De realiteit van het absurde bij Grace Ellen Barkey

Frank Zappa's lijfspreuk "To me, absurdity is the only reality" is een van de rode draden in de surrealistische en absurde voorstelling This door is too small (for a bear) van Grace Ellen Barkey en Lot Lemm. Barkey: "Het is een uitdaging je geest te openen en meer fantasie te gebruiken."

In de voorstellingen Grace Ellen Barkey zit zelden een lineaire ontwikkeling. De choreografe, actrice en danseres creëert eerder naar performance neigende dansvoorstellingen waarin persoonlijke herinneringen, dagelijkse gebeurtenissen en buitengewone ervaringen samensmelten tot een droomwereld.

"Ik probeer een nieuwe wereld te creëren waarbij ik heel erg vanuit persoonlijke fantasieën, het absurde en groteske werk," zegt Barkey. "Mijn voorstellingen willen wegtrekken van de realiteit. De inhoud vind je tussen de regels, er ontstaat context uit associaties. Er zit dus wel een logica in mijn voorstellingen, al is die eerder poëtisch van aard."

Sinds goed zestien jaar werkt Barkey samen met de beeldende kunstenares Lot Lemm, wat in het label Lemm & Barkey resulteerde. Barkey: "Zonder dat het ooit gepland was, werd onze samenwerking steeds intensiever. Op een gegeven moment - ergens ten tijde van Isabella's room - hebben we daar deze naam op geplakt. Sinds Chunking doen we de voorbereiding samen, tenminste voordat de dansers er zijn. In eerste instantie ontstaan voorstellingen dus vanuit het zoeken naar een beeld."

Sprookjeswereld
This door is too small (for a bear), een samenwerking met Needcompany die in wereldpremière gaat in het Kaaitheater, bouwt verder op Barkeys eerdere stuk Chunking uit 2005. Barkey: "Ik wilde graag de beesten en poppen van Chunking terug laten komen. Voor mij heeft de nieuwe titel iets van Alice in Wonderland, maar ook iets buitenproportioneels, en ook iets zieligs. Het is een naam die een soort sprookjeswereld inleidt. Deze voorstelling stelt zich dan ook de vraag wat het verschil is tussen surrealisme en psychedelica. Mijn research bestond onder meer uit het lezen van veel beatgedichten of het luisteren naar The Residents en Frank Zappa."

"To me, absurdity is the only reality" was de lijfspreuk van Frank Zappa, een van de rode draden door het stuk van Barkey. Barkey: "Zappa's leuze geldt voor mij ook. Je geest openen en meer fantasie gebruiken is een uitdaging. Mensen vergeten vaak dat wij allen opgegroeid zijn met verhalen en liedjes, met voorstellingen van dingen die nog niet bestonden."

Absurde werelden
Naast Lemm en Barkey werkten ook de zes dansers Misha Downey, Julien Faure, Yumiko Funaya, Benoît Gob, Sung-Im Her en Maarten Seghers aan de voorstelling mee. De muziek werd door Rombout Willems gecomponeerd.

"Na het boetseren van de scènes, komen tekst en choreografie aan bod," verduidelijkt Barkey. "Het beeld staat echter centraal en daar maken ook de dansers actief deel van uit. In het stuk verwijzen drie verschillende werelden naar het absurde. Eerst komt de wasserette tot leven, vervolgens passeert een tekstueel deel. De voorstelling eindigt met een fantasierijk decor dat voortbouwt op de oude, gelaagde settings uit het klassieke theater. Ik wilde vooral een vrolijk stuk maken en probeerde het zo lang mogelijk grappig te houden. Uiteraard zit er ook een wrangheid in - dat is menselijk. Tot slot schreef Willems een soundtrack die grotendeels uit gitaarmuziek bestaat. Ook dat zorgt mee voor de grote drive van This door is too small (for a bear)."

:: This door is too small (for a bear) - Grace Ellen Barkey
wanneer: 25 > 27 februari 2010 om 20.30 uur
waar: Kaaitheater, Sainctelettesquare 20, Brussel - 02-201.59.59 - tickets@kaaitheater.be
inkom: 12 / 15 euro