Is stand-upcomedian Alex Vizorek de perfecte Belg?

Overdag radio en 's avonds show, is dat je routine?
Alex Vizorek: Exact. Je kan daar misschien nog televisie aan toevoegen, want vorig jaar was ik wekelijks op televisie en nu nog maandelijks. En daarnaast draai ik ook af en toe een film, waaronder recent nog La dernière tentation des Belges van Jan Bucquoy met Wim Willaert en Alice 'on the Roof' Dutoit. Dat was heel leuk. J'adore les fous. (Lacht) En Jan is er daar een van. Maar hij is altijd creatief en positief, en hij voert heel rustig en cool het idee uit dat hij in zijn hoofd heeft. Ik hoop dat hij tevreden is over mijn personage, want het is wel moeilijk om in zijn hoofd te kijken.

Weet u waar de titel van zijn film naar verwijst en waarom hij u gevraagd heeft?
Vizorek: De titel had hij al lang en klonk vooral goed. De film is het slotstuk van zijn trilogie over België, na La vie sexuelle des Belges en Camping Cosmos. De film gaat vooral over hemzelf, en hij zocht iemand die zijn tegenbeeld is. Iemand die makkelijk praat, een beetje rust heeft in zijn hoofd, die succes heeft bij de vrouwen – dat zei hij om mij te complimenteren – en die professioneel wél slaagt, terwijl hij zelf altijd gekke dingen onderneemt die niet werken. Hij wilde dus zijn anti-ego casten en zo kwam hij bij mij terecht.

Zou ook jouw humor anders kunnen zijn? Is hij misschien cassanter?
Vizorek: Ja, hij stapt vaak in de rol van de loser terwijl ik sneller voor wat absurdere, kinderlijke humor kies. Ik hou van het idee om grappen voor te bereiden als een kwajongen die een scheetkussen klaarlegt en dan ook nog heel blij is als de mop blijkt te werken. Ook al komt er hopelijk ook regelmatig wat inhoud aan te pas.

Wat je ook deelt met Bucquoy, is zijn belgitude.
Vizorek: Jazeker. Vooral uit pragmatisme. We hebben een goed land. Elke keer als er studies verschijnen, zitten we bij de landen waar het het best is om te wonen. Daarnaast ben ik naar school gegaan in Lembeek, dus is Vlaanderen allesbehalve het buitenland voor mij. De Vlaming is mijn buur die toevallig een andere taal spreekt en een iets andere cultuur heeft, die ik graag wil ontdekken. Het ongelijk van de verdelende politiek is dat wie zich op zichzelf terugplooit minder plezier beleeft. Toen ik deelnam aan De slimste mens heb ik trouwens mogen vaststellen dat heel veel Franstaligen daarnaar kijken. Er is een behoorlijke categorie van tweetalige Belgen die volgens mij onderschat wordt. Symbool daarvan zijn wat mij betreft de Belgische voetballers, die vaak beter tweetalig zijn dan de zogenaamde intellectuelen en de sportjournalisten zelf.

Hoe zie je België verder evolueren? Want de Brusselse realiteit is natuurlijk anders dan die van de rest van België.
Vizorek: Dat klopt. Als je in Aarlen woont, sta je natuurlijk ver af van iemand uit Kortrijk. Brusselaars die zich afvragen wat ze aan moeten met Vlamingen zeg ik altijd dat ze maar eens met hen moeten praten. Ze wonen naast je en als je ze wat kan verstaan, kunnen ze zomaar je vrienden worden.
Maar hoe het gaat evolueren vind ik eigenlijk een vraag waar we beter niet te veel mee bezig zijn. Ik ben ondertussen 38 jaar, en al van toen ik klein was vraagt men zich af wanneer het land gaat ontploffen. Ik denk stilaan dat ik ga sterven voor het zover is, dus het zou jammer zijn er ondertussen nog energie aan te verspillen.
Ik had een grootmoeder uit Herentals en een uit de Borinage. In de zomer en zelfs in de winter gingen we dan ook nog eens naar Oostende. De twee talen spreken was voor mij lang evident, en ik ben er ook wel een beetje fier op dat ik op die manier in De slimste mens kan aantreden. Mijn vriendin was trouwens verwonderd dat ik me zo aan het voorbereiden was op dat spelletje. Maar ze is Française, dus ze begreep de impact niet echt. Er zijn weinig Franstaligen die in het programma zitten, dus ik vond dat ik wel een beetje verantwoordelijkheid had.

Dat woord 'verantwoordelijkheid' heb je nog al eens gebruikt in interviews. Als Vlaanderen je iets vraagt, dan ga je erop in.
Vizorek: Men legt zo vaak de nadruk op de moeilijkheden tussen de gemeenschappen, en veel te weinig nadruk op de momenten van evident samenleven. Voor mij is het dus geen politiek statement, maar gewoon menselijke verantwoordelijkheid om de uitgestoken hand aan te nemen. Als een miljoen Vlamingen me na een uurtje televisie sympathiek vinden, dan voelen ze achteraf misschien wat minder de nood om op Vlaams Belang of N-VA te stemmen. Al kan het natuurlijk ook zijn dat ze na dat uur nog meer zin hebben om dat te doen. (Lacht)

Wat zijn jouw banden met Brussel eigenlijk?
Vizorek: Ik ben er geboren en opgegroeid, ik heb er ingenieursstudies gedaan aan Solvay en later ook nog journalistiek gestudeerd aan de ULB. Ik ben mede-eigenaar van de Kings of Comedy Club in Elsene. Mijn ouders wonen nog in Brussel. Sinds een jaar of zes ben ik bijna altijd in Frankrijk, maar mijn heimat – een woord waar ik wel van hou – ligt in Brussel. Veel Parijzenaars die naar Brussel komen, zijn er trouwens ook veel meer op hun gemak.

