In de performance Nu ben ik Medea, die op Theater Aan Zee de KBC Jongtheaterprijs won, legt Khadija El Kharraz Alami Euripides' Medea naast haar eigen verhaal.
© casper koster
| Khadija El Kharraz Alami: Nu ben ik Medea
Khadija El Kharraz Alami gaat op zoek naar de Medea in zichzelf
Khadija El Kharraz Alami is een geboren en getogen Amsterdammer die theater studeerde in Utrecht, nu in Rotterdam woont, en op het ogenblik dat we haar spreken even in residentie is in de Pianofabriek in Sint-Gillis, waar ze werkt aan het vooronderzoek voor haar nieuwe creatie. Maar wij willen eerst nog weten hoe ze voor haar vorige performance Nu ben ik Medea terechtkwam bij die mythische vrouwenfiguur, bekend om haar liefde voor de Griekse held Jason, en de moord op haar kinderen.
Alami: “Omdat ik een andere opvoeding heb gehad, heb ik de Griekse tragedies pas aan de theaterschool leren kennen. Maar ik zag meteen veel raakvlakken met de mythische, grote, bijgelovige verhalen die mijn grootmoeder altijd vertelde. Toen ik bij Medea uitkwam, claimde ik dat ik me volledig met haar kon identificeren, en wilde ik dat hele stuk met alle personages in mijn eentje vertellen. Door voortvarend zoiets absoluuts te zeggen, werd ik ook gedwongen om er vol voor te gaan.”
“Op het podium zie je een maker die zegt: 'Nu ben ik Medea.' Iemand die een dialoog aangaat met dat personage, dat door het lot geraakt wordt, blind verliefd wordt op Jason en zichzelf zo ver voorbijloopt dat ze zelfs haar eigen kinderen vermoordt. Ik heb dat archetype, dat absoluut door een man geschreven is, weer opgeëist en ben het gaan opzoeken in mezelf. Het is mijn DNA dat spreekt. Opgroeiende in een lagere sociale klasse en met een andere sociale achtergrond, heb ik vaak te horen gekregen dat ik maar even rustig moest doen wanneer ik ergens passioneel over werd of sterke emoties bij voelde.”
WIT EN ELITAIR
In deze maatschappij mag je niet anders reageren dan hoe men het gewend is, fulmineert Alami. “Daar ben ik het niet mee eens. Een mens conditioneren om zijn woede – of welk soort emotie dan ook – bij zich te houden, leidt tot ziekte en verderf. We moeten niet zomaar de deur dichtgooien voor de dingen die we niet gewend zijn. Wie ben jij om te oordelen over de keuze van een ander?”
Ook al gaat het om kindermoord? Alami: “Een mens doet dat niet zomaar. Ook in het geval van Jason en Medea zijn er nog veel andere elementen in het verhaal die vaak onder de mat worden geveegd. Op zoek gaan naar de beweegredenen van een vrouw die men liefst als gek wegzet, kan wel gevoelig liggen of ongemakkelijk zijn. Maar het is belangrijk, omdat bepaalde aspecten van ons menszijn niet te ontkennen vallen. Uiteindelijk ben ik op zoek naar verbinding, door hardop vragen te stellen en daar mogelijk een reactie op te krijgen. En hoewel mijn publiek vaak best gemengd is, is het theaterpubliek nu eenmaal nogal eenzijdig wit en elitair. Dat publiek zich laten binden aan een figuur die ik met mij meedraag, is niet evident. Marokkaans-Nederlandse actrices of theatermakers zijn niet vanzelfsprekend. De conventies waarmee ik in deze performance speel, zijn niet degene die mij zijn aangeleerd. Die bevraag ik juist.”
Lees meer over: Podium, Khadija El Kharraz Alami, Nu ben ik Medea
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.