan één stuk door buiten gestaan. Tijdens de repetitieperiode op de parking van de oude Opel-fabriek in Antwerpen moesten we voortdurend schuilen in ons trailertje tot er tussen twee regenbuien door even gerepeteerd kon worden. Na een tijd moesten we zelfs gewoon in de regen repeteren. Het stuk is letterlijk in een storm gemaakt.

Geen reclame voor de figuranten die jullie op elke speelplek engageren.
Aerts: Misschien niet, maar ik heb me al elke keer verbaasd over de hechte band die we op korte tijd met die mensen smeden. Ze hebben een belangrijk aandeel. Wat zij doen vind ik erg geslaagd en ik ben er trots op. Gisteren begon het ook weer te stortregenen voor de voorstelling, maar dan is het groepsgevoel eens zo sterk.

Terminator Trilogie
wanneer: 19 > 22 september 2012 om 19.30 uur
tickets: €12/16
info: 02-201.59.59, tickets@kaaitheater.be, www.kaaitheater.be
waar: Thurn & Taxis, Havenlaan 86C, Brussel