Balans

Hoewel haar uitspraken haar op veel kritiek kwamen te staan, blijft de Franstalige minister van Cultuur Fadila Laanan (PS) bij haar stelling die ze twee weken geleden poneerde in La Libre Belgique: Bozar is op een ‘excessieve’ manier aan het ‘vervlaamsen’. Vooral bij de beeldende kunsten.

"Er is een echt onevenwicht," luidde het in La Libre, "de Vlamingen worden in Bozar beter bediend dan wij." En ook bij Wiels stelde ze een onevenwicht vast, maar een ander: "Bij Wiels is er een groot onevenwicht in de financies. Wij betalen 150.000 euro, Vlaanderen 600.000 euro. En toch doet die ploeg formidabel werk op het artistieke vlak, met de nodige evenwichten." Wat zegt Laanan nu eigenlijk? Dat het artistieke primeert? Of bedoelt ze dat de Franse gemeenschap recht heeft op de helft van de getoonde kunstenaars, ook al bedragen de subsidies maar een kwart van die van Vlaanderen? Pleit ze voor quota per taalrol?

Het is een realiteit: landen of regio's die het financieel beter hebben, kunnen - als ze dat belangrijk vinden- 'hun' kunstenaars beter ondersteunen dan zij die het minder breed hebben. Waardoor die kunstenaars het misschien ook een tikkeltje makkelijker hebben om het uiteindelijk ook te maken - al zal dat toch nog altijd in eerste instantie van de kunstenaars en hun entourage zelf afhangen. Het is evenzeer zo dat binnen- of buitenlandse overheden bij wijze van imagovorming graag uitpakken met hun kunst en cultuur, zeker in een politiek interessante stad als Brussel. Daar hebben ze wel wat financiële middelen voor over. Kijk maar naar Europalia, dat over enkele dagen begint, en dat gewoon niet zou kunnen bestaan zonder de financiële inbreng van het gastland, dit jaar Brazilië.

Er zijn in Brussel verschillende culturele of sociale initiatieven die door beide gemeenschappen worden gesteund, en waar de Vlaamse steun royaler uitvalt dan de Franstalige. Zo ook bij de Gay Pride (zie pagina 1). Vlaanderen hééft er ook de middelen voor, meer dan de Franstaligen, maar het zag gelukkig altijd het nut van die ingezette middelen in. Investeren in kunst en cultuur, of in de Gay Pride, blijft een bijzonder goede manier om een samenleving te verrijken. Ook al denken ze daar in veel Europese landen vandaag anders over. Uiteraard zou het beter zijn wanneer de steun uit beide gemeenschappen meer in evenwicht is. Maar laten we alsjeblieft niet alles op een goudschaaltje beginnen afte wegen en de communautaire oorlog ook op dat front beginnen. Laanans uitspraken waren in dat opzicht jammer genoeg redelijk uitdagend.