Barre winterkoude

Maandagochtend 25 oktober. De thermometer in Ukkel laat zien dat het om acht uur 2 graden koud is. Een uur later regent het. Koude en regen zijn de slechtst mogelijke combinatie voor daklozen. Een herhaling van beelden van daklozen die in het Noordstation hun toevlucht zoeken, lijkt onafwendbaar. Tientallen haveloze mensen die in de hoofdstad van Europa alleen in een van de grote stations terechtkunnen bij winterweer.

Bij Fedasil, het federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers, woedt al twee jaar een crisis - al van voor de jongste verkiezingen. Het aantal mensen dat op straat leeft, wordt op zesduizend geschat. En ondertussen stromen de asielzoekers opnieuw toe. Hoe cynisch kan een stuurloze migratie- en asielpolitiek zijn.

In De Standaard vertelt Groen!-senator Freya Piryns dat ze met een Afghaanse familie - vader, moeder en drie kinderen - naar het kabinet van staatssecretaris Philippe Courard (PS) is getrokken. Het gezin was gevlucht na doodsbedreigingen. De vrouw, een lerares, had het aangedurfd om haar leerlingen aan te sporen zich te verzetten tegen gedwongen huwelijken en het verplicht dragen van een boerka. Sinds ze in België aangekomen waren sliepen ze op straat. Het is een verhaal om letterlijk en figuurlijk koud van te krijgen: een gezin dat een failed state als Afghanistan ontvlucht, het land van de Taliban, een land waar je met de dood bedreigd wordt omdat je het opneemt voor de vrijheid van het individu. Een land waar men je om je mening uitspuwt en fysiek wil uitschakelen. Het is onze plicht om die mensen opvang te bieden zolang hun asielaanvraag loopt.

En natuurlijk is ieder individu dat geen dak boven het hoofd heeft een drama. Uiteraard zijn de tweeduizend bijkomende opvangplaatsen voor asielzoekers die staatssecretaris Courard belooft er veel te weinig en komen zij veel te laat. En natuurlijk maakt België zich eindeloos belachelijk met het onderbrengen van asielzoekers in goedkope hotelletjes.

En er is veel meer dan een opvangcrisis aan de hand. Er is - dixit Courards woordvoerder - een migratie- en asielcrisis. En laat het nu net Courards partij zijn die samen met CDH een zware verantwoordelijkheid draagt voor het absolute non-beleid van de voorbije jaren.

Maar ook de andere regeringspartijen zijn niet vrij te pleiten. Bob Pleysier, ex-directeur van Fedasil en onversneden links, roept op tot een strenger terugkeerbeleid: nu blijven afgewezen asielzoekers in ons land met de hoop op een nieuwe regularisatiegolf. En dat brengt anderen op ideeën. Allicht nog belangrijker: ook de gezinshereniging moet strenger volgens Pleysier. Alleen een streng, maar humaan beleid kan de publieke opinie (opnieuw) gunstiger stemmen tegenover nieuwkomers. Alleen afstappen van het huidige non-beleid kan asielzoekers geven waar ze recht op hebben. Een dak boven het hoofd tijdens de koude winter is dan wel het minste.