Bij drankengroep Cinoco liggen regels familiale opvolging vast

Gilles Nolet de Brauwere stapte vijf jaar geleden in de wijn- en sterkedrankenhandel Cinoco, die al tien generaties lang in handen is van zijn familie. Het was geen geplande carrièrewissel, wel het gevolg van een moeizame opvolgingskwestie. Om een herhaling van dit scenario te voorkomen, heeft hij de familiale opvolging en andere delicate aangelegenheden tot in de puntjes geregeld.

De geschiedenis van het bedrijf gaat terug tot in 1691. Toen trok de familie Nolet van Brugge naar Schiedam en begon ze daar een jeneverdistilleerderij. Vijf generaties later, in het midden van de negentiende eeuw, keerde Jan Karel Huibert Nolet (de Brauwere van Steeland), een dichter die goede contacten had met Conscience, terug naar België. Hij richtte in het Brusselse niet alleen een distilleerderij op, maar begon ook met de invoer van wijn en champagne.

Na de Tweede Wereldoorlog bleef er van de zaak niet veel over. Carl-Ivan Nolet, de grootvader van Gilles, deed het bedrijf weer uit zijn as verrijzen. Samen met zijn kinderen vormde hij de onderneming om tot een nv, die hij C.I. Nolet & Co - oftewel Cinoco - noemde.

De overdracht van het bedrijf naar de volgende generatie, de negende, verliep soepel. De zaak was nog klein en alleen de jongste zoon, Hugues Nolet, had echt interesse. Hij kocht zijn broers en zussen uit en zette de expansie verder. "Mijn vader had het bedrijf echt in het bloed. Toen ik kind was, was Cinoco alomtegenwoordig in ons gezin. Op zaterdagochtend gingen we vaak mee naar de zaak. De firma maakte toen nog zelf advocaat, van het merk Zwarte Kip. Wij mochten de eieren scheiden," vertelt Gilles Nolet.

Hijzelf zag zich niet meteen in het familiebedrijf stappen en begon na zijn studie aan een lange internationale carrière, onder meer bij Deutsche Bank. Zijn twee broers en zijn zus waren wel aan de slag bij Cinoco. Alles veranderde na 2000, toen zijn inmiddels bejaarde vader een opvolger zocht. Het was een lastige kwestie, die uitmondde in een familiale crisis. "Mijn vader was ontgoocheld dat het zo moeizaam verliep. Maar hij had niets geregeld. Mijn moeder was dan weer van het principe 'liever geen bedrijf dan ruzie'. Voor mijn vader was dat onbespreekbaar."

Het resultaat van de hele geschiedenis was dat uiteindelijk de outsider Gilles gedelegeerd bestuurder werd. "Een van mijn broers leidt de Antwerpse likeurstokerij FX Beukelaer, een dochter van de Cinoco Group. Mijn andere broer heeft nog wel wat aandelen, maar is niet meer actief in de groep, en mijn zus heeft alles verkocht."

Gilles Nolet zorgde vorig jaar voor een spectaculaire uitbreiding van het bedrijf. Met de overname van concurrent Le Palais du Vin, een van de grootste Europese afnemers van bordeauxwijnen, werd de omzet in één klap verdubbeld, tot veertig miljoen euro. Inmiddels is de stock van Le Palais du Vin ook overgebracht naar het gebouw van Cinoco aan de Ninoofsesteenweg, een oude brouwerij van Maes, zodat de gigantische opslagruimte nu beter benut wordt. Er liggen meer dan drie miljoen flessen.

Cinoco is nog altijd een echt familiebedrijf, hoewel een derde van de aandelen sinds vijftien jaar in handen is van twee externe aandeelhouders, het Franse champagnehuis Bollinger en de drankengroep Marie Brizard. "Hun inbreng was nodig om de expansie te financieren. Maar het zijn ook twee familiale ondernemingen. Ze kennen dus de sfeer van een familiebedrijf. Tegelijkertijd laten ze een stem van buitenaf horen. Dat is heel nuttig voor ons. Met familieleden alleen is het moeilijk discussiëren over de toekomst van een bedrijf."

Cinoco koopt ook hoofdzakelijk in bij familiebedrijven. "Wij hebben geen interesse in grote merken. Die behoren allemaal tot multinationals. Wij zijn gespecialiseerd in kleinere, maar mooie familiale producten. We werken soms rechtstreeks met boeren, met wie we een langetermijnrelatie proberen op te bouwen."

Gilles Nolet heeft zes kinderen en ook nog een aantal neefjes en nichtjes. "In veel familiebedrijven komen alle kinderen automatisch in de zaak. Bij ons is er alleen plaats voor wie echt wil én geschikt is. En een absolute voorwaarde is dat ze eerst een aantal jaar ervaring buiten het bedrijf hebben opgedaan."

Nolet is niet van plan zijn kinderen in de richting van het familiebedrijf te duwen. "Ik wil geen druk uitoefenen, en ik wil al helemaal geen ruzie. Mijn familie heeft daaronder geleden."

Om te vermijden dat de overdracht opnieuw moeizaam verloopt, heeft Nolet, samen met zijn broer, alle heikele kwesties in de statuten vastgelegd. "Niet in een charter, neen, dat heeft geen juridische waarde bij een conflict." De regels voor de opvolging, voor de verkoop van aandelen en voor de aanwerving van een familielid, de berekeningswijze van de waarde van de vennootschap, de te volgen procedure bij een meningsverschil tussen de managers: het staat nu allemaal in de statuten. Nolet is ook van plan om, zodra alle kinderen er oud genoeg voor zijn, de regels van de onderneming haarfijn uit de doeken te doen. Nu is de tijd daar nog niet rijp voor. Vorig jaar mochten ze wel allemaal mee op uitstap naar de Nederlandse Nolet-tak in Schiedam, die nog altijd jenever stookt. "Dat was een geweldige dag. Onze Nederlandse familie, die we niet meer kenden, had het heel goed georganiseerd. Maanden hebben de voorbereidingen van die ontmoeting geduurd. We zijn met een hele bus naar daar gereden, vijftig à zestig familieleden, vier generaties, de jongste was zes maanden, de oudste tachtig jaar."