Contraband

Erik Van Looy, le réalisateur de Loft, n’est pas le seul à pouvoir signer le remake américain de son film. L’Islandais Baltasar Kormákur (Jar City) le précède. Espérons que Van Looy s’en sortira mieux. Contraband, remake de Reykjavík-Rotterdam où Kormákur tenait le rôle principal, est inutilement complexe, inutilement nerveux dans son style et inutilement banal. Maudissons le gourou, le barman ou le gagnant d’un Oscar qui a glissé un jour à l’oreille de Mark Wahlberg qu’être comédien était à la portée du premier venu et qu’il suffisait de bouger devant la caméra. De préférence quand elle tourne.

Raide comme un manche à balai, il incarne Farraday, contrebandier extrêmement doué qui, en tant que bon père de famille, juge qu’il serait plus sage de rester désormais dans le droit chemin. Un baron de la drogue (Giovanni Ribisi) qui tient son beau-frère à sa merci l’oblige à participer à un dernier gros coup. Il doit réceptionner à Panama une fortune en faux billets et l’introduire en fraude dans le port de la Nouvelle-Orléans. Pour ajouter un peu de pression, le méchant menace sa femme et ses enfants d’une manière particulièrement brutale. Je suppose que l’intention était d’impressionner le spectateur avec le dispositif qu’imagine le pauvre Farraday pour sauver sa peau et celle des siens. Ce n’est possible que si on croit au hasard. Il y a de bien meilleurs films d’action en circulation.

Loft-regisseur Erik Van Looy is niet de enige die de Amerikaanse remake van zijn film zelf mag maken. IJslander

Baltasar Kormákur (Jar city) is hem voor. Hopelijk brengt Van Looy het er straks beter af. Contraband, een remake van Reykjavík-Rotterdam, waarin Kormákur de hoofdrol speelde, is nodeloos ingewikkeld, nodeloos nerveus gefilmd en gemonteerd en nodeloos banaal. Vervloek de goeroe, barman of Oscar-winnaar die Mark Wahlberg ooit heeft ingefluisterd dat acteren iets voor mietjes is en dat het volstaat om voor de camera te lopen. Bij voorkeur als hij opneemt. De houten klaas speelt Farraday, een extreem goeie smokkelaar die het als brave huisvader wijzer vindt om voortaan op het rechte pad te blijven. Een drugsbaron (Giovanni Ribisi) die zijn schoonbroer in zijn macht heeft, dwingt hem om een laatste grote slag te slaan. Hij moet in Panama een fortuin aan vals geld ophalen en de haven van New Orleans binnensmokkelen. Om wat druk op de ketel te zetten bedreigt de stouterik Farradays vrouw en kinderen op uitzonderlijk brutale wijze. Ik kan alleen maar veronderstellen dat het de bedoeling is dat je als kijker onder de indruk bent van de constructie die de ongelukkige Farraday uit zijn mouw schudt om zijn hachje en dat van de zijnen te redden. Dat lukt alleen als je in toeval gelooft. Er zijn betere actiefilms in omloop.

Loft director Erik Van Looy is not the only person to be allowed to direct the American remake of his own film. Icelander Baltasar Kormákur (Jar City) beat him to it. Hopefully, Van Looy will do a better job. Contraband, a remake

of Reykjavík-Rotterdam, where Kormákur played the lead part, is unnecessarily complicated, unnecessarily nervously filmed and edited, and unnecessarily banal. Curse the guru, bartender, or Oscar winner who told Mark Wahlberg that acting is for wimps and all you have to do is strut around in front of the camera. Preferably when it’s filming. The dry stick plays Farraday, an excellent smuggler who decides that as a good father, he would do better to stay on the straight and narrow. A drug baron (Giovanni Ribisi) who controls his brother-in-law, forces him to do one last big job. He has to go to Panama to collect a fortune in fake money and smuggle it into New Orleans harbour. To keep the pressure on, the bad guy threatens Farraday’s wife and children in excessively nasty ways. I can only presume that the makers intended to impress viewers with the construction the unfortunate Farraday cooks up to save his skin and those of his loved ones. It only works if you believe in pure chance. There are better action movies on the market.

Contraband •
US, 2012, dir.: Baltasar Kormákur, act.: Mark Wahlberg, Kate Beckinsale, Giovanni Ribisi, 110 min.