Una pistola en cada mano

O brother, the men in this Spanish tragicomedy about the modern man couldn’t be more inane, depressed, and emotionally impotent. Eight short stories present the plight of Spanish forty-year-olds, but apparently only on the condition that you should never be sure when humour and deadly earnest converge. It is completely unclear to me how the stories are mutually coherent and reinforcing, and what the benefit of the mosaic is. If you’re waiting for an emotional sucker punch, a gunshot, a catharsis, or anything else that might make the film memorable, you will be sorely disappointed. On the opposite side of the coin, however, it is pleasant to watch various vignettes. Nobody says or does anything spectacular, but a handful of excellent actors still manage to move you. Javier Cámara, for example, who played a steward in Los amantes pasajeros and a nurse in Hable con ella by Pedro Almodóvar. Here he plays a divorced man who drops his son off at his ex’s house, is overwhelmed by regret, and then tries pathetically to get her attention in the vain hope of a reconciliation. Another good scene is the one in which two friends who haven’t seen one another for a very long time bump into each other but aren’t sure how to react. One wants to use the other as a shoulder to cry on without realising that his situation is actually much worse. The conclusion of Una pistola en cada mano: women are not the weaker sex. But haven’t we known that for a long time?

FR ❙ Aïe, aïe, aïe, comme les hommes dans cette tragicomédie espagnole se montrent mous, misérables, déprimés et incapables d’émotion. On assiste à huit histoires courtes qui font le procès du quarantenaire espagnol, sans vraiment pouvoir dire quand il s’agit d’humour et quand on est dans un sérieux caustique. Je n’arrive pas à comprendre comment les histoires se renforcent mutuellement et quelle est la valeur ajoutée de la mosaïque. On attend un choc émotionnel, une claque, une catharsis ou quelque chose d’autre qui rendrait le film mémorable, mais sans succès. Toutefois, plusieurs scènes restent agréables à regarder. Ce qui est dit et ce qui se passe n’est pas spectaculaire, mais quelques acteurs moins connus parviennent à nous toucher. Javier Cámara, par exemple, steward dans Los amantes pasajeros et infirmier dans Hable con ella de Pedro Almodóvar. Il joue un homme divorcé qui amène son fils chez son ex. Submergé par le regret, il tente d’attirer son attention dans l’espoir vain d’une réconciliation. Autre jolie scène : celle dans laquelle deux amis qui ne se sont pas vus depuis longtemps se rencontrent mais ne savent pas bien quelle attitude adopter. L’un pleure sur l’épaule de l’autre sans se rendre compte que c’est encore beaucoup plus dur pour lui. La conclusion de Una pistola en cada mano : le sexe faible n’est pas celui que l’on croit. Mais nous le savions déjà depuis longtemps. Non ?

NL ❙ Man, man, man, wat zijn de mannen in deze Spaanse tragikomedie over de hedendaagse man lomp, zielig, gedeprimeerd en emotioneel impotent. In acht korte verhalen wordt het proces gemaakt van de Spaanse veertiger, met dien verstande dat je nooit goed weet waar en wanneer humor en bittere ernst in elkaar overgaan. Het is me niet duidelijk hoe de verhalen elkaar versterken of welke meerwaarde de mozaïek biedt. Het wachten op een emotionele dreun, een geweerschot, een catharsis of iets anders dat de film memorabel maakt, wordt niet beloond. Maar daar staat wel tegenover dat het naar meerdere vignetten genoeglijk kijken is. Wat er gebeurd en gezegd wordt, is niet spectaculair, maar een handvol acteurs van de bovenste plank weet toch te beroeren. Javier Cámara bijvoorbeeld, steward in Los amantes pasajeros en verpleger in Hable con ella van Pedro Almodóvar. Hij speelt een gescheiden man die zijn zoon afzet bij zijn ex, overweldigd wordt door spijt en op pathetische wijze probeert haar aandacht te trekken in de ijdele hoop op verzoening. Sterk is ook de scène waarin twee vrienden elkaar sinds lang tegen het lijf lopen, maar zich geen houding weten te geven. De ene wil uithuilen op de schouder van de andere zonder te beseffen dat die er eigenlijk nog veel erger aan toe is. Besluit van Una pistola en cada mano: niet de vrouwen zijn het zwakke geslacht. Maar wisten we dat niet allang?

Una pistola en cada mano ●●
ES, 2012, dir.: Cesc Gay, act.: Javier Cámara, Ricardo Darín, Luis Tosar, 95 min.