Weekend aan zee

Weekend aan zee wordt aan de man gebracht als een romantische komedie maar is dat niet echt. Vier vriendinnen hebben de gewoonte om jaarlijks bij te praten (en te drinken en te fuiven) tijdens een weekendje zonder mannen. Omdat Ans huisje verkocht wordt, is het de laatste keer. De vier gaan hartelijk met elkaar om maar zijn wat uit elkaar gegroeid en houden intieme zaken voor elkaar verborgen. Karen verzwijgt de breuk met

haar verloofde. Elke wil zich stiekem kunstmatig laten insemineren. Dorien wil hun onderonsje in een fotoreportage verwerken. An zegt niet waarom ze zo moe is. Al die geheimen en levenspijn zetten de vriendschap onder druk. Een weekend lang doen alsof de mannen niet bestaan, blijkt ook al een onmogelijke opgave. Op zijn best is deze Vlaamse film in het ontbloten van de interactie tussen vier vriendinnen. Het is grappig (en voor mannen ook leerrijk) om te zien hoe ze zonder hypocrisie praten tegen iemand waar ze net over geroddeld hebben. Men zoekt eerst de herkenbaarheid op en daarna pas de grap, een tactiek die de Amerikaanse komedie uit het slop gehaald heeft. De balans tussen drama en alles relativerende humor zit vaak goed. Maar een terugval op het einde en een handvol scènes die wel goed hadden kunnen zijn als er iets langer aan was gewerkt,
nopen tot bescheidenheid. Goed genoeg om het Vlaamse en overwegend vrouwelijke doelpubliek te bereiken.

Weekend aan zee est présenté comme une comédie romantique, mais ce n’est pas tout à fait vrai. Quatre amies se réunissent chaque année sans hommes, le temps d’un week-end, pour papoter (mais aussi boire et faire la fête). Comme la maison d’An va être vendue, cette année, c’est la dernière fois. Les quatre filles s’entendent toujours bien, mais leurs chemins s’éloignent et elles se cachent des choses. Karen ne parle pas de sa rupture, Elke veut se faire inséminer en cachette, Dorien veut réaliser un reportage photo sur leur rendez-vous et An ne dit pas pourquoi elle est si fatiguée. Tous ces secrets et ces blessures mettent leur amitié à l’épreuve. Et faire pendant un week-end comme si les hommes n’existaient pas semble être une mission impossible. Ce film flamand réussit bien à mettre à nu les interactions entre les quatre copines. C’est amusant (et aussi instructif pour les hommes) de voir comment elles peuvent parler sans hypocrisie à quelqu’un qu’elles viennent juste de critiquer derrière son dos. On cherche d’abord le caractère reconnaissable et puis ensuite le gag, une tactique que la comédie américaine a tirée de l’impasse. L’équilibre entre le drame et l’humour est souvent bon. Mais une baisse de régime dans les derniers chapitres et quelques scènes qui auraient pu être très bien si elles avaient été un peu plus travaillées nous poussent à une certaine réserve. Ceci dit, le film parviendra à atteindre le public cible, essentiellement féminin et flamand.

Weekend aan zee is presented as a romantic comedy – but it isn’t really one. Four girlfriends are in the habit of meeting up once a year for a weekend of catching up (and drinking and partying) without men. As An’s house is being sold, this will be the last year. The four are good friends, but have grown somewhat apart and keep some intimate matters from each other. Karen keeps quiet about breaking up with her fiancé. Elke is thinking, without telling anyone, of artificial insemination. Dorien has plans for a photo-reportage based on their get-together. An won’t say why she is so tired. All these secrets and problems put pressure on their friendship. Acting all weekend long as if men didn’t exist turns out to be impossible. This Flemish film is at its best when revealing the interaction between the four friends. It is funny (and instructive for men) to see how they talk, without hypocrisy, to someone they have just been gossiping about. Recognition factor first, and then comedy – a tactic successfully used by US comedies. The balance between drama and humour that puts everything into perspective is often just right. The film could, however, have been much better if the final scenes had been as good as the rest and if a number of promising scenes had been worked on a bit longer. But it is good enough to go down well with a Flemish, and mainly female, target audience.

Weekend aan zee ••
BE, 2012, dir.: Ilse Somers, act.: Eline Kuppens, Maaike Neuville, Ellen Schoeters, Marieke Dilles, 92 min.