Jef

(© Saskia Vanderstichele)

There is a lot of talk these days about the return of discretion in gastronomy. At a time when so many chefs seem to be abandoning their kitchens for television studios, praise is due to those Mohicans who refuse to flee the heat. Some good news: Brussels has a new establishment that is not just about show. It goes by the name of Jef. For a start, its location, it must be said, is appealing: the restaurant is situated at the quieter end of Hoogstraat/rue Haute, near the Crosly Bowling alley. When you arrive at the entrance and the narrow shop window, you realise that the emphasis here is not on being flashy. Old tiles, wooden tables, second-hand objects, a blackboard on which the menu is written in chalk, a panoramic mural, an uncluttered mezzanine…the decor here is Scandinavian minimalist in spirit. In order to be able to do the place justice, we went twice. Our first experience was thoroughly satisfactory, but didn’t live up to expectations. But the second – when we had a lunch consisting of starter, main course, and dessert – was quite delightful. We started with scallops (poêlée de St-Jacques de Dieppe), wild mushrooms, and a veal jus (€21) and were struck by the quality of both the raw materials and the cooking. The main course, for its part, pleased us by raising Brussels home cooking to an exalted level: pork cheek belle-maman, old geuze/gueuze, Brussels sprouts, small, pink potatoes, and fresh herbs (€19). The choice of geuze/gueuze deserves special mention: its acidic notes working wonders – far more so than cider – with the cheap cut of pork. It was the dessert, however, that finally convinced us: a tarte tatin, perfectly caramelised. Using apples gleaned in Hesbaye, it showed, too, that Jef’s subtitle, its claim to be a “responsible restaurant”, is well-earned. And then there is the excellent list of organic wines – Marie Lapierre, Domaines Landron, etc. – offering a real treat to anyone willing to drink away from the well-trodden paths.

NL ❙ Tegenwoordig is er heel wat te doen om de terugkeer van de discretie in de gastronomie. Op het moment dat heel wat chefs hun keuken in de steek laten voor de televisiestudio, moeten we de loftrompet steken over die dappere krijgers die niet van achter hun fornuis zijn weg te krijgen. Brussel beschikt met Jef over zo’n nieuwe plek die geen rekening houdt met het showgehalte. De locatie die ze hebben uitgekozen, pleit alvast voor hun goede smaak: het restaurant ligt in het rustigere deel van de Hoogstraat, vlak bij Crosly Bowling. Wanneer je de smalle vitrine passeert en binnengaat, begrijp je meteen dat je hier geen bombastische sfeer hoeft te verwachten: de inrichting – oude tegels, houten tafels, snuisterijen, een zwart krijtbord, een muurschildering, een opgeruimde mezzanine… – getuigt van Scandinavisch minimalisme. Om correct verslag uit te kunnen brengen over Jef, zijn we er twee keer naartoe gegaan. Onze eerste ervaring was zeker niet slecht, maar liet ons nog wat op onze honger zitten. Over de tweede daarentegen, een driegangenlunch, waren we ronduit enthousiast. De gebakken sint-jakobsvruchten (poêlée de St-Jacques de Dieppe) met boschampignons en kalfsjus (€21) verrasten ons door de kwaliteit van de ingrediënten en de bakwijze. Het hoofdgerecht beviel ons vooral door de geest van gesublimeerde Brusselse thuiskeuken die erin rondwaarde: varkenswangen belle-maman, oude geuze, spruitjes, roze aardappelen en verse kruiden (€19). De zure accenten van de geuze werkten wonderwel met het goedkope varkensvlees. Het dessert, een perfect gekaramelliseerde tarte tatin, pakte ons helemaal in. Met in Haspengouw bij elkaar geraapte appels, heeft Jef het onderschrift “restaurant responsable” niet gestolen. En dan hebben we het niet eens gehad over de uitstekende kaart met biowijnen – Marie Lapierre, Landron-domeinen… –, een feest voor iedereen die zijn wijn graag buiten de begane paden gaat zoeken.

FR ❙ En ce moment, on parle beaucoup du retour de la discrétion en gastronomie. À l’heure où de nombreux chefs délaissent leur cuisine pour les plateaux de télé, il s’agit de faire l’éloge de ces Mohicans qui ne décollent pas de leurs fourneaux. Bonne nouvelle, Bruxelles peut compter sur une nouvelle enseigne qui ne la ramène pas : Jef. Sa localisation plaide déjà en sa faveur, le restaurant se situant dans la partie la moins fréquentée de la rue Haute. Dès l’entrée, on comprend que l’ambiance n’est pas au clinquant. Vieux carrelage, tables en bois, objets chinés, tableau noir où le menu est inscrit à la craie, fresque murale, mezzanine épurée… l’esprit décoratif qui souffle ici relève du minimalisme scandinave. Pour pouvoir bien rendre compte du lieu, on y est allé deux fois. La première expérience était tout à fait satisfaisante mais nous avait laissé sur notre faim. La seconde, en revanche, a carrément enthousiasmé à la faveur d’un repas du midi façon entrée-plat-dessert. Pour commencer, la poêlée de Saint-Jacques de Dieppe, champignons des bois, jus de veau (€21) nous a frappé par la qualité des matières premières et des cuissons. Le plat nous a plu, quant à lui, par son esprit de cuisine ménagère bruxelloise sublimée : une joue de porc belle-maman, vieille gueuze, choux de Bruxelles, pommes de terre plates roses et herbes fraîches (€19). Mention pour l’utilisation plus que pertinente des notes acides de la gueuze faisant merveille avec le bas morceau du cochon. Il reste que c’est le dessert, une tarte tatin parfaitement caramélisée, qui a achevé de nous convaincre. Avec des pommes glanées en Hesbaye, Jef n’a pas volé son sous-titre de « Restaurant responsable ». Sans parler de l’excellente carte de vins natures – Marie Lapierre, domaines Landron… – qui ravira tous ceux qui boivent en dehors des sentiers battus.

JEF ●●●
Hoogstraat 20 rue Haute, Brussel/Bruxelles. 02-437.35.73, www.jefresto.be, 11.30 > 14.00 & 18.30 > 22.00, gesloten/fermé/closed: zo/di/Su avond/soir/evening & ma/lu/Mo