Wanneer is humor dan een belangrijke rol beginnen spelen in jouw leven?
Vizorek: Pas laat. Ik was bijvoorbeeld geen bovengemiddeld grappig kind. Waarschijnlijk was het de angst om ooit als bankier te eindigen die me in de richting van de comedy geduwd heeft. Ik dacht ook nooit aan stand-up, maar op een gegeven moment stelde ik vast dat ik wel mensen kon doen lachen met wat ik opschreef. Dat was een goed compromis. Humor is een goede manier gebleken om mijn weg te vinden in de media. Met de redactie van Par Jupiter! werken we een beetje in de trant van De ideale wereld. Rond tien uur arriveren op de redactie en dan kranten lezen, ideeën uitwisselen en teksten schrijven om dan om vijf uur op antenne te kunnen. Misschien is het wat zwaar op de hand om het zo te zeggen, maar satire is mijn manier om om te gaan met slechte tijdingen. Ik ga niet graag naar begrafenissen, want mijn manier om te incasseren is grapjes maken en dat wordt niet altijd geapprecieerd. Maar als het over de actualiteit gaat, kan het mensen opluchten.

Wat kan u zeggen over de verschillen in humor tussen Fransen en Belgen?
Vizorek: De Fransen zijn net als de Vlamingen misschien iets harder, droger en offensiever in hun humor. De jury in De slimste mens kan bijvoorbeeld heel cassant uit de hoek komen. Franstalige Belgen kiezen misschien een beetje sneller voor zelfspot en zullen eerder zichzelf als de idioot neerzetten in plaats van de ander. Maar het resultaat is hetzelfde. Als ik zeg dat ik als Belg die slimme Emmanuel Macron niet kan volgen, dan begrijpt men ook wel dat ik het tegenovergestelde bedoel. Terwijl een Fransman gewoon zal zeggen dat Macron un con is.

Je ontwijkt de Franco-Belgische moppen ook niet echt.
Vizorek: Charline (Vanhoenacker, mb) en ik gingen vooral in het begin nogal vaak in op de cultuurverschillen. We hebben in 2018 ook een special gedaan tijdens de halve finale Frankrijk-België op het WK voetbal, waar we trouwens erg van afgezien hebben. (Lacht) Maar voor de rest begrepen we toch ook dat de Fransen ons niet alleen goed vinden omdat we Belgen zijn met een aparte blik op Frankrijk. Daarom wilden we ook niet dat ons radioprogramma L'échappée belge zou heten. Die titel gebruik ik wel nog eens voor een boek, maar voor ons programma zou het te cliché zijn.

Nu heet het programma Par Jupiter!.
Vizorek: Omdat Macron zichzelf heeft uitgeroepen tot een président jupitérien. Niemand weet wat dat betekent, behalve hij, dus als we een beetje met hem willen lachen, noemen we hem zo. Daarnaast is het ook een knipoog naar het kleine dorp van Asterix, dat standhoudt te midden van alle miserie.

Met 750.000 tot soms een miljoen luisteraars is het wel een groot dorp.
Vizorek: Als mensen vragen waarom ik uit België vertrokken ben, dan is dat toch een deel van het antwoord. Als ik een grap maak in Frankrijk, kan een miljoen mensen ermee lachen, terwijl dezelfde grap in België 80.000 mensen zou bereiken. Maar er luisteren ook Belgen naar het programma.

Nu ben je toch even terug in Brussel voor Alex Vizorek est une œuvre d'art: een stand-upshow die ook wel een beetje een kunstles is, en die al een tijdje meegaat.
Vizorek: Vanaf mei werk ik aan een nieuwe show in Théâtre de la Toison d'Or, maar daar kan ik nog niet veel over zeggen, behalve dat er wel weer een soort rode draad in zal zitten. Er zijn genoeg stand-upartiesten die op het podium over eender wat praten, zodat het wel een pluspunt is gebleken om kunst als kapstok te gebruiken voor de grappen. Ik lees en documenteer me voor ik een show schrijf, en zo steek je er als toeschouwer misschien ook nog iets van op. De eerste versie van de show tien jaar geleden was het eerste dat ik ooit deed op een podium. Daarna heb ik er nog lang aan geschaafd en geraakte ik zelf ook steeds beter in vorm. Ondertussen werd ik bekend in Frankrijk, en als je daar begint te toeren ben je na vijf steden natuurlijk niet klaar. Maar ik ben blij dat ik in Brussel kan afsluiten en ik hoop ook dat er Nederlandstaligen komen kijken, ook al speel ik in het Frans. Je amuseert je meer dan je denkt met anderstalige komieken. In ruil zal ik nog veel meer naar de KVS gaan, en misschien maak ik ooit toch nog die show in het Nederlands. Dat was ik eerder al van plan, maar Frankrijk kwam er dus tussen. Misschien zie ik het binnen een paar jaar wel zitten om van nul te beginnen in Vlaanderen.

Of je passeert eerst nog eens in De slimste mens.
Ja, want ik ben er deze keer echt wel met een miniem verschil uitgegaan. (Lacht) De volgende keer studeer ik nog wat harder.