Garage Louis: een geslacht van garagisten

Het Autosalon is weer losgebarsten. Op en rond de Heizel is het de komende twaalf dagen een drukte van belang. Ook voor de autodealers zijn het hectische tijden. "Wij realiseren in deze weken 30 tot 35 procent van onze jaarlijkse omzet," zegt Dirk Van der Perre, de baas van Volvo-garage Louis aan de Leuvensesteenweg.

Dirk Van der Perre dacht er in zijn jeugd aan om vertegenwoordiger te worden, maar de liefde deed hem in het autobedrijf belanden. "Na mijn studie marketing en distributie bood mijn toekomstige schoonvader mij een baantje als receptionist aan in zijn garage. Zo ben ik in het vak gerold."

Die schoonvader is Louis De Smet, die in 1968 samen met zijn vrouw een kleine DAF-garage begon in de Grote Bosstraat, vlak bij de Leuvensesteenweg. Omdat DAF veel concurrentie kreeg van Japanse automerken, nam De Smet er na enkele jaren ook Volvo bij. Hij kocht enkele panden op aan de Leuvensesteenweg zodat de garage kon uitbreiden. Die groei zette zich voort nadat De Smets enige dochter Martine en haar man Dirk de zaak hadden overgenomen. Twee jaar geleden openden ze een gloednieuwe toonzaal, verspreid over twee verdiepingen. Met de achterliggende werkplaats voor onderhoud en koetswerk erbij beslaat de garage nu achtduizend vierkante meter.

Toch is garage Louis nog een echte stadsgarage, met alle voor- en nadelen van dien. "We kampen altijd met plaatstekort. Een garage buiten de stad kan makkelijk vijftig auto's buiten zetten en dan zie je ze nog niet staan. Wij moeten al onze auto's binnen stallen. Maar wij hebben het voordeel van onze locatie, aan een van de drukste invalswegen van de stad," aldus Van der Perre. Hij heeft er dan ook nooit over gedacht om met de garage te verhuizen naar de Rand. "Het gros van onze klanten zit in Brussel. Ook met de Brusselse overheid heb ik geen probleem. Als je een nieuwe spuitcabine wilt installeren, dan moet je soms wel enkele maanden wachten op de goedkeuring. Maar als je milieuvergunning eenmaal in orde is, dan heb je hier niet meer problemen dan elders."

Garage Louis levert voor tachtig procent aan leasefirma's. Ook zij zullen dezer dagen langskomen op het Autosalon. "De condities zijn dermate goed dat het ook voor hen interessant is." Wie wil, kan op de verkoopsbeurs meteen een auto kopen, maar meestal wordt de kandidaat-koper doorverwezen naar de concessiehouders. "Bij de dealers krijg je immers net dezelfde voorwaarden," aldus Van der Perre. Vooral Brusselaars sluiten de deal niet zo makkelijk op de beurs zelf. "Een West-Vlaming die een nieuwe auto wil en naar het Salon komt, heeft daarvoor een hele dag uitgetrokken. Het is een uitje en hij wil dan ook zijn slag slaan. Bij de Brusselse consumenten ligt dat anders. Voor hen is het geen uitstap, en er zijn zoveel dealers in de buurt dat ze gemakkelijk op een zaterdagvoormiddag drie garages kunnen bezoeken om te vergelijken."

Voor garage Louis is dit dan ook het topmoment van het jaar. "Een jaar met Autosalon is altijd een beter jaar voor ons. In principe realiseren we van nu tot eind maart 30 tot 35 procent van onze omzet."

Veeleisende klant
Bij de aankoop van een wagen laten de klanten zich in de eerste plaats leiden door de prijs, zo is de ervaring van Van der Perre. "Daarna komt de veiligheid en dan pas het milieu-aspect." In de loop van de dertig jaar dat hij in de garage staat, zijn de klanten een stuk veeleisender geworden. "Ze zijn bereid om te betalen, maar willen er dan ook iets voor in de plaats." En de klant is ongeduldiger. "Hij heeft altijd haast. Het gebeurt dat hier 's ochtends vijf mensen op hetzelfde tijdstip hun auto binnenbrengen voor onderhoud. Dan moeten ze aan de receptie soms even wachten. Daar hebben ze moeite mee. Veel klanten willen ook dat we het onderhoud meteen doen zodat ze hun wagen weer kunnen meenemen. Dat gaat natuurlijk niet altijd. Maar de mensen kunnen niet meer zonder hun auto. Terwijl hier in de buurt toch volop bussen en trams passeren. In Nederland lossen de garages dat op door fietsen ter beschikking van hun klanten te stellen. Daar moet ik hier niet mee afkomen."

Het personeelsbeleid is een ander paar mouwen. Het is niet langer evident om goed opgeleide automonteurs te vinden. "Als vroeger iemand wegging of ontslagen werd, dan zocht ik een halfuur in de buurt rond en ik had iemand. Dat is nu niet meer zo. De automechanica is enorm geëvolueerd. Zonder de hulp van de computer kun je bij wijze van spreken alleen nog de olie aflaten. Als het lichtje van de airbag blijft branden, dan wordt met een computerprogramma gezocht wat de oorzaak kan zijn. Elke nieuwe mecanicien krijgt de eerste jaren dan ook regelmatig bijscholingen en computeropleidingen. Je neemt dus een risico als je iemand aanneemt. Als die persoon na drie, vier jaar weggaat, ben je in één klap je investering kwijt."

Zo mogelijk nog moeilijker is het om geschikte verkopers te vinden. Het volstaat al lang niet meer om een vlotte babbelaar te zijn. "Een auto verkopen is een stuk gecompliceerder geworden. Je moet niet alleen je product kennen en een goede talenkennis hebben, je moet ook offertes kunnen opmaken, met de computer kunnen werken, bijvoorbeeld om de stock te raadplegen, je moet iets afweten van fiscaliteit en je moet de softproducten kunnen verkopen, de verzekerings- en onderhoudscontracten."

Alles tezamen werkt bij garage Louis zo'n dertig man. Maar het is nog steeds een familiebedrijf. Niet alleen Van der Perres vrouw zit in de zaak, ook zijn drie kinderen: zoon Mitch staat op de carrosserieafdeling, dochter Eritia doet de verkoopsadministratie en zoon Kevin de boekhouding.

De garage verkoopt op dit moment vierhonderd nieuwe en honderd tweedehandsauto's per jaar en heeft drieduizend klanten. Wil Van der Perre nog veel groter worden? "Ik zou per jaar nog zestig tot tachtig nieuwe auto's meer willen verkopen. Dat is genoeg om dertig man en de familie aan het werk te houden. Maar veel meer groeien ambieer ik niet. De huidige zaak draaiend houden is al niet eenvoudig."