Ecobedrijfje houdt onze afgedankte elektronica van straat

Brussel is het administratieve hart van België en Europa. Elk jaar worden er 85.000 computers en schermen afgevoerd. “Ze naar Afrika sturen heeft geen zin,” zegt Bernard Goffinet, directeur van CF2D. Wat dan wel?

CF2D is het eerste bedrijf dat gehuisvest is in Ecopool, het recyclagecentrum van het gewestelijk agentschap Net Brussel (zie onder). Het bedrijfje haalt computers op bij bedrijven, lapt ze op of verschroot ze. Tegelijk is CF2D een sociale-economieproject: laaggeschoolden krijgen er een opleiding.

Computers die nog krachtig genoeg zijn, krijgen een nieuw leven. Ze worden tegen een zacht prijsje verkocht aan ngo's, vzw's, sociale winkels, OCMW's en particulieren.

Computers die niet meer van de tijd zijn, worden ontmanteld. "Een computer is als een varken, zeggen we hier wel eens. Je kunt er alles van gebruiken," zegt Goffinet lachend.

De chipkaarten zijn er in twee vormen: rijk of arm aan edelmetaal. In goede chipkaarten zit goud, zilver, palladium en koper. Goffinet: "De goudprijs loopt de laatste tijd enorm op. De recyclage van die kaarten is dus erg rendabel geworden. Goud haal je vandaag goedkoper uit een computer dan uit een goudmijn." De kaarten gaan naar het chemisch bedrijf Umicore in Hoboken, dat de edelmetalen uit de kaart haalt.

Blijft over: de plastic behuizing. Vaak is die behandeld met bromide, een brandvertrager. Het goedje is giftig en de hulzen zijn moeilijk te recycleren. Recente modellen kunnen wel gerecycleerd worden. CF2D heeft twee grote plasticvermalers gekocht. Het vermalen plastic wordt hergebruikt voor industriële toepassingen, of is een brandstof voor betoncentrales. "Voor die centrales is dat dubbele winst," zegt Goffinet. "Ze krijgen geld voor de afname van het plastic en ze krijgen er brandstof voor in de plaats."

We wandelen naar de grote hangar waar duizenden computers gestapeld staan, klaar voor verwerking. Er staan ook honderden flatscreens. "We hebben geen vergunning om platte schermen te recycleren omdat er kwik in zit," zegt Goffinet. "Maar er is wel een markt voor. Zo kregen we al Chinezen over de vloer die alle schermen wilden overnemen."

Goffinet verwacht dat over tien jaar het aandeel voor hergebruik gedecimeerd zal zijn. "De computers worden steeds kleiner. Het zal in de nabije toekomst onmogelijk zijn om een oude computer op te lappen. Vandaag kunnen we tachtig procent van de computers voor hergebruik klaarstomen. De resterende twintig procent moeten we verschroten. Over tien jaar is die verhouding omgedraaid."

CF2D heeft ook projecten lopen in Afrika. Ook vandaag nog stuurt het Anderlechtse bedrijf er computers naar toe, maar mondjesmaat. Het grote ideaal om afgedankte computers naar Afrika te sturen, is achterhaald, zegt Goffinet. "Oude Pentiums worden in bulk voor één euro per stuk aan de Afrikanen verkocht. Maar het is een vergiftigd geschenk. Die computers zijn nauwelijks bruikbaar of hebben een beperkte levensduur. En wat moeten de Afrikanen ermee als de toestellen de geest hebben gegeven? Ze belanden op grote storten, een echte verschrikking."