Tiga (12) uit Anderlecht: ‘Ik vind het belangrijk om mensen te kunnen helpen’

Elke week gaat BRUZZ op bezoek bij een kind in Brussel in zijn of haar slaapkamer. Deze keer is dat bij de twaalfjarige Tiga uit Anderlecht. “Op een dag kwam ik van de bakker en zag ik een dakloze man op straat zitten. Ik heb hem toen een van mijn twee chocoladekoeken gegeven.”

Met wie woon je hier samen?
Mijn beide ouders, twee broers, Figo (17) en Eliot (15) en een zus, Lio (7). We delen veel met elkaar en zijn een hechte familie. Soms kibbelen we weleens, maar achteraf denk ik altijd: ‘Zo onnozel dat we daarover discussiëren.’ Ik vind het belangrijk om veel met mijn familie te doen en te genieten van deze tijd nu we nog samenwonen. Figo gaat binnenkort in Gent op kot en ik zal hem wel missen.

Stel dat je moet verhuizen naar een kleiner huis, wat zou je dan zeker meenemen?
Ik zou mijn geboorteknuffel meenemen. Of knuffels, want het zijn eigenlijk vijf dezelfde lammetjes. Ik had vroeger geen tutje, dus beet ik op het neusje van mijn knuffel. Ik zou die meenemen omdat die van de eerste dag bij mij is.

Mijn gsm zou ik zeker niet meenemen. Ik kan wel sociaal zijn (lacht). Ik heb die nu een jaartje of twee en merk dat het af en toe wel verslavend is. Dat zie ik aan mijn schermtijd, die is soms drie uur! Daar schrik ik dan wel van: 'Heb ik nu zoveel tijd van mijn dag verspild?’

De tijd gaat zo snel als je op je gsm zit, naar TikTok kan je blijven kijken. Ik volg 'for you page' en krijg zo filmpjes te zien die ik leuk vind. Ik like verschillende dingen, zoals dansjes en af en toe maak ik ook zelf een filmpje. Dan zet ik mijn gsm op de vensterbank en doe ik een dansje in mijn kamer.

Is er iets in de wereld dat je wil veranderen?
Ik zou heel veel willen veranderen, maar vooral het recht van de mensen hier. Er is veel racisme in de wereld. Dat merk ik toch wel, zowel in het dagelijkse leven als op sociale media. Hier in Anderlecht is er veel kleur. Dat is anders dan in Dilbeek, waar ik naar school ga. Daar lijkt soms maar één grote groep mensen te zijn, die allemaal dezelfde zijn, er hetzelfde uitzien, hetzelfde spreken. Het leuke aan Brussel vind ik dat er zoveel mensen met verschillende origines zijn. Dat zou meer mogen, want dat vind ik interessant.

Hoe zou je racisme dan de wereld kunnen uit helpen?
Iedereen dezelfde rechten en kansen. Maakt niet uit welke origine je hebt. Bij Chiro Wacko, hier in Anderlecht, is dat alleszins het geval. Ik vind het fijn om er met zoveel verschillende mensen bevriend te zijn en samen plezier te maken in Brussel. Dat is eigenlijk ook zo in mijn korfbalploeg. Wist je trouwens dat dat een van de weinige sporten is waar jongens en meisjes in één ploeg zitten?

Ben je trots op iets dat je gedaan hebt?
In het weekend mogen we altijd twee koffiekoeken kiezen. Op een dag kwam ik van de bakker, waar ik onze wekelijkse bestelling was gaan ophalen, en zag ik een dakloze man op straat zitten. Ik heb hem toen een van mijn twee chocoladekoeken gegeven. Die meneer was daar heel erg blij mee, wat mij dan weer blij maakte dat ik dat gedaan had. Daar ben ik wel trots op eigenlijk. Ik vind het belangrijk om mensen te kunnen helpen.

Wil je dat later blijven doen, mensen helpen?
Later hoop ik geneeskunde te kunnen studeren. Ik zou echt graag willen slagen voor het toelatingsexamen, omdat ik in de zorg wil werken, met kinderen. Dat is al zo van toen ik klein was. Onlangs stuurde een vriendin mij een foto van wat ik in haar vriendenboekje had geschreven. Op de vraag 'Wat wil je later worden?', had ik toen 'dokter' geantwoord. Dat is sindsdien nooit meer veranderd. Ik wil kinderchirurg worden.

Naar een idee van de Volkskrant