Kinderen uit Molenbeek tonen ‘hun Brussel’

Nissrine (11), Tawfik (11) en Ayoub (13) wonen in Molenbeek, en bijna elke dag gaan ze naar de buitenschoolse opvang van hun buurthuis Notre Coin du Quartier. Daar hebben ze samen met vele andere kids twee jaar lang gefotografeerd, getekend, geknutseld, geknipt en geplakt. Rond één thema: ‘de stad’. Het resultaat zijn maar liefst tweehonderd kunstwerkjes! Een mooie selectie daarvan stellen ze nu tentoon in het Huis van Culturen van Molenbeek. “Ik had er nooit bij stilgestaan dat er zoveel te zien is in een stad,” vertelde Ayoub aan Zazie.

Twee jaar geleden zijn jullie met dit project begonnen. Wat kan je je nog het best herinneren?
Nissrine (N): Dat we naar het centrum gingen en daar foto's mochten maken van allerlei gebouwen. Toen we terugkwamen naar het buurthuis, hebben we die foto's overgetekend en daarna ook nagebouwd met karton. Ik weet nog dat ik het gebouw aan het De Brouckèreplein had gekozen Stad met vele gezichten Interview: Kinderen uit Molenbeek tonen 'hun Brussel' met die grote Coca-Cola-reclame erop.
Tawfi k (T): We hebben ook de standbeelden van de Beurs gefotografeerd om ze na te bouwen.
Ayoub (A): Ik herinner me dat we altijd hebben gewerkt met recyclagemateriaal, zoals stokken, lege blikjes en plastic fl essen, gebruikte kartonnen dozen, rietjes enzovoorts.

Waarom met recyclagemateriaal?
A: Ik denk om ons te laten voelen dat je niet altijd alles nieuw hoeft te kopen om toch mooie dingen te maken.

Tweehonderd kunstwerken hebben jullie gemaakt, dat is véél. Zit er een favoriet werkje bij, iets waaraan je heel graag gewerkt hebt of wat je heel goed gelukt vindt?
A: Nee, ik ben op alles even trots!
N: Wat ik heel speciaal vond, is dat de kunstenaar die de ateliers leidde - we noemden hem Ciccio -, me getoond heeft hoe je een tekening kan maken met gekleurde plakband. Dat gaf een heel speciaal resultaat. Zo heb ik heel veel kleine huisjes 'geplakt', en dan ook auto's en zo. Nadien heb ik er ook met zwarte plakband een lijst rond gemaakt.
T: Ik herinner me vooral dat we gewerkt hebben aan een maquette van de stad. Dat deden we met karton dat we in rood, groen, blauw en geel hadden geverfd. Dat zijn de vier basiskleuren. Nadien hebben we die geverfde huizen op een groot vlak geplakt. Maar dat deden we met een lijmpistool: een soort pistool om elektriciteitsdraden mee vast te plakken op de muur, maar wij gebruikten dat dus voor onze maquette. Heel leuk!
A: Ik vond het ook speciaal dat we mochten schilderen met de ogen toe, terwijl Mostafa, een van onze begeleiders, muziek speelde. We mochten toen tekenen wat er in ons opkwam.

De tentoonstelling heet Regards sur la ville, of in het Nederlands: De stad op allerlei manieren bekeken. Welke gezichten heeft de stad jullie getoond?
A: Bijvoorbeeld dat er in Brussel héél veel mensen wonen, misschien wel te veel... Je kan in een stad naar de gebouwen kijken, maar ook naar de mensen, de voertuigen, de reclame... Ik had er nooit bij stilgestaan dat er zoveel is te zien in een stad.
T: We hebben ook op eens internet beelden en informatie van catastrofes opgezocht. Dat kwam omdat we op tv net beelden hadden gezien van de aardbeving in Haïti. Zo gingen we ons voorstellen hoe een stad eruit kan zien als ze helemaal vervallen is. Daar hebben we een beeldhouwwerk van gemaakt.

Wat vinden jullie zelf goed en minder goed aan leven in de stad? En is dat veranderd door dit project?
T: Goed is dat we hier zoveel vrienden kunnen maken! Maar ik vind het wel heel spijtig dat sommige asielzoekers verplicht zijn om op straat te leven.
N: Dat er te veel diefstal is en dat mensen soms niet genoeg respect hebben voor de dingen van andere mensen. Wat ik wel goed vind, is dat ze regelmatig nieuwe gebouwen zetten waardoor de stad wel mooier wordt. Ik kijk daar nu ook meer naar.
A: Soms is er veel geweld en agressie. Dat hebben we ook uitgebeeld in zwart-witcollages: daar zie je bijvoorbeeld een heel kwaaie hond op, of mensen die er als ratten uitzien en aan het vechten zijn.

Hebben jullie de smaak nu te pakken? Zouden jullie later zelf kunstenaar willen worden?
T: Ik vond kunst maken wel leuk, vooral omdat we veel mochten samenwerken. Maar later wil ik liever elektricien worden. Dat is ook nodig, hé.
A: Ik wil architect worden, om de stad te helpen verbouwen en beter te maken voor iedereen.
N: Ik weet nog niet wat ik later wil doen. Ik heb nog tijd om na te denken... (lacht)

De kunstwerken van Nissrine & co kan je tot en met 27 januari bekijken in het Huis van Culturen, Mommaertsstraat 4 in Sint-Jans-Molenbeek. Meer weten? Bel naar 02-412.12.47. Van 3 tot en met 27
februari is de expo ook nog te zien in Espace Magh, Priemstraat 17 in Brussel (www.espacemagh.be/agenda). Allen daarheen!