Goed Gerief: Kopke krabben? Kopke betalen!

Jeannin Parent van de vogelwinkel El Paradiso heeft aan twee dingen een hekel: aan goedkope rommel en aan mensen die goedkope rommel willen.

Het minste wat je van eigenaar en verkoper Jeannin Parent (50) kunt zeggen, is dat hij recht voor de raap is. In een uitleg vol passie durft hij er weleens een minder katholiek woordje tussendoor te gooien. En dat komt niet omdat Parent een norse man is, integendeel. Nee, hij komt uit Doornik, dus hij geeft de Fransen de schuld van zijn ongepolijste taalgebruik.

Dan gaat een mens al gauw denken: zorgt dat, als verkoper van papegaaien (inderdaad, dat zijn die vogels die kunnen praten), niet voor explosieve situaties in de huiskamers waar zijn vogels terechtkomen? Gelukkig niet. De diertjes worden gekweekt door professionele kwekers; ze hebben dus geen tijd om zich het jargon van de winkeluitbater eigen te maken. Alle vogels die in El Paradiso te koop zijn, zijn opgevoed door de mens. Papegaaien en andere exotische vogelsoorten mogen immers niet meer in het wild gevangen worden. Het voordeel daarvan is dat ze volledig aangepast zijn aan het leven in een menselijke omgeving. Je kunt ze op schoot nemen, aaien, uit je hand laten eten... Het zijn eigenlijk net mensen, met dat verschil dat het hun niet echt veel uitmaakt waar ze hun behoefte doen.

Het nadeel van zulke getemde beestjes is het prijskaartje dat om hun poot­je hangt. Voor een zwarte lori (een papegaaiachtige) betaal je 370 euro, een lori met gele halsband kost 630 euro, en de aankoop van een rosékaketoe maakt je al gauw 1.370 euro lichter.

En dan heeft het beestje nog geen onderkomen. Aan veel te kleine plastic kooitjes heeft Parent een bloedhekel. Hij zweert bij de grote, metalen, Amerikaanse kooien. Die verkoopt hij in standaardvorm, maar ook volledig uitgerust met aangepaste zitstokken (van de rechte, ronde stokjes krijgt een vogel na een paar jaar artrose), en versieringen. De kilo's die zo'n kwaliteitskooi meer weegt dan een plastic exemplaar, worden gecompenseerd door de centjes die u niet meer mee naar huis hoeft te nemen.

Reken daar nog eens wat (kwaliteits)voedsel bij, en u denkt wel twee keer na eer u uw papegaai een tik geeft.
De indruk mag dan ontstaan dat een papegaai kopen een dure aangelegenheid is, aan de aankoop ervan twijfelen doet u beter thuis. Het woord 'duur' doet bij Jeannin Parent spontaan de oogleden trillen. "95 procent van de mensen die hier binnenstappen, is niet geschikt om een papegaai te houden," vertelt hij. "Ze hebben een film gezien waar een papegaai in voorkomt, of ze zijn naar de dierentuin geweest, en ineens willen ze een papegaai in huis. En dan komen ze uit de lucht gevallen als ze horen wat zo'n dier kost. De mensen zijn niet meer bereid te betalen voor kwaliteit. Maar eerst zagen ze me wel een uur de oren van mijn kop over de prijs van een grote metalen kooi. Je gaat toch ook niet een uur de grote Jan uithangen in een Mercedes-garage, als je al op voorhand weet dat je een Lada wilt?"

Haast pathetisch kan hij ze imiteren, zijn klanten: de moeder die voor haar zoontje een 'Coco' wil kopen, maar duidelijk geen zin heeft om een grote (en dus dure) kooi te betalen. Of het oude dametje dat twee weken na de aankoop van een papegaai met een morsdood exemplaar terugkeert, en dan met een uitgestreken gezicht vertelt "dat het baasje gewoon elke avond wat chocolade had gevoerd." Voor de siervogel-nitwits onder u: van chocolade gaan papegaaien dood.

Soms zijn de taferelen echt hilarisch. Zo zijn er mensen die, wanneer hun papegaai na enige tijd nog steeds niet wil praten, om zangparels komen vragen. Voor de nitwits: zangparels zijn zoals Nederlanders zonder caravan - ze bestaan niet. Als een papegaai na een tijdje niet zingt, dan zingt de papegaai misschien gewoon niet graag. Punt. Verhalen over tongen die moeten worden doorgeknipt, zijn overigens ook uit de lucht gegrepen.

Helemaal absurd wordt het als blijkt dat in de dierenwinkel verderop wel zangparels te koop zijn! Parent: "Ik heb het in het begin ook enkele jaren gedaan, 'brol' verkocht. Wilden de mensen een kleine kooi? Ik gaf hun een kleine kooi, terwijl ik goed genoeg besefte dat een papegaai in een te kleine kooi na enkele weken vaak een dode papegaai is. Ik kocht toen ook zelf volwassen papegaaien aan om ze door te verkopen. Maar de mensen doen zo'n dier natuurlijk niet voor niets weg. Die beesten zijn vaak gefrustreerd en ongelukkig, en dat tonen ze door een aantal decibels te produceren dat in geen geval rustgevend genoemd kan worden."
Aan zulke commerciële praktijken, waar volgens hem een overgroot deel van de dierenwinkels wel aan zondigt, doet Parent niet meer mee. "Ik heb jarenlang in de horeca gewerkt. Daar is het van: 'Goedenavond, mevrouw. Mag ik uw jas, mevrouw? U wilt om drie uur 's nachts nog iets bestellen? Geen probleem, mevrouw.' Nu hoeft dat niet meer. Ik ben mijn eigen baas. Ik hoef niet de hypocriet uit te hangen. Ik zeg mijn klanten waar het op staat, of het hun nu bevalt of niet. Inderdaad, dat choqueert mensen soms. Maar ik hou te veel van de vogels om ze aan om het even wie mee te geven. Als de mensen rommel willen, dan moeten ze maar ergens anders gaan zoeken. Op het internet bijvoorbeeld. Maar dat ze dan achteraf niet komen klagen dat hun papegaai vreemd doet. Want dan stuur ik ze wandelen, zonder pardon."

Vergis u niet, Jeannin Parent is een vriendelijk man. Wie met goede bedoelingen El Paradiso binnenstapt, krijgt bij zijn aankoop al snel een cadeautje. Gratis voedsel bijvoorbeeld, of een foto van u en uw huisdier. En smelt uw hart niet bij het luisteren naar verhalen over kleine uiltjes die uit het nest zijn gevallen, en die Parent opvoedt als een echte moederuil?

:: El Paradiso, Brusselsesteenweg 10 (bij het Sint-Denijsplein), 1190 Vorst, 02-376.95.97. Open van maandag tot en met zaterdag van 9.30 tot 18 uur