The Sessions

The Sessions is the American alternative to the Flemish film Hasta la Vista, but the description “cross between Le scaphandre et le papillon and The 40 Year Old Virgin” also makes sense. Polio victim Mark O’Brien has been sentenced to life in an iron lung, but on the days when his health isn’t too bad, he is allowed outside for a few hours. The fact that his head is the only part of his body he can move independently did not stop the poet-journalist from getting a university degree. The film focuses on the challenge he sets himself at age 38: to have sex. Director Ben Lewin allows himself considerable poetic licence and has turned this into a bare-faced crowd-pleaser. I didn’t mind his positive attitude and optimistic outlook too much, but I did have trouble with the goodness of every single person surrounding Mark O’Brien. The pious man even manages to find the one Catholic priest in a million who thinks it’s a good idea to pay someone for sex. “I think God would say: ‘Go for it.’”. Lewin has populated his film with many saintly types, but never loses sight of his subject. Sexual desire and the need for love are not treated as laughable or corny. He even depicts (albeit very modestly) the crucial sessions during which a sex therapist unashamedly leads Mark into the wonderful world of physical pleasure. Many of their colleagues could learn something from the performances by Helen Hunt and John Hawkes.

NL ❙ The sessions is de Amerikaanse achterneef van het Vlaamse Hasta la vista en ook de omschrijving “kruising tussen Le scaphandre et le papillon en The 40 year old virgin” houdt steek. Polioslachtoffer Mark O’Brien is veroordeeld tot een leven in een ijzeren long. De dagen dat hij in vorm is, kan hij een paar uur naar buiten. Dat hij alleen zijn hoofd nog zelf bewegen kan heeft de dichter-journalist niet tegengehouden een universitair diploma te behalen. De film concentreert zich op de uitdaging die hij zich op zijn 38e stelt: seks hebben. Regisseur Ben Lewin veroorlooft zich nogal wat dichterlijke vrijheden en maakt er een regelrechte crowd-pleaser van. Zijn optimistische blik stoort niet, wel heb ik het wat moeilijk met de goedheid van alle mensen die Mark omringen. De devote man botst verdorie op die ene katholieke priester op duizend die het een goed idee vindt om iemand te betalen voor seks. “I think God would say: ‘Go for it.’” Lewin bevolkte zijn film met veel halve en hele heiligen, maar verliest nooit zijn onderwerp uit het oog. Over de seksuele verlangens en de behoefte aan liefde wordt niet lacherig of flauw gedaan. Hij ensceneert (op een kuise manier) ook de cruciale sessies tijdens dewelke een sekstherapeute zonder pudeur Mark binnenloodst in de wondere wereld van lichamelijk genot. Aan de vertolkingen van Helen Hunt en John Hawkes kunnen veel collega’s een puntje zuigen.

FR ❙ The Sessions est le petit-cousin du film flamand Hasta la vista. La description « un croisement entre Le scaphandre et le papillon et The 40 Year Old Virgin » tient aussi la route. Mark O’Brien, victime de la polio, est condamné à vivre dans un poumon d’acier. Les jours où il est en forme, il peut en sortir quelques heures. Le fait de pouvoir bouger seulement la tête n’a pas empêché cet écrivain et journaliste de décrocher un diplôme universitaire. Le film se concentre sur le défi qu’il se lance à 38 ans : découvrir le sexe. Le réalisateur Ben Lewin se permet quelques libertés poétiques et en fait un film qui plaira aux foules. Son positivisme et son regard optimiste ne dérangent pas, mais j’ai eu un peu de mal avec la bonté de toutes les personnes qui entourent Mark O’Brien. Cet homme pieux tombe même sur le prêtre catholique sur mille qui pense que c’est une bonne idée de payer quelqu’un pour du sexe. Lewin peuple son film de saints et de bons Samaritains mais il ne perd jamais son sujet de vue. Les désirs sexuels et le besoin d’amour ne sont pas tournés à la rigolade ou pris à la légère. Il met en scène (de manière chaste, mais quand même) les sessions cruciales pendant lesquelles une thérapeute sans pudeur introduit Mark dans le monde merveilleux des plaisirs charnels. Beaucoup de leurs collègues feraient bien de prendre exemple sur les interprétations d’Helen Hunt et de John Hawkes.

The Sessions ●●●
US, 2012, dir.: Ben Lewin, act.: John Hawkes, Helen Hunt, William H. Macy, 95 min.